Στην Παπούα της Ινδονησίας, υπάρχει ένα ”ιερό δάσος”, όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι, στο οποίο επιτρέπεται να εισέρχονται μόνο γυναίκες. Μπαίνουν σε αυτό πάντα γυμνές, έρχονται σε επαφή με τη φύση και την πατρογονική γη, μοιράζονται ιστορίες με τους γηραιότερους της φυλής, λένε τα μυστικά τους, κολυμπούν στα νερά του ωκεανού που γλύφει τις ακτές του και συλλέγουν οστρακοειδή που αργότερα πουλάνε σε κοντινές, υπαίθριες, τοπικές αγορές.
Στους άνδρες δεν επιτρέπεται για κανένα λόγο η είσοδος. Και εάν κάποιος παραβιάσει τον εθιμικό νόμο, θα πρέπει πληρώσει πρόστιμο που ανέρχεται σε περίπου 1.000.000 ρουπίες, δηλαδή 69 δολάρια, ποσό πολύ υψηλό για τα εισοδήματα των ντόπιων. Γι αυτό και συνήθως πληρώνουν με στιλβωμένους λίθους.
«Έτσι ήταν πάντα. Ήταν πάντα ένα δάσος αποκλειστικά για γυναίκες. Υπήρχε αυτό πριν καν γεννηθώ εγώ», λέει η ηλικιωμένη Adriana Meraudje που πηγαίνει συχνά στο ιερό δάσος. «Το δάσος ήταν πάντα εδώ και οι κανόνες ήταν πάντα οι ίδιοι».
«Για να μπεις στο δάσος, πρέπει να είσαι γυμνή. Δεν μπορείς να φοράς ρούχα. Εάν ένας άνδρας ρίξει ακόμη και μια κλεφτή ματιά, τιμωρείται. Τον πηγαίνουμε στο δικαστήριο της φυλής», λέει στο BBC.
Όπως λέει η Ati Rumboyrusi, μιλώντας και αυτή στο BBC, «Όταν η παλίρροια είναι χαμηλά, πάμε όλες μαζί. Καλούμε τις φίλες μας και μπαίνουμε στο δάσος με βάρκα. Όταν είμαστε στο δάσος είμαστε ελεύθερες. Δεν υπάρχουν άνδρες τριγύρω. Μόνο γυναίκες. Μοιραζόμαστε ιστορίες με τους γηραιότερους της φυλής. Βυθίζουμε τα κορμιά μας στη θάλασσα, κάνουμε βουτιές στο νερό και βγάζουμε αχιβάδες».
Τώρα όμως το ιερό δάσος των γυναικών κινδυνεύει.
Ήδη η έκτασή του έχει περιοριστεί κατά το ήμισυ τελευταία 50 χρόνια.
«Ο ωκεανός είναι πολύ διαφορετικές πια. Δεν είναι όπως παλιά. Ο ωκεανός μας ήταν καθαρός, διαυγής, αλλά δυστυχώς τώρα είναι μολυσμένος. Εξαιτίας των σκουπιδιών. Σκουπίδια από το σούπερ μάρκετ της πόλης ξεφράζονται εδώ όταν βρέχει» εξηγεί η Adriana Meraudje ενώ το BBC έχει καταγράψει εικόνες από πλαστικά μπουκάλια, σακούλες, πλαστικές συσκευασίες που έχουν καταλήξει στις όχθες του δάσους.
«Μερικές φορές λέω στον εαυτό μου: τι έχει συμβεί στον ωκεανό μας;», λέει εμφανώς συγκινημένη η γυναίκα. «Το δάσος μας, είναι πολύ σημαντικό για εμάς εδώ. Δεν μπορούμε να ζήσουμε δίχως το δάσος. Θα συνεχίσουμε να ερχόμαστε κάθε μέρα. Εδώ οι γυναίκες εξομολογούνται πράγματα η μία στην άλλη. Δεν θα μπορούσαμε ποτέ να το εγκαταλείψουμε».
Πηγή: BBC