Ενόψει της αυριανής Παγκόσμιας Ημέρα κατά του AIDS, το Κέντρο Ζωής, το μη κυβερνητικό σωματείο το οποίο προσφέρει υπηρεσίες που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα αναγκών των ανθρώπων που ζουν με HIV/AIDS, των οικογενειών και των συντρόφων τους, δημιούργησε μια ευφάνταστη καμπάνια που στοχεύει στην ευαισθητοποίηση και στην ενημέρωση ενάντια στο κοινωνικό στίγμα που ακούσια φέρουν οι οροθετικοί.
Τρεις διαφορετικές ιστορίες εξηγούν με λιτό αλλά και γλαφυρό τρόπο ότι οι οροθετικοί ζουν όπως όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι, έχουν τις ίδιες ανάγκες, φοβίες, σκέψεις και τα ίδια συναισθήματα που βιώνουν και όσοι δεν είναι οροθετικοί.
Ιστορία πρώτη: Η φοιτήτρια Κατερίνα
«Η Κατερίνα είναι θετική στον HIV και φοβάται ότι δε θα περάσει όλα τα μαθήματα στην σχολή».
Ιστορία δεύτερη: Ο ερωτευμένος Νικόλας
«Ο Νικόλας είναι θετικός στον HIV και έχει χάσει τον ύπνο του γιατί του λείπει η κοπέλα του που έφυγε στο εξωτερικό».
Ιστορία τρίτη: Ο μπαμπάς Δημήτρης
«Ο Δημήτρης είναι θετικός στον HIV και θα πεθάνει από αγωνία, γιατί αύριο είναι η πρώτη μέρα της κόρης του στο σχολείο».
Σαφώς και το ζήτημα του στίγματος για τους οροθετικούς δεν είναι τόσο απλό όσο παρουσιάζεται στην εν λόγω καμπάνια. Από οικονομικής και κοινωνικής άποψης, οι οροθετικοί έχουν να υπερπηδήσουν πολλά εμπόδια στην καθημερινότητά τους, που συνήθως είναι πιο σύνθετα από την εξεταστική, την απόσταση στη σχέση, την αγωνία του αποχωρισμού του γονέα από το παιδί για το σχολείο.
Ωστόσο, αυτή η καμπάνια είναι μια καλή και εύστοχη προσπάθεια να καταλάβει ο μέσος άνθρωπος ότι πρώτα και κύρια οι οροθετικοί αξίζουν να αντιμετωπίζονται ως ίσοι μεταξύ ίσων, χωρίς διακρίσεις και μύθους που βάζουν το ζήτημα σχεδόν στη σφαίρα του φανταστικού, δυσχεραίνοντας τελικά την προσπάθεια ολιστικής αντιμετώπισής του.