Είναι αυτονόητο ότι μία καλή θέση στις λίστες των μπεστ σέλερ θεωρείται για έναν συγγραφέα το «κλειδί της επιτυχίας». Όπως είναι δεδομένο ότι εκτός των άλλων, προσελκύει άμεσα ακόμη περισσότερους αναγνώστες, που σημαίνει ευνοεί περαιτέρω τις πωλήσεις. Στη Βρετανία, παρότι οι εν λόγω λίστες καταρτίζονται από τη Nielsen BookScan, το απόλυτο βαρόμετρο θεωρείται η λίστα των Sunday Times -όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ με τη λίστα των New York Times.
Ο Βρετανός συγγραφέας Μαρκ Ντόσον ανέβηκε την περασμένη εβδομάδα στο Νο 8 της λίστας των Sunday Times με το βιβλίο του «The Cleaner», ένα θρίλερ που κυκλοφόρησε από τον ανεξάρτητο εκδοτικό οίκο Welbeck στα τέλη Ιουνίου. Η θέση θεωρείται άθλος για οποιονδήποτε συγγραφέα ή μικρό εκδοτικό οίκο (όπως ο Welbeck), με τη διαφορά ότι ο Ντόσον έκανε κάτι ασυνήθιστο: Προκειμένου να «βοηθήσει» τις πωλήσεις του και πάντα με στόχο το Top 10, αγόρασε ο ίδιος 400 αντίτυπα δίνοντας περί τα 4000 ευρώ.
Μάλιστα, έσπευσε να εξηγήσει τους λόγους στο podcast Self Publishing Show. Όπως είπε, όταν στα μέσα της εβδομάδας η Nielsen δημοσίευσε τη λίστα με τα μπεστ σέλερ, συνειδητοποίησε ότι το «The Cleaner» ήταν καθηλωμένο στο Νο 13. Το βιβλίο του εκείνη την εβδομάδα είχε πουλήσει 1.300 αντίτυπα, αλλά δεν ήταν αρκετά για να τον βάλουν στην πολυπόθητη πρώτη δεκάδα.
Οπότε σκέφτηκε να αγοράσει (πολλά) αντίτυπα του βιβλίου του και να τα πουλήσει σε αναγνώστες εκτός Βρετανίας. «Θέλαμε να φτάσουμε στο Top 10... προσπαθήσαμε να σκεφτούμε τρόπους για να γίνει και να προσμετρηθεί στις πωλήσεις για τη λίστα», δήλωσε. Έστειλε e-mail προκειμένου να μετρήσει το ενδιαφέρον και όταν ανταποκρίθηκαν περί τα 400 άτομα από τις ΗΠΑ, δηλώνοντας -σύμφωνα με τον συγγραφέα, πάντα- ότι θα αγόραζαν το βιβλίο του εάν αγόραζε τα αντίτυπα πρώτα ο ίδιος, πήγε σε ένα παιδικό βιβλιοπωλείο και έκανε την εξής ερώτηση: «Θα σας ενδιέφερε μία παραγγελία για 400 σκληρόδετα αντίτυπα του βιβλίου μου;» Και η απάντηση ήταν «ναι, φυσικά».
Αρκετοί συγγραφείς μοιράστηκαν στα social media τις ανησυχίες τους για τη στρατηγική του Ντόσον, μεταξύ αυτών και η (μεταφρασμένη στην Ελλάδα) συγγραφέα Κλερ Μάκιντος, η οποία χαρακτήρισε «υποκρισία» το γεγονός ότι όταν ο Ντόσον διαλαλούσε στο twitter τη θέση του βιβλίου του στη δεκάδα, δεν είπε ότι είχε αγοράσει ο ίδιος σχεδόν το ένα τέταρτο των αντιτύπων που τον έστειλαν στο Νο 8 της λίστας.
Ο Ντόσον υποστήριξε ότι επρόκειτο για παραγγελίες, αν και στο podcast έκανε λόγο για εκδήλωση ενδιαφέροντος από αναγνώστες εκτός Μεγάλης Βρετανίας και όχι για εταιρικές πωλήσεις.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ένας συγγραφέας θεωρείται ύποπτος για παρόμοιες τακτικές. Το 2017, οι NYT έβγαλαν από το Νο 1 της λίστας των μπεστ σέλερ, το μυθιστόρημα της Λάνι Σάρεμ «Handbook for Mortals», όταν αποκαλύφθηκε ότι η ίδια και ο εκδότης της είχαν προχωρήσει σε τεράστιες προ-παραγγελίες σε συγκεκριμένα βιβλιοπωλεία στη Νέα Υόρκη, τα οποία δίνουν τους αριθμούς των πωλήσεων τους στους New York Times. Όταν ξέσπασε το σκάνδαλο, η Σάρεμ ισχυρίστηκε ότι αγόραζε το βιβλίο της για διάφορα events, ενώ το ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι υπάρχουν έως και εταιρείες οι οποίες έχουν συσταθεί μόνο και μόνο για να βοηθούν τους συγγραφείς να αγοράζουν τα ίδια τους τα βιβλία.
Σύμφωνα με μελέτη του 2004, μία θέση στη λίστα των μπεστ σέλερ των ΝΥΤ εκτοξεύει τις πωλήσεις των πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων κατά 57%, ενώ η ώθηση που δίνει η λίστα για τους συγγραφείς μεταφράζεται σε μία αύξηση πωλήσεων της τάξης του 13% κατά μέσον όρο.
Πηγή: Guardian