Αναρωτιέμαι εδώ και μέρες τι μπορεί να σκέφτεται κάποιος όταν ακούει τη λέξη φίλτρο. (Όταν είσαι κλεισμένος στο σπίτι δυο μήνες, δεν σου μένει τίποτα άλλο από το να φιλοσοφείς). Ομολογώ πως δεν είναι ένα βαθυστόχαστο θέμα, παρόλα αυτά ένα φίλτρο μπορεί να έχει προεκτάσεις κοινωνικές, πολιτικές, επιστημονικές, ψυχολογικές, αισθητικές και πολλές άλλες που, δυστυχώς, δεν έχω τον χρόνο να ασχοληθώ, γιατί έχω τόσα αναπάντητα ερωτήματα που με βασανίζουν στη διάρκεια της δεύτερης καραντίνας.
Θα αναφέρω μερικά παραδείγματα, για να καταλάβετε τις πνευματικές αναζητήσεις μου τις ατελείωτες ώρες της μοναξιάς μου.
Φίλτρο τσιγάρων (το γνωρίζω, αλλά δεν καπνίζω εδώ και χρόνια)
Φίλτρο νερού (και μόνο που συνοδεύεται από τις λέξεις ενεργός άνθρακας τρομάζω)
Φίλτρο βενζίνης (μεταξύ μας, κάθε φορά που μου λένε στο συνεργείο ότι μου άλλαξαν το φίλτρο βενζίνης, απλά κουνώ το κεφάλι μου με κατανόηση. Δεν ξέρω ούτε τι είναι ούτε σε ποιο σημείο της μηχανής βρίσκεται)
Φίλτρο αέρα ή λαδιού (ίδια αντίδραση με το προηγούμενο)
Φίλτρο του καφέ (που μου είναι αδιάφορο γιατί δεν πίνω καφέ)
Φίλτρο του photoshop (λατρεύω)
Πολιτικό φίλτρο (ίδια αντίδραση με το φίλτρο βενζίνης)
Μητρικό φίλτρο (Το καλύτερο χρόνια τώρα, ιδιαίτερα αν είναι Ελληνίδας μάνας)
Μπορώ να συνεχίσω να γράφω για άπειρα φίλτρα, αλλά δεν θέλω να κουράσω αφού έχω ήδη αποφασίσει με ποιο φίλτρο θα ασχοληθώ. Με το φίλτρο της νεότητας.
Δεν πάει πολύς καιρός (δηλαδή πάει, αλλά λόγω καραντίνας έχω χάσει την αίσθηση του χρόνου) που βρέθηκα σε μια εκδήλωση. Φάγαμε, ήπιαμε, χορέψαμε και κάποια στιγμή πέρασε ο κλασικός φωτογράφος για να μας αποθανατίσει. Στην αρχή αρνήθηκα ευγενικά, γιατί δεν ήμουν και στα καλύτερά μου ή αν θέλω να είμαι ειλικρινής, ένα χάλι το είχα. Το μαλλί ήταν ψιλοαφάνα γιατί είχε υγρασία, το μακιγιάζ είχε μείνει πάνω στις λευκές πετσέτες του ρεστοράν, το κραγιόν είχε φαγωθεί μαζί με τα εδέσματα που μας είχαν σερβίρει, αλλά η επιμονή του φωτογράφου με έπεισε να χαμογελάσω και να ανάψει το φλας. Μετά από λίγη ώρα, ήρθαν και οι φωτογραφίες. Μου δίνει τη δική μου, την κοιτώ με θαυμασμό και του εξηγώ ευγενικά πως δεν είμαι εγώ αυτή. Την κοιτάζει ο φωτογράφος και μου λέει «Μα, εσείς είστε!». Ντράπηκα, κι αυτός τη δουλειά του έκανε, τον πλήρωσα και την πήρα.
Λίγη ώρα αργότερα, ξάπλα στον καναπέ του σπιτιού μου κοίταζα τη φωτογραφία με θαυμασμό. «Κούκλα είσαι, μωρή Πόμμερ» αναφώνησα και με έφτυσα. Απόρησα γιατί ένιωθα άβολα στην εκδήλωση. Η αλήθεια είναι πως την αφάνα την είχα, αλλά αν είναι καλλιτέχνης ο φωτογράφος ξέρει από ποια γωνία να τραβήξει.
Κάτι, όμως, με έτρωγε μέσα μου. Σηκώθηκα και πήγα στον καθρέφτη. Και τι να δω; Τι νομίζετε ότι είδα; Ένα χάλι. Αν με ρωτούσατε, σίγουρα θα διάλεγα να είμαι όπως ήμουν στη φωτογραφία, αλλά τελικά ήμουν όπως ήμουν στον καθρέφτη. Ένα χάλι.
Εκείνη τη μέρα μπήκε στη ζωή μου το φίλτρο. Έμαθα πως η ομορφιά μου οφειλόταν στο μαγικό φίλτρο της φωτογραφικής μηχανής. Φρόντισα λοιπόν να το αποκτήσω στο κινητό μου και... τύφλα νάχει ο Φουστάνος. Ό,τι φωτογραφία κι αν έβγαζα ήμουν πιο όμορφη, πιο νέα, με ένα δέρμα λείο, τόσο λείο που έμοιαζε με καλογυαλισμένο παρκέ. Ούτε πόρος δεν χάλαγε την αρμονία της πορσελάνινης επιδερμίδας μου (τρόπος του λέγειν πορσελάνινης, αλλά δεν έχει βγει κάποια έκφραση το ίδιο εντυπωσιακή για τις μελαχρινές). Εντελώς αναίμακτα έμοιαζα να έχω κάνει lifting, botox, τραβήγματα δεξιά αριστερά, διόρθωση στο πόδι χήνας και πάνω από όλα ανέξοδα. Από εκείνη τη μέρα άρχισα να μικραίνω. Ένιωθα τρελά ευτυχισμένη γιατί τα likes και τα σχόλια κάτω από κάθε φωτογραφία μου στο Instagram καθημερινά αυξάνονταν. Και δώστου εγώ σε διάφορες πόζες και εκφράσεις, για να θαυμάσουν όλοι και το προφίλ και το ανφάς μου. Νόμιζα ότι είχα ανακαλύψει το ελιξίριο της νεότητας με ένα σύγχρονο και απλό τρόπο. Είχα νικήσει τα γηρατειά με τη χρήση της τεχνολογίας και όχι με αλχημείες. Ήμουν τόσο απασχολημένη με τον εαυτό μου που δεν κοιτούσα τι ανέβαζαν οι άλλοι στο Instagram. Μέχρι που μια μέρα έπεσε το μάτι μου σε μια φωτογραφία της γειτόνισσάς μου της Μαρίνας και γύρισε ανάποδα. Δεκάδες σχόλια εξυμνούσαν την ομορφιά της και τη λάμψη της. Εκείνο που με αποτέλειωσε ήταν πως είχε περισσότερους followers από μένα. Σκύλιασα! Ποιά τώρα; Η Μαρίνα η βλογιοκομμένη. Κοίταξα πιο καλά τη μούρη της και το δέρμα της ήταν σαν του μωρού. Κατάλαβα τότε πως δεν ήξερα μόνο εγώ για το μαγικό φίλτρο. Όπως και να ’χε, όμως, εγώ ένα μικρό φιλτράκι χρησιμοποιούσα, ίσα να κόβει τις ρυτίδες, αλλά η Μαρίνα το παράκανε. Στην πραγματικότητα η μούρη της είχε πιο πολλές ουλές και από τον Αλ Πατσίνο, στον Σημαδεμένο.
Μπήκα στο ίντερνετ και ξεστραβώθηκα. Ανακάλυψα όλα τα φίλτρα νεότητας. Αυτά χρειαζόμουν και τα εγκατέστησα στο καινούριο κινητό μου που είχε καλύτερο φακό και περισσότερες δυνατότητες. Πλέον, οι φωτογραφίες μου άγγιξαν την τελειότητα. Το πρόσωπό μου έβγαινε αψεγάδιαστο και λαμπερό. Μερικές φορές τρόμαζα με την ομορφιά μου και με έφτυνα. Αναρωτιόμουν πού ήταν κρυμμένη τόσα χρόνια.
Κάπως έτσι γέμισε το Instagram με νέους και ωραίους. Κανένας ηλικιωμένος, όλοι κούκλοι, ακόμα και η σιχαμένη η Μαρίνα. Και στην προσπάθεια να αναδείξουμε τα κάλλη μας, να νιώσουμε λίγο σταρ μέσα σε αυτόν τον κόσμο του Instagram, αρχίσαμε να παραποιούμε τα πρόσωπά μας, την ομορφιά μας ή την ασχήμια μας και σιγά σιγά ο κόσμος έπαψε να είναι αληθινός.
Μελαγχόλησα. Λίγο η κλεισούρα λόγω της καραντίνας, λίγο η πλαστική μου μούρη που πλέον ούτε πόρους δεν είχε και που έμοιαζε περισσότερο με ακριβό ταπεράκι, λίγο ο καθρέφτης του σπιτιού μου που προσπαθούσε να με κρατήσει ενωμένη με τη γη, κάτι άρχισε να με πανικοβάλλει.
Στάθηκα μπροστά στον καθρέφτη και κοιτάχτηκα. Μια ρυτίδα ανάμεσα στα φρύδια με συνοδεύει τα τελευταία χρόνια και την αγαπώ πολύ. Δύσκολα θα μπορούσα να την αποχωριστώ. Άλλες δύο στα μάγουλα από τα πολλά γέλια. Κι ένα σημάδι στο φρύδι από μια τούμπα που είχα φάει παιδί. Το πρόσωπό μου είχε μια ιστορία να πει. Και τα μαλλιά μου σγουρά, φριζαρισμένα, μου χάριζαν τον τύπο που αγαπούσαν οι φίλοι μου. Έβγαλα ένα άλμπουμ με φωτογραφίες και το ξεφύλλισα. Μπορεί να ήμουν όμορφη μπορεί και όχι, μπορεί να άρεσα μπορεί και όχι, μα ήμουν εγώ. Σε όλες ήμουν εγώ. Ένιωσα ντροπή για τη ματαιοδοξία μου.
Θέλω να δείχνω όμορφη, θέλω όμως πάνω στο πρόσωπό μου να αποτυπώνεται η ομορφιά της ψυχής μου. Και πιστέψτε με για αυτό δεν χρειάζεται κανένα φίλτρο ή... μάλλον χρειάζεται. Tο φίλτρο της αγάπης.
Τι μπορεί να φιλοσοφήσει κανείς στη διάρκεια μιας καραντίνας!