Αν και εκατοντάδες Αμερικανικά έγγραφα σχετικά με την ανάμιξη της κυβέρνησης της Σαουδικής Αραβίας στα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου παραμένουν απόρρητα οι σποραδικές διαρροές επαρκούν ώστε να τεκμηριώσουν τον ενεργό ρόλο της. Οι προσπάθειες των οικογενειών των θυμάτων να αποχαρακτηριστούν σκοντάφτουν σε νομικές και συνταγματικές διατάξεις καθώς κάτι τέτοιο θα έφερνε σε αμηχανία όχι μόνο το (Μεσαιωνικό) βασίλειο της συγκεκριμένης χώρας αλλά πολύ περισσότερο τις ίδιες τις Αμερικάνικες κυβερνήσεις.
Η εκτεταμένη κρατική χρηματοδότηση τζιχαντιστικών κύκλων αλλά και τζαμιών όπου κηρύσσεται απροκάλυπτα ο σαλαφικός φανατισμός, ωστόσο, δεν αποτελεί κοινό μυστικό. Καμία άλλη μουσουλμανική χώρα δεν έχει συμβάλλει τόσο καίρια στο καρκίνωμα που ονομάζεται ισλαμικός εξτρεμισμός και έχει απλώσει τα πλοκάμια του στην Ευρώπη. Στο Βέλγιο, ήδη από τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 ο σπόρος του μίσους φυτεύτηκε με την ανέγερση «λατρευτικών χώρων» στα υποβαθμισμένα προάστια των Βρυξελλών και άλλων πόλεων αλλά και την αποστολή ιμάμηδων από το Ριάντ και την Τζέντα με βασικό μέλημα το κήρυγμα για την εξόντωση των απίστων. Χρειάστηκαν μόνο λίγες δεκαετίες ώστε οι πρωτεργάτες να δρέψουν τους καρπούς τους… Παρόλα αυτά το (Μεσαιωνικό) Βασίλειο εξακολουθεί, ως νευραλγικός στρατηγικός σύμμαχος των ΗΠΑ, να απολαμβάνει ασυλίας. Έστω και αν, στην ουσία, πρόκειται για έναν οικουμενικό παρία, μια κοινωνία όχι απλώς οπισθοδρομική αλλά εναρμονισμένη με τις χειρότερες μεσαιωνικές πρακτικές όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα καταστρατηγούνται σε καθημερινή βάση και η γυναίκα παραμένει αόρατη και απρόσωπη. Εδώ ασφαλώς βαρύτατη ευθύνη φέρει και η Δύση τόσο για την σκανδαλώδη ανοχή της αλλά πολύ περισσότερο για τον επικοινωνιακό στρουθοκαμηλισμό της που από τη μια εξακολουθεί να κανακεύει τους κρατικούς τρομοκράτες και από την άλλη δαιμονοποιεί φτωχές Μουσουλμανικές χώρες (βλέπε Υεμένη) ως την απόλυτη πηγή του κακού.
Το επιστέγασμα της βαρβαρότητας ήρθε λίγες μέρες νωρίτερα, σε ένα πρωτοφανές διπλωματικό επεισόδιο όπου αυτοεξόριστος, αντικυβερνητικός Σαουδάραβας δημοσιογράφος τεμαχίστηκε ζωντανός- σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες- στο προξενείο της Κων/πολης. Είναι δύσκολο να συλλάβει ανθρώπινος νους όχι μόνο το αποτρόπαιο της πράξης αλλά κυρίως την θρασύτητα με την οποία συντελέστηκε σε ξένο, μάλιστα, έδαφος. Το μεγαλύτερο ωστόσο «επίτευγμα» του Μεσαιωνικού αυτού Βασίλειου είναι το πλήγμα στο ίδιο το Ισλαμ, έχοντας καταφέρει να το ταυτίσει με την πιο οπισθοδρομική και αιμοσταγή υποδιαίρεση του και να το καταστήσει την πιο αποκρουστική θρησκεία στον κόσμο. Δυστυχώς, παρά τις όποιες δειλές μεταρρυθμίσεις για τα μάτια της διεθνούς κοινότητας, αποδεικνύεται ότι ο διαφωτισμός δεν απέχει απλά αιώνες αλλά έτη φωτός από την συγκεκριμένη χώρα. Αφού ναι μεν τα πετρέλαια και η οικονομική ανάπτυξη μπορούν να βελτιώσουν το βιοτικό επίπεδο, αλλά σε καμία περίπτωση να εκπολιτίσουν τα πλήθη.