Τα πιθανά αίτια του ανησυχητικού φαινομένου των θανάτων ανθρώπων μικρότερης ηλικίας, χωρίς προβλήματα υγείας/ υποκείμενα νοσήματα, από τον κορονοϊό, αποτελούν το αντικείμενο δημοσιεύματος του CNN, όπου παρουσιάζεται σειρά τέτοιων περιστατικών.
Μια από τις περιπτώσεις αυτές ήταν το 30χρονου Μπεν Λούντερερ στο Νιου Τζέρσεϊ, ο οποίος βρέθηκε θετικός μερικές ημέρες αφού είχε βρεθεί θετική η σύζυγός του, Μπράντι- και οι δύο εκπαιδευτικοί. Η Μπράντι παρουσίασε χαμηλό πυρετό, ωστόσο ο ίδιος είχε πιο σοβαρά συμπτώματα, όπως δύσπνοια, με αποτέλεσμα να πάει στο νοσοκομείο. Εκεί τον έβαλαν σε οξυγόνο και του έδωσαν υγρά και Tylenol, και τον έστειλαν πίσω στο σπίτι όταν διαπίστωσαν πως ανταποκρινόταν καλά. Ο Μπεν παρουσίασε εμφανείς ενδείξεις βελτίωσης για μία ημέρα, ωστόσο το βράδυ τα συμπτώματα επέστρεψαν έντονα. Οι δύο κοιμούνταν χωριστά, και αντάλλασσαν μηνύματα, με τον ίδιο να της γράφει κάποια στιγμή πως δυσκολευόταν. Όταν τον ρώτησε αν ήθελε να πάνε στα επείγοντα, της είπε ότι δεν ήταν βέβαιος. Εν τέλει τον βοήθησε να βολευτεί και την πήρε ο ύπνος. Όταν ξύπνησε τα ξημερώματα, τον βρήκε νεκρό.
Ο Covid-19 φαίνεται γενικότερα να επηρεάζει πιο πολύ άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, ειδικά αν έχουν υποκείμενα νοσήματα (καρδιοπάθειες, πνευμονοπάθειες, διαβήτη). Ωστόσο προκύπτει πως δεν απουσιάζουν ιστορίες σαν του Μπεν- νέων και υγιών που δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν την ασθένεια, με τον ιό να πολλαπλασιάζεται και να χτυπά τα όργανά τους σκληρά. Άλλη μια τέτοια περίπτωση που αναφέρεται στο δημοσίευμα του CNN είναι του 39χρονο Κόνραντ Μπιουκάναν, ενός υγιούς DJ στη Φλόριντα, που επίσης πέθανε από τον κορονοϊό χωρίς να έχει άλλα προβλήματα υγείας, σύμφωνα με τη σύζυγό του.
Σύμφωνα με στοιχεία του CDC, σε ένα δείγμα 2.449 γνωστών ασθενών, 18% ήταν μεταξύ 45 και 54 και ένα 29% μεταξύ 20 και 44. Μεταξύ αυτών που νοσηλεύτηκαν το 18% ήταν 45-50 και το 20% στα 20-44. Οι νεαρότεροι κινδυνεύουν λιγότερο, αλλά υπάρχουν ανησυχητικά δείγματα. Όπως είπε ο επικεφαλής λοιμωξιολόγος της αμερικανικής κυβέρνησης, Άντονι Φάουτσι, αυτό είναι που κάνει τον κορονοϊό τόσο «ασυνήθιστη ασθένεια».
«Μου προκαλεί εντύπωση...αυτό που θα χαρακτήριζα παθογένεση. Ξέρετε, έχουμε τόσους πολλούς που τα πάνε καλά, και ξαφνικά κάποιοι βρίσκονται σε αναπνευστήρα, καρδιοαναπνευστικό μηχάνημα και πεθαίνοουν» είπε σχετικά μιλώντας σε podcast. «Υπάρχει κάτι εδώ που δεν βλέπουμε από άποψης παθογένεσης. Και δεν νομίζω ότι έχει να κάνει μόνο με το αν είσαι ηλικιωμένος ή αν έχεις υποκείμενα νοσήματα. Συμβαίνει κάτι άλλο που ελπίζουμε πως κάποια στιγμή θα βρούμε».
Στο δημοσίευμα παρουσιάζεται μια σειρά ενδεχομένων: Επιστήμονες και ερευνητές διερευνούν εάν η απάντηση μπορεί να βρίσκεται στα γονίδια, προκειμένου να κατανοήσουν ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε αυτούς που περνούν ήπια συμπτώματα και αυτούς που πεθαίνουν. Μία πιθανότητα είναι μια διαφορά στο γονίδιο ACE2- ένα ένζυμο που προσκολλάται στην εξωτερική επιφάνεια κυττάρων στους πνεύμονες και στην καρδιά. Σε σχετικό άρθρο στο Science, ο ανοσολόγος Φίλιπ Μέρφι του National Institute of Allergy and Infectious Diseases είπε ότι «παραλλαγές στο γονίδιο ACE2...θα μπορούσαν να κάνουν ευκολότερο ή δυσκολότερο για τον ιό να προσκολληθεί σε κύτταρα των πνευμόνων».
Είναι επίσης πιθανό ένα σημαντικό «συστατικό» που παράγετα από το σώμα, γνωστό ως επιφανειοδραστική ουσία, που επιτρέπει στους πνεύμονες να διαστέλλονται και να συστέλλονται καλύτερα, να εξαντλείται σε κάποιους ασθενείς με κορονοϊό. Εάν φανταστεί κανείς τους πνεύμονες ως σφουγγάρι, η επιφανειοδραστική ουσία θα ήταν το καθαριστικό που θα τους έκανε μαλακούς και ευλύγιστους. Χωρίς αυτή την ουσία, ο πνεύμονας γίνεται στερεός και σκληρός- και ίσως αυτός να είναι ο λόγος που κάποιοι ασθενείς δυσκολεύονται ακόμα και με αναπνευστήρα.
Κάτι άλλο που διερευνάται είναι ο τρόπος με την οποίο το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος αντιδρά σε ιούς και βακτήρια εξαρχής. Σε κάποιους νέους και υγιείς ανθρώπους ένα πολύ δραστήριο ανοσοποιητικό μπορεί να οδηγεί σε μια τεράστια «θύελλα» φλεγμονής, που κατακλύζει τους πνεύμονες και άλλα όργανα. Σε αυτές τις περιπτώσεις το πρόβλημα δεν είναι ένα ηλικιωμένο ή αποδυναμωμένο ανοσοποιητικό σύστημα, μα ένα σύστημα που λειτουργεί πολύ καλά. Κάποιοι γιατροί εικάζουν πως αυτός ίσως να είναι ο λόγος που τα στεροειδή, που έχουν ανοσοκατασταλτική επίδραση, φαίνονται να βοηθούν κάποιους. Επίσης, ίσως κάποιοι νεότεροι και πιο υγιείς άνθρωποι, θεωρώντας πως δεν κινδυνεύουν στα αλήθεια, να μην λαμβάνουν ιδιαίτερα μεγάλη μέριμνα όσον αφορά στην κοινωνική αποστασιοποίηση, και ως αποτέλεσμα να εκτίθενται σε μεγαλύτερα φορτία ιού από το περιβάλλον.