Το μυθιστόρημα της Ευγενίας Φακίνου «Για να δει τη θάλασσα» (εκδόσεις Καστανιώτη) αποτέλεσε την έμπνευση για τη νέα ταινία της Αγγελικής Αντωνίου με τίτλο «Η πράσινη θάλασσα» με την Αγγελική Παπούλια και τον Γιάννη Τσορτέκη στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Το βιβλίο είναι μια αυτοβιογραφική μυθοπλασία, όπου το πραγματικό συγχέεται με το φανταστικό, το «εγώ» γίνεται «αυτή», ενώ οι μικρές καθημερινές χαρές οδηγούν στην ελπίδα και τη λύτρωση.
Η ηρωίδα δεν θυμάται ποια είναι ούτε πώς τη λένε. Θυμάται όμως να μαγειρεύει.
Στην κουζίνα ενός ταβερνείου του Κολωνού (σε κάποιο ταβερνείο λιμανιού στην ταινία), ανάμεσα σε μυρωδιές μπαχαρικών και συνταγές ξεχασμένων φαγητών, θα προσπαθήσει να πυροδοτήσει τις αναμνήσεις της και να ξαναβρεί τη βιωματική της μνήμη.
Αυτό που γοήτευσε την Αγγελική Αντωνίου και θέλησε να το διηγηθεί μέσα από τον φακό της ήταν το παράδοξο πώς ένας άνθρωπος με απώλεια μνήμης παράγει αναμνήσεις.
Αυτή η αντίθεση της ηρωΐδας, που ενώ έχει ξεχάσει τα πάντα, θυμάται τις μαγειρικές συνταγές και τα φαγητά της δημιουργούν μνήμες, ανατρέπουν καταστάσεις και επιδρούν καταλυτικά στις ανθρώπινες σχέσεις.
Όπως λέει η σκηνοθέτις «ενθουσιάστηκα με την ιδέα ότι η πρωταγωνίστρια παρόλο που έχει ξεχάσει τα πάντα, θυμάται να μαγειρεύει. Σκέφτηκα πώς είναι δυνατόν κάτι τέτοιο... με γοήτευσε αυτό το παράδοξο, ένας άνθρωπος με έλλειψη μνήμης να παράγει αναμνήσεις. Αυτή η αντίθεση της αμνησιακής μαγείρισσας που θυμάται τις συνταγές και που τα φαγητά της δημιουργούν μνήμες , ανατρέπουν καταστάσεις και επιδρούν καταλυτικά στις ανθρώπινες σχέσεις, ήταν μια φωτεινή ιστορία που ήθελα οπωσδήποτε να διηγηθώ.
Παρόλα αυτά η ταινία δεν εστιάζει στη μαγειρική ούτε δίνει εύκολες απαντήσεις στο θεατή. Είναι κάτι πολύ περισσότερο και πέρα από αυτό. Η Πράσινη Θάλασσα είναι ταινία χαρακτήρων, δράμα με κωμικά στοιχεία, με σασπένς, ανατροπές και με μία γερή δόση μυστηρίου.
Η ταινία έχει μινιμαλιστική, στατική φόρμα και οικονομία διαλόγων. Είχα μία υπέροχη ομάδα ηθοποιών με τους πρωταγωνιστές της ταινίας, την Αγγελική Παπoύλια και τον Γιάννη Τσορτέκη να σηκώνουν κυριολεκτικά την ταινία στους ώμους τους. Εξαιρετικούς συνεργάτες όπως τον Διονύση Ευθυμιόπουλο που έχει κάνει πανέμορφη δουλειά στη φωτογραφία και τον Μιχάλη Σαμιώτη στα σκηνικά που κυριολεκτικά ανέστησε ένα καμένο χώρο στον Ασπρόπυργο... τον Μίνωα Μάτσα στη μουσική και τον Δημήτρη Πεπονή στο μοντάζ. Ελπίζω η Πράσινη Θάλασσα να αγκαλιάσει το θεατή όπως τα γεύματα της Άννας τις ψυχές των πελατών της ταβέρνας».
«Ο ασκημένος αναγνώστης- θεατής δε θα υποκύψει στον πειρασμό να συγκρίνει το βιβλίο με την ταινία (άλλα τα εργαλεία του συγγραφέα και διαφορετικά του σκηνοθέτη), θα απολαύσει μια άρτια ταινία με εξαιρετική φωτογραφία. Η Αγγελική Αντωνίου με λιτότητα και προσπάθεια αποδίδει τα κυρίαρχα συναισθήματα των ηρώων και ήταν τυχερή αλλά και ευφυής που επέλεξε τόσους καλούς ηθοποιούς. Το τέλος της ταινίας παραμένει ανοιχτό κι αυτό το εκτιμώ πολύ, επειδή και στο βιβλίο υπάρχει η ίδια αντίληψη, αν και η Αγγελική Αντωνίου δημιούργησε ένα δικό της τέλος». Ευγενία Φακίνου
Η ταινία κάνει πρεμιέρα στις αίθουσες στις 25 Νοεμβρίου από την filmtrade.