Η τεχνητή νοημοσύνη και οι απίστευτες δυνατότητες της έχουν φτάσει και στο κατώφλι των σπουδαίων μουσείων.
Το Μουσείο Πράδο στη Μαδρίτη χρησιμοποιεί την AI προκειμένου να μετρήσει πόσοι άνθρωποι και αντικείμενα απεικονίζονται στους πίνακες της συλλογής του, στο πλαίσιο ενός καινούργιου προγράμματος με τίτλο «Counting the Prado».
Το Μουσείο συνεργάστηκε για το πρότζεκτ με την ισπανική εταιρεία Sherpa.ai.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το έργο του Ιταλού αρχιτέκτονα και ζωγράφου του μπαρόκ, Βιβιάνο Κοντάτσι (1604-1670) «Perspective View of a Roman Amphitheatre», όπου απεικονίζονται 1.827 άτομα τα οποία παρακολουθούν όσα διαδραματίζονται στο Κολοσσαίο.
Η συνεργασία αυτή έλυσε και το μυστήριο με τον πίνακα «Saint Ursula With the Eleven Thousand Virgins» (περ. 1490), δημιουργία ενός καλλιτέχνη τον οποίο οι ιστορικοί τέχνης έχουν κατονομάσει ως τον Δάσκαλο των έντεκα χιλιάδων παρθένων. Στην πραγματικότητα, οι γυναίκες που απεικονίζονται στο έργο είναι μόλις 139 και όχι 11.000, οι περισσότερες από τις οποίες διακρίνονται μόνο από την κορυφή του κεφαλιού τους και τα σκούρα μαλλιά τους.
Σε έναν άλλο πίνακα του σπουδαίου Ιταλού ζωγράφου της Αναγέννησης, Τιτσιάνο (1485-1576), «The Worship of Venus» (1518), το λογισμικό μέτρησε 70 άτομα.
Το Μουσείο Πράδο ελπίζει ότι το πρότζεκτ θα βοηθήσει σημαντικά στην καλύτερη κατανόηση των πολυπληθών έργων αλλά και στις επιλογές των καλλιτεχνών πίσω από αυτούς.
Ωστόσο, δεν είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιεί την τεχνητή νοημοσύνη. Το 2019, άρχισε να εργάζεται με μια μηχανή κατανόησης φυσικής γλώσσας με σκοπό τη μακροπρόθεσμη διατήρηση ερευνητικών κειμένων στην ιστοσελίδα του.
Επίσης, το 2023, το Πράδο συνεργάστηκε με το Barcelona Supercomputing Center για το έργο «FrAI Angelico», εκπαιδεύοντας ένα μοντέλο AI να διακρίνει και να ερμηνεύει έργα από τη συλλογή του μουσείου.
Παράλληλα, ο Hassan Ugail, καθηγητής visual computing στο Πανεπιστήμιο του Μπράντφορντ της Αγγλίας, χρησιμοποίησε ένα μοντέλο βαθιάς μάθησης προκειμένου να αναλύσει τη «Madonna della Rosa», ένα έργο το οποίο πιστεύεται ότι φιλοτεχνήθηκε από τον Ιταλό δάσκαλο της Αναγέννησης, Ραφαήλ, γύρω στο 1518-1520 και ανήκει στη μόνιμη συλλογή του Μουσείου.
Ο αλγόριθμος, ο οποίος ισχυρίζεται ότι αναγνωρίζει τις πινελιές του καλλιτέχνη με ακρίβεια 98%, διαπίστωσε ότι το μεγαλύτερο μέρος του πίνακα αποτελεί δικό του έργο, αλλά η μορφή του Ιωσήφ είναι σχεδιασμένη από άλλο χέρι, σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Heritage Science. Ωστόσο, το Πράδο εξακολουθεί να το αναγνωρίζει ως αυθεντικό έργο του Ραφαήλ.
Αν και ακόμα υπάρχουν αρκετά ηθικής φύσεως ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν σχετικά με τη τεχνητή νοημοσύνη και τις εφαρμογές της στο κόσμο της τέχνης, η χρήση της για έναν τέτοιο σκοπό, φαίνεται να είναι ασφαλής.
Με πληροφορίες από artnet