Στις 19 Νοεμβρίου 1819 ανοίγει τις πύλες του το Βασιλικό Μουσείο στη Μαδρίτη (ίδρυμα που έμελλε να αποτελέσει «θεμέλιο λίθο» και πρόδρομο του σημερινού Μουσείου του Πράδο), το οποίο το 1868 μετονομάστηκε σε Εθνικό Μουσείο τού Πράδο.
Το Μουσείο του Πράδο στη Μαδρίτη, ένα από τα σημαντικότερα μουσεία στον κόσμο, καθώς έχει στην κατοχή του μία από τις πιο αντιπροσωπευτικές συλλογές έργων τέχνης από τον 14ο έως τις αρχές του 19ο αιώνα, γιορτάζει 200 χρόνια από την ίδρυση του εγκαινιάζοντας στις 19 Νοεμβρίου, μεγάλη έκθεση σχεδίων και σκίτσων του Γκόγια.
Εκείνην την εποχή, ο σημαντικότερος Ισπανός καλλιτέχνης ήταν ο Φρανθίσκο ντε Γκόγια (1746 - 1828), ζωγράφος της βασιλικής αυλής της Ισπανίας, που πρόσφερε τις υπηρεσίες του σε τρεις γενιές μοναρχών και ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ισπανικής τέχνης όλων των εποχών.
Η ανέγερση του μουσείου άρχισε το 1785, όταν ο βασιλιάς Κάρολος Γ′ ανέθεσε στον αρχιτέκτονα Χουάν δε Βιλανουέβα να σχεδιάσει ένα μουσείο φυσικής επιστήμης. Στην περιοχή αυτή υπήρχαν εκτάσεις με κηπευτικά, εξού και η ονομασία του «Πράδο», που στα ισπανικά σημαίνει «λιβάδι».
Ο Κάρολος ήθελε να καταστήσει τη Μαδρίτη κέντρο μελέτης, έρευνας και διάδοσης των επιστημών σε μία προσπάθεια να εκσυγχρονίσει την Ισπανία ακολουθώντας τις αρχές του Γαλλικού Διαφωτισμού. Αλλά, από μια ειρωνεία της τύχης -πιο σωστά της ιστορίας- η εισβολή του γαλλικού στρατού ανέκοψε τα σχέδια του.
Η Ισπανία έπεσε σε μια περίοδο κοινωνικής και πολιτικής αναταραχής και μία σειρά πολέμων -τους Ναπολεόντειους Πολέμους- που κατέστρεψαν τη χώρα.
Το καινούργιο κτίριο κατασχέθηκε από το στρατό του Ναπολέοντα προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως έδρα του ιππικού και του πυροβολικού. Τελικά, το πρώτο εκείνο κτίριο καταστράφηκε και το 1818 ξεκίνησε η ανακατασκευή του από τον Φερδινάνδο Ζ′ και τη δεύτερη σύζυγο του Ισαβέλα.
Αρχικά το μουσείο στέγασε τη βασιλική συλλογή τέχνης, αλλά σύντομα αποδείχτηκε μικρό, οπότε και επεκτάθηκε το 1918.
Κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου και κατόπιν σύστασης της Κοινωνίας των Εθνών, 353 πίνακες μαζί με άλλα έργα τέχνης στάλθηκαν στη Βαλένθια. Αργότερα κατέληξαν στη Γενεύη, από όπου επέστρεψαν στο Μουσείο με νυχτερινά τρένα μέσω γαλλικού εδάφους. Τα έργα επαναπατρίστηκαν το 1939.
Η συλλογή του Μουσείου του Πράδο περιλαμβάνει περί τους 8.600 πίνακες ζωγραφικής -μεταξύ αυτών, έργα των Γκόγια (το σύνολο του έργου του, 150 πίνακες ζωγραφικής και 500 σχέδια), Βελάσκεθ, Ελ Γκρέκο, Καραβάτζιο, Ρέμπραντ, Ραφαήλ, Τιντορέτο, Ρούμπενς, Ιερώνυμου Μπος.
Επιπλέον, πάνω από 1.000 νομίσματα και μετάλλια, καθώς και περίπου 2.000 διακοσμητικά αντικείμενα. Τα γλυπτά του -μεταξύ αυτών και συλλογή ελληνορωμαϊκών γλυπτών- υπολογίζονται γύρω στα 700.
Ένα από τα διασημότερα έργα του Πράδο είναι ο πίνακας Las Meninas («Οι Δεσποινίδες των τιμών») του Βελάσκεθ, του σημαντικότερου καλλιτέχνη της λεγόμενης Ισπανικής Χρυσής Εποχής. Ο Βελάθκεθ όχι μόνο παραχώρησε στο Μουσείο τα του έργα, αλλά δραστηριοποιήθηκε ενεργά με στόχο το να συγκεντρώσει στο Μουσείο έργα Ιταλών καλλιτεχνών
