Με γρήγορη και εύκολη πρόσβαση, το Ναύπλιο προσφέρεται για απόδραση στην ιστορία - με την ευκαιρία της εθνικής επετείου . Επιλέξαμε πέντε μέρη που - στο πλαίσιο μιας μικρής επίσκεψης - μπορεί να δει κανείς απολαμβάνοντας τον ιδιαίτερα δημοφιλή προορισμό των κατοίκων της Αττικής και της Πελοποννήσου καθώς απέχει λίγο και από τις δύο περιοχές.
Ας ξεκινήσουμε από την πλατεία Συντάγματος
Η πραγματικά πανέμορφη πλατεία, σαν μια μικρογραφία της πόλης, αποκαλύπτει την ιδιαίτερη ταυτότητα αλλά και την ιστορία του Ναυπλίου. Η πλατεία το 1843 από Πλατάνου μετονομάστηκε σε Λουδοβίκου, προς τιμήν του πατέρα του Όθωνα. Την ίδια χρονιά, μετά το κίνημα της 3ης Σεπτεμβρίου, όταν οι Έλληνες στην Αθήνα ζήτησαν Σύνταγμα από τον πρώτο Βασιλιά της Ελλάδος, πήρε και αυτή η πλατεία (όπως και της Αθήνας) το όνομα πλατεία Συντάγματος.
Τη μορφή που τη βλέπουμε σήμερα τη διατηρεί από το 1980. Τριγύρω από την πλατεία βρίσκεται το Βουλευτήριο, όπου στεγαζόταν και η πρώτη Βουλή των Ελλήνων. Εδώ βρίσκεται μεταξύ άλλων επίσης και το Τριανόν, το Παλαιό Τζαμί δηλαδή (το παλαιότερο σωζόμενο δείγμα οθωμανικής αρχιτεκτονικής στην πόλη), το ανάκτορο Ιωάννη Καποδίστρια, το σπίτι του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και το Αρχαιολογικό Μουσείο.
Δεύτερη στάση η Αρβανιτιά: Η διάσημη παραλία στο Ναύπλιο μια «βαριά» ιστορία..
Μεταξύ του βράχου του Παλαμηδίου και της βραχώδους χερσονησίδας της Ακροναυπλίας βρίσκεται η ιστορική παραλία Αρβανιτιά. Είναι η πιο κοντινή παραλία στην πόλη του Ναυπλίου και έχει μήκος μόλις 200 μέτρα. Έχει βραβευτεί με γαλάζια σημαία λόγω των καθαρών νερών της, αλλά και της οργάνωσής της. Πίσω όμως από το όμορφο ακρογιάλι κρύβεται η εξόντωση των Αρβανιτών στην Πελοπόννησο. Κατά τη δεκαετία του 1770 μετά τα Ορλωφικά, την αποτυχημένη επανάσταση των Ελλήνων κατά των Οθωμανών, η περιοχή κατοικούνταν από Τουρκαλβανούς. Σε αντίθεση με χιλιάδες Αρβανίτες που τάχθηκαν στον Αγώνα κατά του Οθωμανικού ζυγού στο πλευρό των Ελλήνων, ομάδες τουρκαλβανών που ήταν μουσουλμάνοι και είχαν οθωμανική συνείδηση, στράφηκαν κατά των Ελλήνων και λεηλατούσαν τα σπίτια και τις περιουσίες τους. Στο στόχαστρό τους όμως, βρέθηκαν και Τούρκοι της περιοχής. Οι συχνές επιδρομές τους, θορύβησαν τον σουλτάνο, ο οποίος έστειλε τον Οθωμανό ναύαρχο και πρώην πειρατή Χασάν Τσεζάερλη για να αποκαταστήσει την τάξη. Το 1779 ο Χασάν Τσεζάερλης, γνωστός και ως Γαζή Χασάν πασάς, αναδιοργάνωσε τον οθωμανικό στόλο, γέμισε τις αποθήκες με πολεμοφόδια και έστησε στρατόπεδο με περίπου έξι χιλιάδες στρατιώτες κοντά στην περιοχή των Μύλων. Οι Τουρκαλβανοί όμως, ήταν περισσότεροι από 12 χιλιάδες. Ο Τσεζάερλης έπρεπε να βρει περισσότερο στρατό. Ίσως ακούγεται παράδοξο αλλά ο ναύαρχος στράφηκε στους Έλληνες επαναστάτες για να τους αντιμετωπίσει. Ζήτησε από τους οπλαρχηγούς να τον προσκυνήσουν και να ριχτούν μαζί του στη μάχη κατά των Τουρκαλβανών. Οι περισσότεροι οπλαρχηγοί ακολούθησαν τη διαταγή του. Ο μόνος που αρνήθηκε ήταν ο Κωνσταντής Κολοκοτρώνης, ο πατέρας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Του είπε όμως, ότι θα τον βοηθούσε να απαλλαγούν από τους μουσουλμάνους Αρβανίτες. Πράγματι, από τους δώδεκα χιλιάδες Αρβανίτες επέζησαν μόνο 700, που κατέφυγαν στα βουνά για να γλιτώσουν.
Η Αρβανιτιά είναι η πιο κοντινή παραλία στην πόλη του Ναυπλίου και έχει μήκος μόλις 200 μέτρα. Έχει βραβευτεί με γαλάζια σημαία και είναι οργανωμένη. Το δρομάκι που οδηγεί στην ιστορική παραλία της Αρβανιτιάς, ονομάζεται από τους ντόπιους «ο γύρος της Αρβανιτιάς» και θεωρείται ένας από τους πιο ρομαντικούς περιπάτους στην περιοχή.
Τρίτη στάση: Μπούρτζι
Στα χρόνια της Eλληνικής Eπανάστασης, το Mπούρτζι ήταν γνωστό ως Kαστέλι ή Θαλασσόπυργος. Eδώ βρήκε καταφύγιο το 1826, για σύντομο διάστημα, η ελληνική κυβέρνηση, όταν το επαναστατημένο έθνος βρισκόταν σε εμφύλια σύρραξη. Tο Mπούρτζι λειτούργησε ως φρούριο μέχρι το 1865. Kατόπιν αποτελούσε τον τόπο διαμονής των δημίων που πραγματοποιούσαν τις εκτελέσεις των θανατοποινιτών των φυλακών του Παλαμηδιού. Το 1935 το επιθαλάσσιο φρούριο μετατράπηκε σε ξενοδοχείο ύστερα από μετασκευές του γερμανού αρχιτέκτονα Βουλφ Σέφερ. Σήμερα, μπορεί κανείς να επισκεφθεί το Μπούρτζι με καραβάκι από την προκυμαία του Ναυπλίου.
Τέταρτη στάση: Παραλία Καραθώνα
Η πλέον δημοφιλής παραλία. Σημείο αναφοράς της καλοκαιρινής ζωής του Ναυπλίου. Μεγάλη παραλία που προσφέρει, πέραν των οργανωμένων, και ήσυχες γωνιές.
Αρχαία Τίρυνθα
Στο μυχό του αργολικού κόλπου, σε μικρή απόσταση από το Ναύπλιο, η Ακρόπολη της Τίρυνθας προβάλλει επιβλητικά πάνω σ′ ένα βραχώδη λόφο ύψους 16 μ. Η αρχαιότερη εγκατάσταση πάνω στο λόφο χρονολογείται στη νεολιθική εποχή (περίπου 5.000 π.Χ.). Ακολούθησαν αλλεπάλληλοι οικισμοί, των οποίων όμως τα κατάλοιπα καταστράφηκαν σχεδόν ολότελα κατά τις μεγάλης τάξεως διαμορφώσεις της Μυκηναϊκής εποχής. Από τον οικισμό της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού (2500-2000 π.Χ.) διασώζονται αρκετές ενδείξεις για την ύπαρξη μίας σειράς αψιδωτών κτιρίων και ενός τεραστίων διαστάσεων κυκλικού κτιρίου (διαμέτρου 28 μ.) στο ψηλότερο σημείο του λόφου. Η αρχαιολογική έρευνα της αρχαίας Τίρυνθας είναι στενά συνδεμένη με το όνομα του Ερρίκου Σλήμαν, ο οποίος το 1876, έκανε τις πρώτες δοκιμαστικές τομές στην ακρόπολη και τον χώρο έξω από τα τείχη. Στα 1884/5 με εκτεταμένες ανασκαφές διάρκειας πέντε μηνών και πολύτιμο συνεργάτη τον W. Doerpfeld απεκάλυψε μεγάλο μέρος της ’Ανω Ακρόπολης. Στη διάρκεια των ετών 1905-1929 το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο συνέχισε τις έρευνες τόσο στην ακρόπολη όσο και στην ευρύτερη περιοχή της. Στα τέλη της δεκαετίας του ’50, διενεργήθηκαν ανασκαφές και αναστηλωτικές εργασίες στην περιοχή των τειχών υπό την εποπτεία του Εφόρου Αρχαιοτήτων Ν. Βερδελή. Από το 1967, το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο επανήλθε στο χώρο και, με εκτεταμένες ανασκαφές υπό τη διεύθυνση αρχικά του Ulf Jantzen και στη συνέχεια του Klaus Kilian, έφερε στο φως ολόκληρη την άνω και την κάτω ακρόπολη, τμήμα του μυκηναϊκού άστεως στην ευρύτερη περί το τείχος περιοχή, καθώς και τμήμα της νεκρόπολης της εποχής του Σιδήρου.
Ευρήματα των ανασκαφών της Τίρυνθας εκτίθενται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ναυπλίπου.
ΠΗΓΕΣ: nafplio.gr, argolikeseidhseis.gr , discovernafplio.gr , gtp.gr