«Θα είσαι για πάντα ζωνταντός στις καρδιές όλων των ανθρώπων, μα περισσότερο στη δική μου καρδιά».
Με αυτή τη φράση και τραγουδώντας με σπασμένη φωνή και χωρίς μουσική «Το Παληκάρι» (1959), το υπέροχο τραγούδι σε στίχους και μουσική του πατέρα της, αποχαιρέτησε η Μαργαρίτα Θεοδωράκη τον κορυφαίο Μίκη, στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου όπου τελέστηκε η εξόδιος ακολουθία.
Κλαίνε τα δέντρα, κλαίνε τα σύννεφα κι οι φίλοι σου κλαίνε.
παλικάρι στη δουλειά στο σπίτι παλικάρι
μίλαγες κι η γειτονιά μας γέμιζε πουλιά.
Άπλωνες το χέρι σου κι έκοβες το φεγγάρι
πως σ’ έκοψε σαν λούλουδο ο Χάρος μια νυχτιά.
Κλαίνε οι τράτες, κλαίνε τα κύματα κι οι φίλοι σου κλαίνε.
παλικάρι στα κουπιά στο γλέντι παλικάρι
οι κοπελιές κεντούσανε για σένανε κρυφά
κεντούσανε τα όνειρα, τον ήλιο, το φεγγάρι
κεντούσαν την αγάπη τους, της βάζανε πανιά.
Κλαίνε οι ναύτες κλαίνε τα σήμαντρα κι οι φίλοι σου κλαίνε.
παλικάρι η μάνα σου τυλίχτηκε στα μαύρα
τους φίλους σου τους τύλιξε φουρτούνα, συννεφιά
το λιμανάκι ερήμωσε κι η θάλασσα ερημώθη
κι ο ήλιος εκαρφώθηκε και δε σαλεύει πια.
Ο Μίκης Θεοδωράκης αναπαύεται πλέον στο κοιμητήριο του Γαλατά Χανίων, όπως επιθυμούσε.
Τον αποχαιρέτησαν με βαθιά συγκίνηση, συγγενείς και φίλοι τραγουδώντας την Άρνηση και τη μελωδία του Ζορμπά, που ερμήνευσε η Λαϊκή Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης, παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου.