Η αποχώρηση του «δίδυμου» Τζάκρη - Πούλου από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την ληξιαρχική πράξη τέλους στη διαδρομή του κόμματος σε ρόλο Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, 17 μήνες μετά τις εθνικές εκλογές του 2023.
Ως πολιτική πράξη, πιθανότατα περνάει στα ψιλά γράμματα της κοινοβουλευτικής ιστορίας. Δύσκολα θα το θυμόμαστε μετά από μερικά χρόνια.
Η εξέλιξη ήταν προδιαγεγραμμένη και προστίθεται στα «επεισόδια του πολέμου» που εξακολουθούν να γράφονται με μεγαλύτερη ένταση, στην ανοιχτή πλέον σύγκρουση μεταξύ του πρώην προέδρου Στέφανου Κασσελάκη - και του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ.
Η «ιστορική επιστροφή» του ΠΑΣΟΚ - το Do or Die του Ανδρουλάκη
Το μοναδικό ουσιαστικό αποτέλεσμα που παράγει άμεσα η διπλή έξοδος είναι η ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ σε κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Κάτι σαν «ιστορική επιστροφή» - ένα μεγάλο «comeback» με ποδοσφαιρικούς ή μπασκετικούς όρους.
Θυμηθείτε: Το ΠΑΣΟΚ εξελέγη για τελευταία φορά - προ κρίσης - ως αξιωματική αντιπολίτευση, στις 2 Οκτωβρίου 2007!
Με Γιώργο Παπανδρέου αρχηγό τότε, ως αντίπαλο του Κώστα Καραμανλή, ο οποίος είχε κερδίσει μία οριακή απόλυτη πλειοψηφία με 152 βουλευτές στα έδρανα της ΝΔ.
Δύο χρόνια αργότερα, το ΠΑΣΟΚ άδραξε την ευκαιρία του.
Αποδείχθηκε Πύρρειος: Ο Γιώργος Παπανδρέου έγινε πρωθυπουργός για δύο χρόνια και κατόπιν η κυβέρνηση κατέρρευσε προ του σεισμού της οικονομικής κρίσης.
Τώρα η Χαριλάου Τρικούπη ατενίζει με μεγαλύτερη αισιοδοξία το μέλλον.
Για το Νίκο Ανδρουλάκη μοιάζει ως ιδανικό το timing.
Επανεξελέγη και διαθέτει νωπή εντολή, σε ένα κόμμα όπου τα απόνερα της εσωκομματικής εκλογής έσβησαν γρήγορα.
Έχει δυόμισι χρόνια στη διάθεσή του μέχρι τις εκλογές του 2027, που ο Μητσοτάκης υπόσχεται να γίνουν στην ώρα τους και όχι νωρίτερα.
Μία καλή ευκαιρία - αλλά καμία δικαιολογία αυτή τη φορά για τον Ανδρουλάκη: Δεν υπάρχει πιο εύστοχος τρόπος να το περιγράψει κάποιος, παρά με αυτή την κλασική αγγλοσαξωνική έκφραση: Do or Die.
Φάμελλος - Πολάκης με αουτσάιντερ Φαραντούρη και «αφόρτιστο» Γκλέτσο
Στον ΣΥΡΙΖΑ, στο ντιμπέιτ των τεσσάρων είδαμε όλους τους υποψήφιους να παίζουν άμυνα.
Υπάρχει λόγος.
Ο μεγαλύτερος αντίπαλος δεν είναι πλέον μέσα, αλλά έξω από το κόμμα.
Ο επόμενος αρχηγός, όσο και αν αυτό ακούγεται αδόκιμο, αναζητείται με όρους αντι-Κασσελάκη.
Θα είναι ο λογικός και ήρεμος Φάμελλος;
Θα είναι ο (νέος) Πολάκης, που προσπαθεί να αλλάξει κάπως την εικόνα του έξαλλου και επιθετικού, προσθέτοντας στον μονίμως καταγγελτικό λόγο του «πινελιές ρεαλισμού»;
Θα είναι ο Φαραντούρης, που προσπαθεί να πλασάρει εαυτόν ως «συνταγή διεύρυνσης ή συνεργασιών» με το βλέμμα κεντροαριστερά;
Ή θα είναι ο «Εξολοθρευτής της Ανεμογεννήτριας» Γκλέτσος, σε ρόλο Δον Κιχώτη;
Σε ρόλο αντί-Τσίπρα: Ο αρχηγός Κασσελάκης
Ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχει τέτοια προβλήματα.
Η δική του τακτική δεν πρόκειται να αλλάξει, ανεξάρτητα από το ποιος θα εκλεγεί αρχηγός στον ΣΥΡΙΖΑ.
Εδώ και 24 ώρες γίνεται ολοφάνερο, ότι ο Κασσελάκης έχει επιλέξει ως αντίπαλο τον Αλέξη Τσίπρα.
Στα καλύτερα όνειρά του, ο πρώην πρωθυπουργός χάνει την υπομονή του και σηκώνει το γάντι για μία «τελική αναμέτρηση». Μόνο που τα όνειρα σβήνουν με το φως του ήλιου!
Στο πλαίσιο αυτό, μία πρωτότυπη εναλλακτική για το όνομα του νέου κόμματος - κινήματος που οραματίζεται ο μέχρι πρότινος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, θα ήταν αυτό: «ΠΕΣ ΚΑΤΙ ΑΛΕΞΗ»...