Βιώνουμε πρωτόγνωρες στιγμές για τους παγκόσμιους δημοκρατικούς θεσμούς, καθώς μερίδα υποστηρικτών του απερχόμενου προέδρου Ντόναλντ Τράμπ εισέβαλε στο χώρο του Καπιτωλίου, την ώρα που το Κογκρέσο ενέκρινε τη νίκη του Τζο Μπάιντεν για τη προεδρία των ΗΠΑ, με τον απερχόμενο πρόεδρο πρακτικά να προτρέπει τους διαδηλωτές μέσω Twitter
Είναι μια παρανοϊκή, πρωτόγνωρη επίθεση, μια ευθεία αμφισβήτηση της Δημοκρατίας, από το ανώτατο όργανο της, τον Πρόεδρο.
Ο Τράμπ είναι μόνο το σύμπτωμα αυτού που πραγματικά συμβαίνει στη χώρα (και το κόσμο), εκμεταλλευόμενος το διχασμό της κοινωνίας. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού νιώθει αποκλεισμένο (left out) από την παγκοσμιοποίηση, περιορισμένο από την πολιτική ορθότητα και τα κοινωνικά δρώμενα με τον τρόπο που προωθούνται. Μπορεί ο Μπάιντεν να εμφανίζεται και να δηλώνει ενωτικός, ωστόσο, δεν είναι δυνατόν να συνεχίσει να μην απευθυνθεί σε αυτό το πρόβλημα που ακόμα κοχλάζει.
«Σημαία» του Τράμπ αποτελούσε το «αντι-πρότυπο» ενός πολιτικού. Δεν ήταν μια κλασσική φιγούρα εμπιστοσύνης, δεν ενδιαφερόταν να καταδείξει την αυθεντία του κράτους, αλλά παντελώς ανάποδα το ευτέλιζε, με δηλώσεις του επιπέδου δημοτικού («Είμαι τέλειος, όλα είναι τέλεια, η οικονομία είναι τέλεια») απλώς απέρριπτε κάθε είδους κριτική. Κοινωνικά, το έθνος ήταν ήδη διχασμένο όταν ο Τραμπ έγινε πρόεδρος, ανά φυλή και εθνικότητα, περιοχή, εκπαίδευση, εθνική καταγωγή, θρησκεία και τάξη. Εκείνος εκμεταλλεύτηκε αυτές τις διαιρέσεις για να προχωρήσει. Η κοινωνική διαφοροποίηση εισοδήματος στις ΗΠΑ παρέμεινε και οξύνθηκε από το 2016 έως και σήμερα. Το 61% των Αμερικανών δηλώνει ότι υπάρχει υπερβολική οικονομική και κοινωνική ανισότητα στη χώρα σήμερα.
Κρίνοντας από τον αριθμό των ψηφοφόρων που ψήφισαν στις εκλογές, η βάση υποστήριξης του Τράμπ παραμένει στα 70 εκατομμύρια. Ήταν θυμωμένοι και πριν τις εκλογές και πιθανώς, είναι ακόμα πιο θυμωμένοι. Η μισή Αμερική επέλεξε έναν άντρα που υποβαθμίζει την υγειονομική κρίση («Συνεχώς ακούω covid, covid, covid», «Βρήκαμε την θεραπεία») που θέλει να καταστρέψει έως και την τελευταία στιγμή την εκλογική διαδικασία («Σταματήστε την ψηφοφορία», «Κλέβουν τις εκλογές»), και όχι μόνο αμφισβητεί την ίδια η δημοκρατία, αλλά εμφαίνεται και ενορχηστρωτής μιας επίθεσης εναντίον της. Αυτό είναι γοητευτικό σε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, το οποίο όπως λέμε και παραπάνω, ακόμα και τώρα που φεύγει ο Τράμπ από το Λευκό Οίκο, θα συνεχίζει να βρίσκεται γύρω μας.
Η Αμερικάνικη Δημοκρατία θα επιβιώσει, ωστόσο κρύβοντας τα προβλήματα κάτω από το χαλί απλά κρύβουμε τις ευθύνες μας και τελικά αυτά καταλήγουν να πολλαπλασιάζονται. Η εκλογή Τράμπ, καλώς ή κακώς, άνοιξε έναν διάλογο που θα ήταν άδικο να αγνοήσουμε.