Το εξαιρετικό group του Facebook ”Παλιές φωτογραφίες της Θεσσαλονίκης - Old Photos of Thessaloniki” είναι μία ιδιαίτερα οργανωμένη και πλούσια συλλογή από ασπρόμαυρο φωτογραφικό υλικό που απεικονίζει τη Θεσσαλονίκη περασμένων δεκαετιών. Ανάμεσα στην απεικόνιση σπουδαίων μνημείων και άλλων σημείων αναφοράς της πόλης, ξεχωρίζουν ιδιαίτερα οι φωτογραφίες της παλιάς Αγοράς Μοδιάνο, του σημείου συνάντησης όλων των Θεσσαλονικέων μέσα από γεύσεις, προϊόντα, ήχους, καθώς και κάθε λογής αντικείμενο που αποτελούσε αφορμή διάδρασης μεταξύ των κατοίκων της πόλης.
Το 2016 η Αγορά έκλεισε οριστικά καθώς έβαλαν λουκέτο, για υγειονομικούς κυρίως λόγους, και τα τελευταία μαγαζιά της. Λίγα χρόνια αργότερα, η ανακαίνιση της ολοκληρώνεται και έτσι πλέον η Αγορά επαναλειτουργεί στις σύγχρονες πλέον εγκαταστάσεις της, με 75 περίπου καταστήματα. Ανάμεσα σε αυτά συναντάει κανείς γνωστά γαλακτοπωλεία, στέκια για brunch, ζυθοπωλείο που εμπορεύεται αποκλειστικά ελληνικές μπύρες, αλλά και σύγχρονα gourmet εδεσματοπωλεία.
Η Αγορά Μοδιάνο ήταν το σημείο αναφοράς της παλιάς πόλης της Θεσσαλονίκης, ο ορισμός του couleur locale και η γειτονιά όπου όλοι οι Θεσσαλονικείς, από στελέχη επιχειρήσεων μέχρι και ωραίους περιθωριακούς τύπους, συνυπήρχαν και συνέτρωγαν σε ένα μέρος που συμπεριλάμβανε όλη την ιστορία της πόλης μέσα σε λίγα τετραγωνικά.
Οι Ντόπιοι, οι Εβραίοι, οι Πρόσφυγες, οι Πόντιοι, όλοι αυτοί που έστησαν κάτι παραπάνω από ένα μαγαζί σε αυτήν την τοποθεσία, έστησαν τα testimonials της παρακαταθήκης τους και μαζί δημιούργησαν την πιο σπουδαία ίσως κοιτίδα όπου μπολιάστηκε η πολυσυλλεκτικότητα της πόλης.
Ο συγγραφέας Θωμάς Κοροβίνης έκλεισε το πνεύμα της Αγοράς Μοδιάνο μέσα στην αναφορά του για τη Θεσσαλονίκη ως ”πρώιμη Νέα Υόρκη της νοτιοανατολικής Βαλκανικής Ευρώπης με μπόλικο ανατολίτικο χρώμα και μιαν ιδιότυπη αστική πινελιά”.
Κατά μία άποψη, δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που να θυμίζουν την περιοχή που αγάπησαν όλοι οι Θεσσαλονικείς. Η καινούρια Αγορά δείχνει να έχει χάσει μεγάλο μέρος από αυτό το παραδοσιακό στοιχείο που δεν καταλάβαινε από μοντέρνες προσεγγίσεις, δείχνει να προσποιείται ότι είναι κάτι μεταξύ Mall και παλιάς αγοράς, συνδυασμός όπου συνήθως το mall στοιχείο υπερισχύει και κατηγοριοποιεί ανάλογα το χώρο και τα καταστήματα.
Μπορεί η πολεοδομική αναβάθμιση της να την έχει σώσει ως μνημείο και τοπόσημο, ωστόσο και με τη δεδομένη αύξηση στις τιμές των ακινήτων που μεταφέρεται σταδιακά σε προϊόντα και υπηρεσίες, ο εν γένει λαϊκός της χαρακτήρας δείχνει να έχει σε κάποιο βαθμό χαθεί. Μοιάζει επίσης ιδιαίτερα χαλαρή από κίνηση με τον νέο κόσμο να προσπερνάει, τους κάθε λογής influencers να έχουν χάσει το ενδιαφέρον τους μετά από τα 3-4 πρώτα stories, τους τουρίστες να προτιμάνε άλλα μέρη με τη μέθοδο του word of mouth, κοινώς με πληροφορίες από ανθρώπους που γνωρίζουν που βρίσκεται ακόμα το παραδοσιακό χρώμα της παλιάς Θεσσαλονίκης.
Η προσπάθεια για τη δημιουργία χαρακτήρα πολλές φορές οδηγεί και στην ανυπαρξία του οποιουδήποτε χαρακτήρα. Και η προσπάθεια εκμοντερνισμού ενός από τα πλέον παραδοσιακά σημεία της Θεσσαλονίκης δεν είναι απλή υπόθεση. Δε γίνεται ούτε στο πόδι, ούτε πολύ περισσότερο με τις επιταγές μίας σύγχρονης απρόσωπης συναλλαγής ακίνητης περιουσίας.
Η Αγορά Μοδιάνο ήταν ανέκαθεν σημείο συγκερασμού των διαφορετικών καταβολών που δημιούργησαν την κουλτούρα της Θεσσαλονίκης και ως τέτοια θα διατηρήσει το status της και στο μέλλον, πέρα από την οποιαδήποτε εμπορική δραστηριότητα που θα υλοποιείται στους χώρους της. Ειδάλλως, μπορεί και να επιβεβαιώνονται αυτοί που υιοθετούν τη ρύθμιση των πάντων από το ”αόρατο χέρι της αγοράς”. Το όποιο όπως φαίνεται θυμάται κιόλας.
