Αυτό που προκάλεσε την έκπληξη κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου στην Άγκυρα μεταξύ του κ. Νίκου Δένδια με τον κ. Μεβλούτ Τσαβούσογλου, είναι ότι έπειτα από αρκετά χρόνια ένας εκπρόσωπος της Ελληνικής Πολιτείας απαντώντας στις προηγηθείσες οργιώδεις διεκδικήσεις του Τούρκου ομολόγου του, είπε τα αυτονόητα.
Ότι για παράδειγμα καμία χώρα στον πλανήτη δεν θα δεχόταν να γίνονται υπερπτήσεις μαχητικών πάνω από το έδαφος της, ότι είναι παράλογο να ζητάς αποστρατιωτικοποίηση για να καταλάβεις αναίμακτα νησιά, –όπως το έχεις ήδη κάνει στην Κύπρο–, ότι δεν μπορείς να εγκαλείς μια χώρα για επανα-προωθήσεις, όταν παραδέχεσαι με τον ποιο επίσημο τρόπο ότι εσύ οργανώνεις τις μεταναστευτικές ροές προς συγκεκριμένη κατεύθυνση, ότι υπάρχει διεθνές δίκαιο και διεθνείς συνθήκες που μόνο μετά από μεγάλους πολέμους αλλάζουν και όχι γιατί εσύ φαντασιώνεσαι το αυτοκρατορικό σου παρελθόν κ.ο.κ…
Δυστυχώς αυτά τα αυτονόητα τείνουμε κι εμείς οι ίδιοι να τα ξεχάσουμε, – εξ ου και το ξάφνιασμα –, επειδή για πολλά χρόνια μας έμαθαν να αντιμετωπίζουμε την χώρα μας ως μια «μη κανονική χώρα», με την εθνική κυριαρχία ν’ αποτελεί ήσσονος σημασίας ζήτημα έναντι της ατομικής υλικής ευμάρειας.
Ευτυχώς που οι συνθήκες αλλάζουν και μέσα στην Ευρώπη, όπου σταδιακά η Γερμανία χάνει τον ηγεμονικό της ρόλο, όσο και περιφερειακά, όπου λόγω της γεωγραφίας η χώρα μπορεί μαζί με την Κύπρο να επανακτήσει τον ιστορικό της ρόλο στην Βόρεια Αφρική και στην Μέση Ανατολή.
Ο Νίκος Δένδιας φαίνεται πως ανήκει σ’ εκείνους του πολιτικούς που έχει συναίσθηση της μετάβασης σε μια νέα εθνο-κρατική πραγματικότητα γι’ αυτό και τυγχάνει της ευρύτερης αποδοχής και πέρα από την κομματική βάση της ΝΔ.