Μπορεί ο τίτλος να παραπέμπει ενδεχομένως σε κάποια θεωρία συνωμοσίας σχετικά με άγνωστες μέχρι σήμερα συγκρούσεις του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου (αυτές με τους ιπτάμενους δίσκους των Ναζί κτλ), ωστόσο είναι πέρα για πέρα κυριολεκτικός: Πρόκειται για τη μοίρα του γερμανικού καταδρομικού «Πρίγκιπας Ευγένιος» (Prinz Eugen), ενός από τα «καμάρια» του Kriegsmarine κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το οποίο κατέληξε στα χέρια των Αμερικανών- οι οποίοι το χρησιμοποίησαν, μαζί με πολλά άλλα πολεμικά πλοία τα οποία θεωρήθηκαν αναλώσιμα μετά το τέλος του πολέμου, ως στόχους σε δοκιμή επίθεσης με ατομικά όπλα στον ωκεανό, προκειμένου να διαπιστωθεί ποιες θα ήταν οι επιπτώσεις της χρήσης ατομικών όπλων στον ναυτικό πόλεμο.
Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του Popular Mechanics, το «Prinz Eugen» κατέληξε στις ΗΠΑ ως λάφυρο μετά το τέλος του πολέμου και εντάχθηκε σε έναν από τους ισχυρότερους αμερικανικούς στόλους της ιστορίας τον Ιούλιο του 1946, στο πλαίσιο της αποκαλούμενης επιχείρησης Crossroads (Σταυροδρόμι) . Μαζί με πολλά άλλα πολεμικά πλοία- μεταξύ των οποίων το αμερικανικό αεροπλανοφόρο «Σαρατόγκα», το θωρηκτό «Νέα Υόρκη» και πολεμικά πλοία του Άξονα όπως το ιαπωνικό θωρηκτό «Ναγκάτο»- απεστάλη στην Ατόλη Μπικίνι στα νησιά Μάρσαλ, στον Ειρηνικό. Εκεί, ο στόλος των 80 σκαφών δέχτηκε δύο επιθέσεις με ατομικά όπλα.
Την εποχή εκείνη, αμέσως μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, άρχιζε ο Ψυχρός Πόλεμος, και οι Αμερικανοί θεωρούσαν ότι αργά ή γρήγορα οι Σοβιετικοί θα αποκτούσαν και αυτοί πυρηνικά όπλα. Ως εκ τούτου, θεωρήθηκε επιτακτική ανάγκη να διαπιστωθεί ποιες θα ήταν οι επιπτώσεις μιας τέτοιας επίθεσης εναντίον ενός στόλου στη θάλασσα, και για αυτό δημιούργησαν αυτόν τον «στόλο- φάντασμα». Η επιχείρηση αυτή περιελάμβανε δύο δοκιμές (Able και Baker) που εξομοίωναν μια επίθεση με ατομικό όπλο εναντίον ενός στόλου που ρίξει άγκυρες.
Το «Πρίγκιπας Ευγένιος» ήταν ένα από τα μεγαλύτερα και ισχυρότερα πλοία επιφανείας του γερμανικού πολεμικού ναυτικού, και ήταν αυτό που συνόδευε το θωρηκτό «Μπίσμαρκ» κατά την απόπειρα εξόδου του στον ωκεανό, κατά την οποία βύθισε το βρετανικό θωρηκτό «Χουντ» και στη συνέχεια κυνηγήθηκε και βυθίστηκε από το βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό.
Κατά την επιχείρηση Crossroads, το γερμανικό καταδρομικό (πλέον «USS Prinz Eugen») επέζησε από τις δύο επιθέσεις κατά του στόλου (έσπασε μόνο ένα κατάρτι) αλλά είχε μολυνθεί πολύ από τη ραδιενέργεια. Οι προσπάθειες καθαρισμού του ήταν ανεπιτυχείς, οπότε και εν τέλει ρυμουλκήθηκε στην ατόλη Κβατζαλέιν, όπου και βυθίστηκε έξι μήνες μετά. Είναι ορατό μέχρι σήμερα, αναποδογυρισμένο, στα ρηχά στα ανοιχτά του νησιού Ενουμπούτζ.
Το 1974, οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις προειδοποίησαν πως υπήρχε κίνδυνος διαρροής του πετρελαίου που βρισκόταν ακόμα στο γερμανικό πολεμικό, και θα έπρεπε να γίνει απάντλησή του μέσα σε 30 χρόνια, ειδικά δεδομένου του κινδύνου τυφώνας να προκαλέσει μεγάλη διαρροή και πετρελαιοκηλίδα.
Η διαδικασία απάντλησης είναι σε εξέλιξη- ένα κοινό εγχείρημα του αμερικανικού στρατού, του αμερικανικού ναυτικού και της Δημοκρατίας της Μικρονησίας. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, στο πλοίο υπάρχουν ακόμα μεταξύ 250.000 και 700.000 τόνων πετρελαίου, καθώς ήταν ανεφοδιασμένο πλήρως ώστε να διαπιστωθούν οι επιπτώσεις ατομικών επιθέσεων εναντίον στόλων οι οποίοι συμμετείχαν ενεργά σε πολεμικές επιχειρήσεις. Η επιχείρηση αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί ως το τέλος του Οκτωβρίου του 2018.