Μετά την κατακραυγή εναντίον του Γλωσσαρίου, εγκαταλείφθηκαν τα επιχειρήματα υποστήριξης του από τους εγχώριους που το μεθόδευσαν και ανακυκλώνεται απλά ότι «το Γλωσσάρι είναι προαιρετικό». Υπάρχει όμως απάντηση καταπέλτης.
Το πρώτιστο καθήκον της Ένωσης Συντακτών Κύπρου (ΕΣΚ) και της Επιτροπής Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας (ΕΔΔ) είναι η προάσπιση της ελευθερίας έκφρασης των δημοσιογράφων και όχι η .... προαιρετική αυτολογοκρισία. Η αυτολογοκρισία είναι ήδη επιλογή κάποιων ΜΜΕ π.χ. στις εφημ. «Πολίτης», «Αλήθεια» και «Χαραυγή», επικρατεί ο όρος «Τουρκοκύπριος ηγέτης» αντί για «κατοχικός εκπρόσωπος» και μπορούν να συνεχίσουν. Το ζήτημα με το Γλωσσάρι είναι που υπήρξε προτεραία γνώση και εύνοια (!) από πρόσωπα στους δύο αρμόδιους θεσμούς όπως καταμαρτυρούν αυτόπτες μάρτυρες, με αναφορές και στα πρακτικά της ΕΣΚ και αποκαλυπτικό υλικό στα ΜΜΕ. Συνεπώς, η εμπλοκή αρμόδιων προσώπων/θεσμών υπήρξε μέγα ατόπημα που αφορά την πολιτεία. Η επίμονη άρνησή τους να παραδεχτούν το ατόπημα και η επιδίωξή τους να χρησιμοποιούν τους θεσμούς για να προωθούν σήμερα (!) τις περιθωριακές τους πολιτικές αντιλήψεις, τους καθιστά διπλά υπόλογους. Διότι, ούτε το θεωρούν λάθος, ούτε παραιτούνται. Η παραμονή στις θέσεις τους, καθιστά τους θεσμούς ανυπόληπτους στα μάτια της κοινωνίας.
Στην Κύπρο διαπράχθηκαν από την Τουρκία σωρεία εγκλημάτων πολέμου και κατά της ανθρωπότητας (κατοχή και φυλετική εθνοκάθαρση, εποικισμός, εκτοπισμός, βιασμοί, δολοφονίες, βασανισμοί, λεηλασίες περιουσιών και έργων πολιτισμού, σφετερισμός περιουσιών κ.ά.). Στο σύγχρονο πολιτισμένο κόσμο με διεθνή και Ευρωπαϊκά θέσμια, η άρνηση τέτοιων εγκλημάτων θεωρείται μέρος του εγκλήματος. Μετά την παρουσίαση του Γλωσσαρίου, προκύπτει τεράστιο ζήτημα νομικής και ηθικής τάξης. Για παράδειγμα, το Γλωσσάρι συστήνει διαγραφή της λέξης κατοχή (της ουσίας του Κυπριακού προβλήματος) και τη χρήση του όρου «Τούρκος πρόσφυγας» αντί για έποικος.
Η κατοχή συντηρεί το έγκλημα του φυλετικού διαχωρισμού. Για το έγκλημα του εποικισμού, η ενοχή της Τουρκίας στην Κύπρο έχει αναγνωριστεί από το Ευρ. Δικαστήριο, τα Ηνωμένα Έθνη και σε αλλεπάλληλες διεθνείς εκθέσεις (Κουκό, Λάακσο, Πόος). Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καταδίκασε «την πολιτική εποικισμού της Τουρκίας και καλεί την Τουρκία να απόσχει από την περαιτέρω εγκατάσταση Τούρκων πολιτών στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου, η οποία αντιβαίνει στη Σύμβαση της Γενεύης και στις αρχές του διεθνούς δικαίου και ζητεί από την Τουρκία να τερματίσει τέτοιες ενέργειες”.
Με το Γλωσσάρι δεν υπάρχουν κατεχόμενα εδάφη, ούτε έποικοι, αλλά «Τούρκοι πρόσφυγες». Έντεχνα παραγράφονται λεκτικά τουρκικά εγκλήματα που η συγκάλυψή τους καθιστά εμμέσως συνεργούς όσους εμπλέκονται στην προώθηση του ένοχου Γλωσσαρίου. Παρεμπιπτόντως, η άρνηση εγκλημάτων (π.χ. Γενοκτονία Αρμενίων, Ολοκαύτωμα Εβραίων) θεωρείται συνέχιση του αρχικού εγκλήματος και κράτη εντός και εκτός ΕΕ, καθιστούν την άρνηση αδίκημα. Στην Κύπρο, υπάρχει μεθοδευμένη συγκάλυψη εγκλημάτων με εμπλοκή αρμοδίων από θεσμούς του κράτους-θύματος των εγκλημάτων!
Νεοναζιστικές παραφυάδες αρνούνται το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, και Τούρκοι εθνικιστές αρνούνται την Αρμενική γενοκτονία. Στην Κύπρο, η συγκάλυψη των εγκλημάτων γίνεται στο όνομα ενός αριστεροδέξιου δήθεν προοδευτισμού.