Όσο ανέβαινες τη Μεσογείων, από το κέντρο της Αθήνας προς Αγία Παρασκευή, η κίνηση πύκνωνε. Όσο μεσημέριαζε, η εικόνα στους δρόμους θύμιζε ένα νορμάλ ανοιξιάτικο Σαββατοκύριακο με ζεστό καιρό.
Στο κέντρο της Παλλήνης και της Ραφήνας, υπήρχε σχεδόν μποτιλιάρισμα.
Στη διάρκεια της διαδρομής, δεν συνάντησα την παραμικρή αστυνομική παρουσία, ούτε ένα αυτοκίνητο της τροχαίας.
Στο δάσος του Σχοινιά, τα σταθμευμένα αυτοκίνητα σε έκαναν να «μυρίζεις» λίγο από το επερχόμενο καλοκαίρι. Οικογένειες, μικρά παιδιά, κάποιοι άνθρωποι τρίτης ηλικίας.. κατέβαιναν από το αυτοκίνητο, έβγαζαν τη μάσκα τους και έστρωναν για πικ-νικ ή ξεκινούσαν τις βόλτες και τα παιχνίδια στην παραλία.
Δεν μίλησα απευθείας με κανένα τους. Άκουσα όμως κάποιες συζητήσεις. «Φοβερή μέρα. Η θάλασσα είναι ζεστή σαν να ’ναι καλοκαίρι».
Ωστόσο, δεν ήταν όλοι το ίδιο σίγουροι για την επιλογή τους να βγουν βόλτα σε αυτές τις συνθήκες. «Εγώ δεν θα βγω από το αυτοκίνητο». «Μήπως να γυρίσουμε πίσω; Δεν περίμενα τόσο κόσμο».
Πολλοί κρατούσαν καφέδες take away, κρουασάν, τσιπς, μπύρες και αναψυκτικά, που σημαίνει ότι κάπου σταμάτησαν για να τα προμηθευτούν, ενώ κάποιοι θα χρειάστηκαν και βενζίνη.
Αναρωτιέμαι, αν δεν βρισκόμασταν σε αυτή την πρωτόγνωρη καραντίνα, θα είχε λιγότερο κόσμος; Ας ελπίσουμε ότι το επόμενο Σαββατοκύριακο η εικόνα θα ταιριάζει με αυτό που ζούμε.
Ας ελπίσουμε ότι μέχρι το επόμενο Σαββατοκύριακο, θα είμαστε όλοι καλά.
