Επανειλημμένως έχω αναφερθεί, σε προηγούμενα άρθρα μου, στη διάρρηξη της παγκόσμιας εφοδιαστικής αλυσίδας, στην αποπαγκοσμιοποίηση και στην υποκατάστασή της από επιμέρους παραγωγικά, οικονομικά και εφοδιαστικά οικοσυστήματα, απαρτιζόμενα από κράτη – μέλη φιλικά διακείμενα μεταξύ τους και με συμπίπτοντα συμφέροντα (friendshoring).
Χωρίς όμως, απαραιτήτως, τα επιμέρους αυτά οικοσυστήματα να διατηρούν, μεταξύ τους, φιλικές και συμπληρωματικές πολιτικές και εμπορικές σχέσεις.
Γεγονός το οποίο προκαλεί αβεβαιότητα (uncertainty) στην παγκόσμια οικονομία, με όλα τα δυσάρεστα συνεπακόλουθα και στρεβλώσεις, όπως λ.χ. οι αδικαιολόγητες ανατιμήσεις και ο πληθωρισμός «απληστίας» (greedflation), που πλήττουν τόσο την εύρρυθμη λειτουργία της αγοράς, όσο και την αγοραστική δύναμη των καταναλωτών.
Από τις δυσάρεστες συνέπειες τις περιγραφόμενης κατάστασης δεν εξαιρείται, βεβαίως, ο ευαίσθητος και ο ζωτικής σημασίας κλάδος των τροφίμων.
Ιδιαιτέρως σήμερα, που έχει ήδη λήξει η συμφωνία, με βασικούς συμβαλλομένους τη Ρωσία και την Ουκρανία, για την ασφαλή διέλευση των σιτηρών του Ευξείνου Πόντου από τα Δαρδανέλια, χωρίς να γνωρίζουμε, μάλιστα, το εάν και πότε αυτή θα αποκατασταθεί, εφόσον ο Ρωσοουκρανικός Πόλεμος συνεχίζεται.
Τούτων δοθέντων, το πρώτο που οφείλει ο καθένας μας να σκεφθεί, είναι το πώς είναι δυνατόν να προστατευθεί η χώρα μας από μια αναταραχή στην παγκόσμια διατροφική αλυσίδα, πολλώ δε μάλλον από μια επισιτιστική κρίση.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της επίσημης απογραφής της ΕΛΣΤΑΤ, του 2021, με έτος αναφοράς το 2020, τα προκύπτοντα ευρήματα, για την εγχώρια Γεωργία και Κτηνοτροφία, οι οποίες αποτελούν τους βασικότερους επισιτιστικούς πόρους της πατρίδας μας, είναι τουλάχιστον απογοητευτικά.
Συγκεκριμένα, από το 2009 έως το 2020, επήλθαν οι ακόλουθες μειώσεις, που ισοδυναμούν με απώλειες ζωτικών πόρων:
Μείωση της χρησιμοποιούμενης γεωργικής έκτασης κατά 18,80%.
Μείωση των αγροτικών εκμεταλλεύσεων κατά 26,60%.
Μείωση του αριθμού εκτρεφομένων ζώων σε ποσοστό: α) Προβατοειδή -15,70%, β) Αιγοειδή -25,30%, γ) Χοίροι -21,60%, δ) Πουλερικά -26,70% και ε) Βοοειδή -3,70%.
Όπως ο καθένας αντιλαμβάνεται, υπό τις τρέχουσες διεθνείς συνθήκες και περιστάσεις, η επικινδύνως φθίνουσα γεωργοκτηνοτροφική μας παραγωγή, θέτει σε σοβαρότατο, δυνητικό, επισιτιστικό κίνδυνο όλους όσοι κατοικούν στην πατρίδα μας.
Επειδή: α) Ήδη οι ανατιμήσεις των τροφίμων εξελίσσονται με ραγδαίο ρυθμό και ιδιαίτερα στη χώρα μας και β) Οι τιμές των βασικών εισροών στη γεωργοκτηνοτροφία, όπως τα καύσιμα, η ηλεκτρική ενέργεια, τα λιπάσματα, τα φυτοφάρμακα, το πολλαπλασιαστικό υλικό (σπόροι), ακολουθούν ένα διαρκώς ανοδικό σπιράλ, το οποίο δεν είναι δυνατόν να ελεγχθεί με εγχώριες παρεμβάσεις, υπό τις υφιστάμενες συνθήκες και υπό την ακολουθούμενη παραγωγική πολιτική.
Επιβάλλεται άμεσα, να ληφθούν τα προσήκοντα μέτρα στην πατρίδα μας, προκειμένου να διασφαλισθεί η αποσόβηση των τραγικών συνεπειών σε βάρος μας, εξαιτίας μιας πιθανής παγκόσμιας επισιτιστικής κρίσης.
Ποια μέτρα, θα μπορούσε να είναι αυτά;
Πρώτον: Η απαλοιφή κάθε είδους φορολογικής επιβάρυνσης στις, πάσης φύσεως, εισροές στην πρωτογενή παραγωγή και στην παραγωγή τροφίμων.
Δεύτερον: Ουσιώδη φορολογικά κίνητρα, υπέρ των παραγωγών και των μεταποιητών τροφίμων.
Τρίτον: Τιμολογιακός έλεγχος του ποσοστού κέρδους των τελικών προϊόντων, προκειμένου να μετακυλισθεί υπέρ του καταναλωτή, το ποσοστό μείωσης του κόστους παραγωγής των τροφίμων.
Τέταρτον: Ορθολογικός καθορισμός των χρήσεων γης και των Ζωνών Οικιστικού Ελέγχου, προκειμένου να δημιουργηθούν, κατά προτεραιότητα, επαρκείς νόμιμοι χώροι ποιμνιοστασίων, σταβλικών εγκαταστάσεων, αγροτικών εκμεταλλεύσεων και βοσκοτόπων.
Πέμπτον: Παροχή κινήτρων για την παραγωγή πολλαπλασιαστικού υλικού (σπόρων), για την φυτική και ζωική παραγωγή της χώρας, προκειμένου, να κρατήσει στα χέρια της το μέλλον του πληθυσμού της, σε μια ενδεχόμενη κρίση, και να διατηρήσει την αειφορική παραγωγή τροφίμων.
Κατά την περίπτωση, που θεσπισθούν και εφαρμοσθούν τα ανωτέρω μέτρα, τότε θα δημιουργηθεί άμεσα το κατάλληλο οικονομικό και νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο θα αποτελέσει τη βάση για τις απαραίτητες συμπληρωματικές κινήσεις, από πλευράς Πολιτείας, προκειμένου να ολοκληρωθεί με αρτιότητα το προστατευτικό μας τείχος, έναντι της πιθανότητας μιας επισιτιστικής κρίσης.
Αυτές είναι οι εξής:
Ορθολογική επιλογή των γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων, που, κατά προτεραιότητα, η παραγωγή τους θα πρέπει να αυξηθεί.
Η υλοποίηση γενικού αναδασμού των καλλιεργουμένων εκτάσεων, προκειμένου να τεθούν οι βάσεις για τη δημιουργία οικονομιών κλίμακος στον πρωτογενή τομέα.
Η θέσπιση χρηματοδοτικών εργαλείων, με πρωταγωνιστή την Ελληνική Αναπτυξιακή Τράπεζα (ΕΑΤ), προκειμένου χρηματοδοτηθεί επαρκώς το κόστος αναδιαμόρφωσης του πρωτογενούς τομέα και να δοθεί η ευκαιρία σε νέους ανθρώπους να καταστούν παραγωγικοί και δημιουργικοί στον τόπο τους.
Από την εφαρμογή των προτεινομένων μέτρων αναμένεται να προκύψουν τεράστιες θετικές συνέργειες, που αναμένεται να επηρεάσουν ολόκληρο το φάσμα της Ελληνικής Οικονομίας.
Διότι, πρώτον: H επιτυχημένη αναδιοργάνωση του πρωτογενούς τομέα, θα αποτελέσει το έναυσμα για ένα γενικευμένο νοικοκύρεμα των στρεβλώσεων της παραγωγικής διαδικασίας στη χώρα μας.
Δεύτερον: Η προσπάθεια διατήρησης των εσόδων του Δημοσίου, είναι πολύ πιθανό να αναγκάσει την Πολιτεία, να δημιουργήσει έναν αποτελεσματικό φορολογικό μηχανισμό, ο οποίος θα της παρέχει τη δυνατότητα να εισπράττει ένα επιβαλλόμενο χαμηλό ποσοστό ΦΠΑ στα τρόφιμα, το οποίο θα ισοφαρίζει τις απώλειες εσόδων, που θα προκύπτουν από τη φοροαπαλλακτική πολιτική, στη φάση της παραγωγής των αγαθών.
Με λίγα λόγια, η αύξηση της κατανάλωσης και η είσπραξη μικρότερων ποσών από πολλούς, θα αποβεί συμφέρουσα τόσο για τους πολίτες , όσο και για το Δημόσιο.
Ως επιμύθιο αυτού άρθρου, καταθέτω το εξής:
Εάν, ενός κακού μύρια έπονται, το αντίθετο συμβαίνει, όταν ενεργοποιείται στην οικονομία ένας «ενάρετος κύκλος».
Αρκεί να γίνει η αρχή.