Μόνο όταν περπατήσει κάποιος στους δρόμους του Τορίνο μπορεί να καταλάβει γιατί υπήρξε η πρώτη πρωτεύουσα του ενοποιημένου ιταλικού κράτους και γιατί ενέπνευσε να ανθίσουν δεκάδες δημιουργικές ιδέες. Η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Ιταλίας, η γενέτειρα της Fiat, των Superga, του καφέ Lavazza, της σοκολάτας gianguja, της Nutella, των Ferrero Rocher, του βερμούτ, του καλού κρασιού και της ζαχαροπλαστικής έχει έναν μυστικισμό και μια ιδιαίτερη γοητεία. Ο Ελληνο- Ιταλός ζωγράφος, συγγραφέας και γλύπτης Τζόρτζο ντε Κίρικο έλεγε ότι είναι «Η πιο περίεργη, η πιο αινιγματική, η πιο ανησυχητική πόλη, όχι μονάχα στην Ιταλία, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο».
Αν και βιομηχανική πόλη έχει έναν αέρα αναζωογονητικό που αγγίζει την ψυχή των επισκεπτών της. Χτισμένη στη σκιά των Άλπεων είναι γεμάτη με μεγαλοπρεπείς πλατείες, κτίρια σε γραμμή μπαρόκ και art nouveau, εμπορικές στοές, γκαλερί, παλάτια και πάρκα. Είναι η πόλη με τις δύο ταυτότητες, τη βιομηχανική και την πολιτιστική.
Το Τορίνο είναι συνήθως βροχερό, αλλά κανείς δεν πτοείται από τη βροχή γιατί οι αμέτρητες στοές του κάνουν την ομπρέλα περιττή. Είναι συννεφιασμένο, αλλά παράλληλα φωτεινό. Όταν κάποιος κοιτάζει στο βάθος των δρόμων του μπορεί να δει τα επιβλητικά βουνά των Άλπεων (ναι, είναι τόσο κοντά), ενώ αν στρέψει το βλέμμα ψηλά θα διακρίνει το σύμβολο της πόλης, ένα από τα ψηλότερα κτίρια της Ευρώπης, το Mole Antonelliana.
Mole Antonelliana
Πρόκειται για έναν ουρανοξύστη, ύψους 167,5 μέτρα, που για χρόνια συναγωνιζόταν τον πύργο του Άιφελ και μάλιστα για ακόμα περισσότερα χρόνια θεωρούνταν το ψηλότερο κτίριο από τούβλα στην Ευρώπη. Ο πύργος ξεκίνησε να σχεδιάζεται για λογαριασμό της εβραϊκής κοινότητας, από τον αρχιτέκτονα Αλεσάντρο Αντονέλι, με σκοπό να στεγάσει τη συναγωγή. Άρχισε να χτίζεται το 1863, αλλά ο Αντονέλι πρόσθετε συνεχώς ύψος και καθυστερούσε να ολοκληρώσει το έργο. Το κόστος ανέβαινε και η εβραϊκή κοινότητα αποσύρθηκε με αποτέλεσμα το οικοδόμημα να περάσει στην πόλη. Ο Αντονέλι συνέχισε ανενόχλητος την κατασκευή του πύργου μέχρι το 1888, έτος όπου απεβίωσε.
Σήμερα στο Mole Antonelliana στεγάζεται το Εθνικό Μουσείο Κινηματογράφου. Εκεί, μέσα από τις πρώτες κάμερες και τους τρισδιάστατους φακούς, ξεδιπλώνεται η ιστορία του σινεμά, ένα ταξίδι από τις ασπρόμαυρες ταινίες στον σύγχρονο κινηματογράφο. Το πιο εντυπωσιακό όμως στον πύργο είναι το ασανσέρ του, το οποίο βρίσκεται στο κέντρο του κτιρίου. Ανεβαίνει στην κορυφή του πύργου κι όποιος έχει την τύχη να μπει μέσα (είναι με περιορισμένα εισιτήρια) απολαμβάνει ολόκληρη τη θέα της πόλης από ψηλά.
Παρά την υπέροχη πανοραμική θέα, όπως περιγράφουν όσοι έχουν ανεβεί, οι φοιτητές της αρχιτεκτονικής αρνούνται πεισματικά να πάρουν το ασανσέρ, καθώς ένας άγραφος μύθος πλανάται στις πανεπιστημιακές αίθουσες που λέει ότι όποιος ανέβει στην κορυφή του Mole Antonelliana δεν θα πάρει ποτέ πτυχίο. Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί ότι οι φοιτητές της αρχιτεκτονικής είναι οι ευνοημένοι της πόλης. Η έδρα του Τμήματος Αρχιτεκτονικής της Πολυτεχνικής Σχολής του Τορίνο βρίσκεται στο Καστέλλο ντε Βαλεντίνο, ένα παλάτι που υπήρξε μια από τις κατοικίες του βασιλικού οίκου της Σαβοϊας. Μέσα στις αίθουσες του παλατιού κάνουν μάθημα και το παλάτι; Βρίσκεται σε ένα από τα πιο όμορφα πάρκα του Τορίνο, στο πάρκο Βαλεντίνο, όπου βρέχεται από τον ποταμό Πάδο. Κάνοντας βόλτα στο πάρκο, ξεχωρίζουν λίγα καφέ γεμάτα από φοιτητές που κάνουν τις εργασίες τους καθισμένοι στις όχθες του ποταμού.
Αιγυπτιακό Μουσείο
Το 1824 ιδρύθηκε το Αιγυπτιακό μουσείο του Τορίνο, το οποίο είναι το σημαντικότερο μετά του Καΐρου. Εύλογη είναι η απορία πως βρέθηκαν τόσα αιγυπτιακά εκθέματα στην ιταλική πόλη. Η απορία λύνεται γρήγορα από το ενημερωτικό σάιτ του μουσείου. Οι Ιταλοί αρχαιολόγοι Ερνέστο Σιαπαρέλι και Τζούλιο Φαρίνα πραγματοποιούσαν αρχαιολογικές ανασκαφές στην Αίγυπτο μεταξύ του 1903 και του 1937. Οι ανασκαφές κατέληξαν σε… «μεταφορές» 30.000 αιγυπτιακών αντικειμένων στο Τορίνο!
Πλατείες
Το Τορίνο είναι γεμάτο τεράστιες πανέμορφες πλατείες, που αποτελούν σημεία συνάντησης για τους Τορινέζους. Η κεντρικότερη πλατεία είναι η Piazza Castello «το σαλόνι του Τορίνο», η οποία κατασκευάστηκε τον 14ο αιώνα και περιτριγυρίζεται από κτίρια του 16ου και 18ου αιώνα όπως το Palazzo Reale και το Palazzo Madama.
Επίσης, πολύ εντυπωσιακή είναι και η Piazza San Carlo, η οποία βρίσκεται στο κέντρο της Via Roma, έναν από τους πιο μεγάλους εμπορικούς δρόμους της πόλης. Χαρακτηριστικό της πλατείας είναι οι δίδυμες εκκλησίες του 17ου αιώνα, San Carlo και Santa Cristina. Γύρω από την πλατεία υπάρχουν πολλά καφέ, ενώ στους γύρω δρόμους ο επισκέπτης οδηγείται μέσα από τις στοές που σχεδίασε ο Κάρλο ντι Καστελαμόντε τον 17ο αιώνα.
Αγορά
Στην Piazza della Republica βρίσκεται μια από τις μεγαλύτερες αγορές της Ευρώπης, το Mercato di Porta Palazzo. Ένα μέρος χωρισμένο σε τέσσερα τμήματα, όπου το καθένα έχει τη δική του ταυτότητα. Στη μια πλευρά υπάρχουν αμέτρητοι πάγκοι μικροεμπόρων που πωλούν ιταλικά αγροτικά προϊόντα. Στην απέναντι πλευρά βρίσκονται πάλι πάγκοι με fast fashion ρούχα και αξεσουάρ. Το τρίτο τμήμα της αγοράς είναι η Antico Tettoia dell Orologio, μια αίθουσα από γυαλί, όπου υπάρχουν καταστήματα με τυριά, αλλαντικά, ελιές και άλλα παραδοσιακά προϊόντα. Το τέταρτο τμήμα αποτελείται από την Mercato Centrale Torino, ένα πολυκατάστημα που διαθέτει εστιατόρια με πολλές επιλογές γεύσεων, αλλά και τιμών.
Καφέ
Η Ιταλία είναι γνωστή για τα υπέροχα καφέ της και το Τορίνο δεν υστερεί ούτε σε αυτό το κομμάτι. Από τα πιο φημισμένα μέρη για να απολαύσει κάποιος τον εσπρέσο του είναι το Caffe San Carlo, το οποίο βρίσκεται στην ομώνυμη πλατεία. Πρόκειται για ένα παλάτι του 1822 όπου έπινε τον καφέ της η βασιλική οικογένεια, αλλά και ο συγγραφέας Αλέξανδρος Δουμάς. Κρεμασμένοι πολυέλαιοι στα περίτεχνα ταβάνια, τοιχογραφίες στους τοίχους και μια ατμόσφαιρα άλλης εποχής πασπαλισμένη με την άχνη ζάχαρη των γεμισμένων κρέμα κρουασάν και το άρωμα του ιταλικού καφέ.
Στην ίδια πλατεία βρίσκεται και το Caffe Torino, εξίσου με αριστοκρατικό περιβάλλον και άξιο αναφοράς για τις γεύσεις, την ατμόσφαιρα, αλλά και την εξυπηρέτηση. Πολύ φημισμένο για τα γλυκά του είναι και το Caffe Farmacia, ένα πολύ μικρό μέρος με τεράστια ουρά αναμονής. Στην οδό Via Po βρίσκεται το Caffe Fiorio, το οποίο εδρεύει εκεί από το 1870 και ήταν φημισμένο για την εκλεκτή διανοούμενη πελατεία του. Ανάμεσα στους διάσημους θαμώνες του ήταν και ο Φρίντριχ Νίτσε. Από μια αναφορά στα τορινέζικα καφέ δεν θα μπορούσε να λείπει το Caffe Al Bicerin, το οποίο λειτουργεί από το 1963 στην Piazza della Consolata. Εκεί πρωτοφτιάχτηκε ο διάσημος πλέον καφές Bicerin, που δεν είναι άλλος από ιταλικό εσπρέσο συνδυασμένο με χειροποίητη σοκολάτα και κρέμα. Το σερβίρουν σε ένα μικρό γυάλινο ποτηράκι, όπου διακρίνονται οι διαφορετικές στρώσεις των υλικών και είναι πραγματικά πεντανόστιμο.
Εστιατόρια
Οι ιταλικές γεύσεις αποτελούν απόλαυση για τον ουρανίσκο και το Τορίνο έχει πολλά μαγαζιά που προσφέρουν αξιόλογες επιλογές πιάτων. Το Miscusi στη Via Luigi είναι ένα απλό σε διακόσμηση εστιατόριο με εξαιρετικά χειροποίητα ζυμαρικά. Το Pastificio Defilippius dal 1872 στη Via Giuseppe Luigi Lagrange είναι ένα μέρος που προσφέρει εκλεκτά πιάτα με ιδιαίτερες γεύσεις, ενώ το Signorvino, που βρίσκεται δίπλα στο πολυτελές εμπορικό κατάστημα Rinascente, επίσης στη Via Lagrange, είναι ένα μέρος με αυθεντική ιταλική κουζίνα και μεγάλη ποικιλία κρασιών.