Και μ’ αυτά και μ’ εκείνα το καλοκαίρι μπήκε απότομα, χωρίς ευγένειες και συστάσεις, αφήνοντας πίσω του ένα καταϊδρωμένο Μάιο, δαγκώνοντας σαν νόμισμα την θάλασσα την ίδια που σου ’δωκε τη λάμψη αυτή, το φως αυτό, το νόημα που γυρεύεις* όπως λέει και ο Ελύτης.
Αυτό το νόημα, αναζητούσαν και τα πολιτικά κόμματα στις Ευρωεκλογές που μπόρα ήταν και πέρασε, -ψιλά γράμματα,- πέρα από το…μύριο ψήφους που έμειναν στην απέξω για υπενθύμιση - και που σύντομα θα ξεχαστούν με την πρώτη βουτιά, μια φέτα καρπούζι και τους γλάρους στο κατόπι μας έτσι όπως ξεμακραίνει το πλοίο, ο ήλιος κρεμάει πίσω από τα πεύκα, τα τζιτζίκια ζαλίζουν, η ακύμαντη θάλασσα ονειρεύεται ντυμένη στα πράσινα και συ μελαγχολείς για τα καλοκαίρια που έχασες, τους τιποτένιους που δεν ιδρώνουν, χειροδικούν, ψεύδονται, κλέβουν, την απαξία της πολιτικής και την ευτέλεια της ζωής μας που κύλησε χαράμι σε μια χώρα σκατά. Τιποτένια. Άτιμη. Ανήθικη.
Το καλοκαίρι υπάρχει για να ξεπλένει τη βρώμα μας μ’ εκείνη την άδολη χαρά του πρώτου μπάνιου που δεν συγκρίνεται με τίποτα γιατί είναι πολύτιμο σαν τα νιάτα μας, και που ακόμη απολαμβάνεις, νοερά, αφού οι κραυγές, το κομφούζιο, τα φρέντο, το life style της συμφοράς και της παντόφλας, το τάπερ και οι ξαπλώστρες all inclusive, σου φέρνουν πονοκέφαλο χειρότερο από την εκλογή της Γαλατώς Αλεξανδράκη και του Αναδιώτη του Πατρίς Θρησκεία, Παρθενία και νάχαμε να λέγαμε…
Ένα τέτοιο Ιούνιο, τρία χρόνια πριν, πήραμε το βάπτισμα του πυρός από τις στήλες της HuffPost Greece, με χίλιες επιφυλάξεις εκατέρωθεν, και να που τρία χρόνια μετά, έχουμε κερδίσει φίλους, λέμε τα δικά μας, βρίζουμε για να εκτονωθούμε, έχουμε μάθει πράγματα και θάματα, έχουμε δείξει τη δουλειά μας σε ένα μεγάλο κοινό που δεν μας γνώριζε παρά μόνο από το θέατρο, μας έχουν προβάλει, μας έχουν φροντίσει, μας θεωρούν κομμάτι ζωντανό κι εμείς από τη μεριά μας, σε αγαστή συνεργασία με τον Δημοσθένη και την Ειρήνη, προσέχουμε πού πατάμε, πώς μιλάμε, ποιον ανακρίνουμε, γιατί η στήλη δεν είναι θεατρικό σανίδι όπου η ελευθερία σου δεν περιορίζεται από κανένα και η αθυροστομία σου δεν γνωρίζει από αρχισυντάκτες και διευθυντές.
Τρία καλοκαίρια και κάτι ψιλά, με φωτιές, καύσωνες, εκλογικές αναμετρήσεις, πανδημίες, ταξίδια, αρρώστιες, τρία καλοκαίρια από τα πιο βασανιστικά τα πιο τρομακτικά σ’ αυτή τη κόχη που δεν λέει να ξεδιψάσει, τρία καλοκαίρια σε αριθμούς,- αφίξεις, αναχωρήσεις- διανυκτερεύσεις, ημερήσιο κόστος ανά τουρίστα, αύξηση των ναύλων, τροχαία, εξαφανίσεις, εγκλήματα, και,
Ο ήλιος ο ηλιάτορας, Ο ήλιος ο πρώτος
Από την άκρη των ακρώ,
Κατηφοράει στο Ταίναρο
Με τα μικρά χαμίνια του
Καβάλα στα δελφίνια του