Ήταν μια συνηθισμένη Παρασκευή στην πόλη Κριστσέρτς της Νέας Ζηλανδίας, όταν μουσουλμάνοι συγκεντρώθηκαν σε κάποιο τέμενος της περιοχής για να προσευχηθούν. Την ίδια ώρα, ένας άνδρας κατευθυνόταν προς τη μεριά τους με το όπλο του. Ένας Αφγανός τον καλωσόρισε στην κοινότητά τους, παρόλο που είδε το όπλο. «Καλωσήρθες», του είπε. Εκείνος δεν δέχτηκε την πρόσκληση. Άρχισε να πυροβολεί κατά ριπάς.
Η συνέχεια, δυστυχώς, έγινε πρώτο θέμα παγκοσμίως. Πενήντα άνθρωποι νεκροί, ο ακροδεξιός μακελάρης συνελήφθη. Μια χώρα σοκαρισμένη. Όπως και όλη η υφήλιος. Ποιο θα είναι το αύριο από τη χειρότερη τρομοκρατική επίθεση στη σύγχρονη ιστορία της Νέας Ζηλανδίας, διερωτήθηκαν. Ήταν πλέον η ώρα της πρωθυπουργού της χώρας να δράσει, της Τζασίντα Άρντερν.
Η Άρντερν μέχρι πρότινος δεχόταν επικρίσεις για διάφορους λόγους. Οι επικριτές έβρισκαν διάφορα άλλοθι, όπως το γεγονός ότι έπαιρνε αναρρωτικές άδειες κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης ή επειδή έπαιρνε το μωρό της μαζί στο Κοινοβούλιο. Δήλωναν πως ήταν όλο πόζα και καθόλου περιεχόμενο, πως δεν διαχειρίζεται καλά την οικονομία, πως δεν κατάφερε να τηρήσει προεκλογικές υποσχέσεις της. Ωστόσο, αυτή η πρωθυπουργός - δυστυχώς για αυτούς - είναι που διαχειρίστηκε τη συγκεκριμένη κατάσταση καλύτερα από τον καθένα.
Ας τα σταχυολογήσουμε. Το πιο βαρυσήμαντων όλων όσων έπρραξε, ήταν η επίσημη ανακοίνωσή της, ότι πρόκειται για«τρομοκρατική επίθεση», προβάλλοντας τον δισταγμό των αρχών να κάνουν το ίδιο, μόνο και μόνο επειδή το μακελειό έγινε για πολιτικά κίνητρα, αλλά και επειδή ο δράστης δεν ήταν κάποιος μουσουλμάνος ή πρόσφυγας, αλλά λευκός ακροδεξιός, χριστιανός.
Στη συνέχεια, ντυμένη με μαύρο μαντίλι στο κεφάλι, ως ένδειξη σεβασμού στους νεκρούς μουσουλμάνους που έχασαν τη ζωή τους, η νεαρή πρωθυπουργός συναντήθηκε με συγγενείς των θυμάτων, τους πήρε αγκαλιά, τους ψιθύριζε λέξεις συμπόνιας και αγάπης, περπάτησε μαζί τους κρατώντας τους το χέρι. Οι εικόνες αυτές ταξίδεψαν σε όλον τον κόσμο.
Δεν έμεινε, όμως, μόνο στα λόγια και τις συμβολικές κινήσεις. Δεσμεύτηκε να αλλάξει το νόμο της οπλοκατοχής μέσα σε διάστημα δέκα ημερών για να μην συμβεί ξανά στο μέλλον παρόμοιο περιστατικό. Υποσχέθηκε παράλληλα να εξαλείψει τον ρατσισμό τόσο στη Νέα Ζηλανδία όσο και παγκοσμίως.
Η πλέον συγκλονιστική στιγμή των ημερών μετά το μακελειό ήταν η ομιλία της στην έκτακτη ολομέλεια του νεοζηλανδικού κοινοβουλίου. Δεσμεύτηκε ότι δεν θα προφέρει ποτέ το όνομα του δράστη της πολύνεκρης τρομοκρατικής ενέργειας εναντίον πιστών σε δύο τεμένη στην πόλη Κράιστσερτς την Παρασκευή, ενώ στους Νεοζηλανδούς έδωσε τον λόγο της ότι ο δολοφόνος θα αντιμετωπίσει την πλήρη αυστηρότητα του νόμου.
Η φωνή της έτρεμε την ώρα που μιλούσε, αλλά το μήνυμα ενότητας και συμπόνιας που έστειλε έδειχνε αποφασιστικότητα. «Μπορεί εσύ να μας επέλεξες» είπε η Αρντερν αναφερόμενη στον δράστη, όμως «εμείς σε απορρίπτουμε και σε καταδικάζουμε».
Σχεδόν μια εβδομάδα μετά την επίθεση, η συζήτηση στη χώρα δεν επικεντρώνεται στο μίσος και την οργή, αλλά στο ότι όλοι μαζί οι πολίτες «μπορούν να τα καταφέρουν, να γιατρέψουν την πληγή, να το ξεπεράσουν». Αυτό και μόνο, είναι μια μεγάλη νίκη.
Ο πολιτικός κόσμος συμπαραστάθηκε στο έργο της πρωθυπουργού. Ο Μοχάμαντ Φαϊσάλ, από το Υπουργείο Εξωτερικών του Πακιστάν, δήλωσε ότι η Άρντερν «έχει κερδίσει τις καρδιές των Πακιστανών» .Ακόμα και η Τζούντιθ Κόλινς, από το Εθνικό Κόμμα της αντιπολίτευσης, δήλωσε στο κοινοβούλιο ότι η πρωθυπουργός ήταν ”εξαιρετική”. Και αυτές οι δηλώσεις ήταν μόνο η αρχή.
Σύσσωμοι πολιτικοί ηγέτες και δημοσιογράφοι έπλεξαν το εγκώμιο της Άρντερν. Μιας γυναίκας που από την εκλογή της ακόμα το 2017 κατέστη αυτόματα ίνδαλμα του φεμινιστικού κινήματος με τα διεθνή Μέσα να κάνουν λόγο για «Jacindamania», για μανία με την Τζασίντα.
Πλέον η μανία αυτή έχει κάθε λόγο ύπαρξης.Τουλάχιστον είναι σίγουρο πως εάν η τρομοκρατία θέλει να αφανίσει τη διαφορετικότητα, η Τζασίντα Αρντερν «μια άθεη που δείχνει πως η αγάπη θα νικήσει το μίσος, την σέβεται, την ενστερνίζεται και συνδέεται μαζί της», όπως γράφει και η αρθρογράφος Σούζαν Μουρ στον Guardian.
Με πληροφορίες από BBC