«Θα σου πω μια εκδοχή που στέκει. Μια νεαρή γυναίκα που έχει περάσει πολλές δυσκολίες, (ζει) μόνη της για πρώτη φορά, νιώθει απομονωμένη. Μπορεί αυθόρμητα να επινοήσει κάτι χωρίς να το σκεφτεί που θα τραβούσε την προσοχή που θέλει», λέει ο ντετέκτιβ Πάρκερ στην Μαρί Αντλερ ( την υποδύεται η σπουδαία Κέιτλιν Ντέβερ) μετά την καταγγελία για βιασμό από άγνωστο άνδρα, στο διαμέρισμά της.
Τον Αύγουστο του 2008 στην πόλη Λίνγουντ στην Ουάσινγκτον των Ηνωμένων Πολιτειών, η 18χρονη Αντλερ δήλωσε στην αστυνομία ότι ο άνδρας την έδεσε, την βίασε, την φωτογράφισε και στην συνέχεια απείλησε ότι θα δημοσίευε τις φωτογραφίες αν εκείνη μιλούσε στην αστυνομία. Η Αντλερ με τρέμουλο στα χέρια και παύσεις ανάμεσα στις προτάσεις, περιέγραψε στις νοσοκόμες και το αστυνομικό τμήμα όσα θυμόταν με λεπτομέρεια, όμως οι ντετέκτιβ της ζητούσαν να επαναλάβει τα γεγονότα ξανά και ξανά, καθώς όχι μόνο έβρισκαν αντιφάσεις στην αφήγηση, αλλά επηρεάστηκαν από τις μαρτυρίες γνωστών της και οι οποίοι αμφέβαλαν με την συμπεριφορά της μετά τον βιασμό. Οι ντετέκτιβ δεν την πίστευαν. Το θύμα, που μεγάλωσε σε ανάδοχες οικογένειες και μετακόμιζε συχνά σε μικρή ηλικία, ένιωσε την υπερβολική πίεση των συνεχών και πολύωρων ανακρίσεων, με αποτέλεσμα να απαντήσει με ασάφεια και να μπερδευτεί για το αν ο βιασμός συνέβη στην πραγματικότητα ή αποτελούσε προϊόν φαντασίας. Η Αντλερ δήλωσε ότι έλεγε ψέματα και από τότε είδε τον κόσμο γύρω της να γκρεμίζεται. Η αστυνομία έκλεισε την υπόθεση, ενώ αργότερα κατηγόρησε την Αντλερ για ψευδή καταγγελία και η νεαρή γυναίκα έπρεπε να υποστεί τις συνέπειες αν ήθελε να ξεχαστεί το περιστατικό.
Τρία χρόνια μετά, δυο ντετέκτιβ στο Κολοράντο ένωσαν τις δυνάμεις τους για να ερευνήσουν τρεις υποθέσεις βιασμού και μια προσπάθεια σεξουαλικής κακοποίησης, σε διαφορετικά μέρη της πολιτείας. Οι περιγραφές και η μέθοδος που ακολουθούσε ο δράστης, παρουσίαζαν πολλές ομοιότητες κι έτσι η ομάδα υπό την ηγεσία των Γκρέις Ράσμουσεν (Τόνι Κολέτ) και Κάρεν Ντουβάλ (Μέριτ Γουίβερ), άρχισαν σταδιακά να συμπληρώνουν τα κομμάτια του παζλ για να εντοπίσουν τα ίχνη του. Ανάμεσα στα θύματα, ανακάλυψαν και ένα που δεν γνώριζαν μέχρι τότε.
Στις 13 Σεπτεμβρίου 2019, το Netflix κυκλοφόρησε την σειρά «Απίστευτο» («Unbelievable»). Η σειρά είναι εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα που καταγράφει το - βραβευμένο με Πούλιτζερ - άρθρο των Τ. Κρίστιαν Μίλερ (ProPublica) και Κεν Αρμστρονγκ (πρόγραμμα Marshall), με τίτλο «Μια Απίστευτη Ιστορία Βιασμού» («An Unbelievable Story of Rape»), καθώς και το επεισόδιο «Anatomy of Doubt» της ραδιοφωνικής εκπομπής «This American Life». Την σκηνοθεσία υπογράφουν οι υποψήφιες για Όσκαρ Σουζάνα Γκραντ και Λίζα Τσολοντένκο.
Το «Unbelievable» διαφέρει ως προς το ύφος από τις υπόλοιπες αστυνομικές σειρές που έχουμε δει κατά καιρούς και εστιάζουν σε υποθέσεις βιασμού όπως τα βρετανικα «The Fall» και «Broadchurch», το «Law & Order: Special Victims Unit» κ.α. Η σειρά εστιάζει στο ψυχικό τραύμα των γυναικών που υπέστησαν κακοποίηση, στις συνέπειες, την αυτοεκτίμησή τους και τις αποτυχίες του συστήματος ποινικής δικαιοσύνης. Μέσα από οκτώ επεισόδια, το κουβάρι ξετυλίγεται με κάποια βήματα πίσω και αρκετά μπροστά κατά την έρευνα της αστυνομίας του Κολοράντο. Η Ντουβάλ προσεγγίζει με διαφορετική μέθοδο την υπόθεση ως γυναίκα ντετέκτιβ σε αντίθεση με εκείνη του Πάρκερ, στην υπόθεση της Αντλερ από το 2008. Βρίσκεται πιο κοντά στα θύματα, είναι περισσότερο συμπονετική, ενώ η έμπειρη Ράσμουσεν αντιμετωπίζει τις υποθέσεις με μια φαινομενική ψυχρότητα. Η μια ντετέκτιβ συμπληρώνει την άλλη και η σχέση τους μοιάζει με αυτήν εκπαιδευόμενης/μέντορα. Οι δυο ιστορίες εκτυλίσσονται σε ήρεμο τόνο, χωρίς να βλέπουμε βίαιες σκηνές, χωρίς να υπάρχει πολύ δράμα και ένταση, παρά μόνο flashbacks δευτερολέπτων με τα πρόσωπα του δράστη και του θύματος την ώρα της πράξης.
Πρόκειται για μια αρκετά ακριβή μεταφορά της έρευνας των δημοσιογράφων σε διαχρονικά περιστατικά που δεν πρέπει κανείς να αγνοεί.