Χτισμένη στις βορειοανατολικές ακτές της Ιβηρικής Χερσονήσου, σε μια μικρή πεδιάδα πλάτους περίπου 5 χιλιομέτρων, η Βαρκελώνη μπορεί να είναι ασαφές το πότε προωτοκατοικήθηκε, ερείπια, ωστόσο, με πολλούς τάφους και στρώματα χρονολογούνται από το 5.000 π.Χ. Σαν ιδρυτής της πόλης, αναφέρεται ο στρατηγός από την Καρχηδόνα Αμίλκας Βάρκας πατέρας του διάσημου Αννίβα του 3ου αιώνα π.Χ., εξ′ ού και η πόλη ονομάστηκε προς τιμή του «Βαρκινών» - αν και δεν υπάρχουν ιστορικές αποδείξεις να το επιβεβαιώσουν.
Η Βαρκελώνη, ή «το στολίδι της Καταλονίας» είναι η δεύτερη μεγαλύτερη μητρόπολη του ευρύτερου μεσογειακού χώρου, μετά την Αλεξάνδρεια. Κι αυτό διότι η μητροπολιτική περιοχή της έχει έναν πληθυσμό της τάξης των περίπου 4,8 εκατομμυρίων κατοίκων, ενώ εντός της πόλης κατοικούν περίπου 1,6 εκατομμύρια άνθρωποι.
Σήμερα, η Βαρκελώνη είναι μια πόλη ζωντανή, από τις πιο δημοφιλείς για τουρισμό στην Ευρώπη και στον κόσμο, διαθέτοντας καλή ποιότητα ζωής και έντονο πολιτιστικό προφίλ. Μια πόλη που ποτέ δεν κοιμάται με εκατοντάδες ανθρώπους στους δρόμους, εμπορικά μαγαζιά κάθε είδους, υπέροχη ρυμοτομία, φαρδιές λεωφόρους σχεδιασμένες για άνετο περπάτημα, ποδηλατόδρομους, μια πόλη με χάπενινγκς στους δρόμους που μαθαίνεται εύκολα αν έχει κανείς όρεξη. Κάπως έτσι όπως την είδαμε τις φετινές γιορτές εν μέσω περιόδου μεγάλης τουριστικής κίνησης.
Las Ramblas με μεθυστικό άρωμα
Η Las Ramblas είναι συχνά το πρώτο αξιοθέατο με το οποίο οι περισσότεροι τουρίστες ταυτίζουν την πόλη. Είναι η πιο κεντρική λεωφόρος η οποία διασχίζει την καρδιά του κέντρου της πόλης και συνιστά έναν ζωντανό και ζωηρό περίπατο στα καλύτερα δρώμενα της Βαρκελώνης. Σήμα - καταταθέν του πεζόδρομου, τα περίφημα λουλουδάδικα με φρέσκα άνθη που χρωματίζουν τόσο όμορφα τα αμέτρητα κιόσκια κατά μήκος της οδού. Τις γιορτές, γιρλάντες με λαμπιόνια φωτίζουν τα δέντρα κατά μήκος της οδού κάνοντάς την ώρες - ώρες να μοιάζει βγαλμένη από το παραμύθι.
Ενα μοναδικό μωσαϊκό φιλί φτιαγμένο από 4.000 στιγμές ευτυχίας
Στην πρώτη βόλτα στην πόλη, επιβεβλημένη μια πρώτη στάση στην πλατεία Isidre Nonel και τον εντυπωσιακό τοίχο που είναι διακοσμημένος με 4.000 κεραμικά πλακάκια τα οποία έχουν τυπωμένα επάνω τους φωτογραφίες. Όλα μαζί τα πλακάκια δημιουργούν μια μεγαλύτερη εικόνα που όταν την βλέπεις από μακριά σχηματίζουν ένα μοναδικό μωσαϊκό φιλί. «Ο κόσμος αρχίζει με κάθε φιλί» είναι το σύνθημα που αναγράφεται στην πλακέτα του έργου και δημιουργήθηκε με αφορμή την 300η επέτειο από την απελευθέρωση της πόλης.
Υπαίθρια έργα τέχνης συναντά κανείς πολλά στην Βαρκελώνη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η φάτνη - συλλογικό έργο που απολαμβάνει κανείς σε κεντρική πλατεία της πόλης.
Από τις πρώτες στάσεις, επίσης στην Βαρκελώνη, - σημειωτέον, το μεγαλύτερο λιμάνι της Μεσογείου - είναι στο ιστορικό της κέντρο η γοτθική συνοικία, γνωστή ως Barrio Gotico, με τα πανέμορφα πέτρινα σοκάκια της και φυσικά η παραλία Μπαρτσελονέτα που βρίσκεται στην ομώνυμη γειτονιά της παλιάς πόλης της Βαρκελώνης. Αυτό που κάνει την παραλία να ξεχωρίζει είναι η χρυσαφένια άμμος της και τα εξαιρετικά εστιατόρια που βρίσκονται στην παραλιακή ζώνη. Επίσης, στη Μπαρτελονέτα βρίσκονται μερικά από τα πιο γνωστά club νυχτερινής διασκέδασης. Ακόμα, πρόκειται για μια περιοχή σχεδιασμένη με φιλικές διαθέσεις σε οικογένειες και παιδιά, καθώς επίσης και στην τετράποδη συντροφιά. Οι περισσότεροι Βαρκελωνέζοι έχουν σκυλιά και αγαπούν να κάνουν μαζί τους βόλτες στο παραλιακό μέτωπο της πόλης τους.
Sagrada Familia: Το πιο ... ιερό αξιοθέατο της Βαρκελώνης
Αδιαμφισβήτητα, το πρωταρχικό αξιοθέατο - μνημείο με το οποίο οφείλει να ξεκινήσει την περιήγησή του στην πόλη της Βαρκελώνης ο επισκέπτης της δεν είναι άλλο από το αριστούργημα του Antoni Gaudi (25 Ιουνίου 1852 – 10 Ιουνίου 1926), Sagrada Familia.
Αν και ημιτελής, η εκκλησία αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO και τον Νοέμβριο του 2010 εγκαινιάστηκε και καθαγιάστηκε από τον Πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ΄ και έγινε βασιλική και μπορεί πλέον να τελεστεί εκεί η Θεία Λειτουργία και να την παρακολουθήσουν οι πιστοί.
Μία εκκλησία σύμβολο για την πόλη της Βαρκελώνης, όπου συγκαταλέγεται μεταξύ των πιο περίπλοκων και χρονοβόρων αρχιτεκτονικών έργων στον κόσμο. Είναι το έργο ζωής του Antoni Gaudi, ο οποίος αφιέρωσε 43 χρόνια για να βάλει τις βάσεις αυτού του μνημειώδους έργου.
Αν και η κατασκευή της Σαγράδα Φαμίλια είχε ξεκινήσει νωρίτερα, όταν το έργο ανέλαβε ο Γκαουντί τη μεταμόρφωσε με το αρχιτεκτονικό και μηχανικό στυλ του συνδυάζοντας το γοτθικό ρυθμό και μορφές μοντερνισμού με φιλόδοξες διαρθρωτικές κολόνες και αψίδες.
Ο Gaudi αφιέρωσε τα τελευταία του χρόνια στο έργο και όταν πέθανε το 1926, λιγότερο από το ένα τέταρτο του έργου είχε ολοκληρωθεί. Η κατασκευή της Σαγράδα Φαμίλια προχώρησε με αργούς ρυθμούς καθώς βασιζόταν σε ιδιωτικές δωρεές, διακόπηκε από τον Ισπανικό Εμφύλιο (17 Ιουλίου 1936 - 1 Απριλίου 1939) και επανέκτησε μικρή πρόοδο τη δεκαετία του 1950. Μερικές από τις μεγαλύτερες προκλήσεις παραμένουν με μια αναμενόμενη ημερομηνία ολοκλήρωσης το 2026 - επέτειος 100 χρόνων από τον θάνατο του Gaudi.
Το πνεύμα του Gaudi πανταχού παρόν τόσες δεκαετίες μετά τον θάνατό του ...
Η μορφή - και το έργο - του αρχιτέκτονα του καταλανικού μοντερνισμού δεσπόζει σχεδόν παντού στην πόλη. Ο ιδιοφυής δημιουργός που αναμόρφωσε το προφίλ της πόλης με σπουδαία έργα στη μοναδικότητά τους, πίστευε ότι η τέχνη πρέπει να μιμείται τη φύση. Εξ′ ου και οι «κυματοειδείς» γραμμές σχεδόν σε κάθε του αρχιτεκτόνημα συνθέτουν μια ωδή στο περιβάλλον, δεκαετίες πριν το ξέσπασμα της κλιματικής κρίσης και τον τοποθετούν στο πάνθεον μερικών από τα πιο διορατικά πνεύματα της τέχνης του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού.
Παρ′ όλα αυτά, το τέλος του αρχιτέκτονα που συνδέθηκε με την καταλανική πόλη και την δόξασε τόσο, ήταν τραγικό και άδικο. Στις 7 Ιουνίου 1926, καθώς πήγαινε να δει την κατασκευή της Σαγράδα Φαμίλια, κτυπήθηκε από διερχόμενο τραμ. Δυστυχώς άργησε να γίνει αντιληπτός καθώς κειτόταν τραυματισμένος στο έδαφος και χάθηκε πολύτιμος χρόνος. Απεβίωσε τρεις ημέρες αργότερα, στις 10 Ιουνίου. Λέγεται ότι όταν στο νοσοκομείο που μεταφέρθηκε τον ρώτησαν αν συμφωνούσε να μεταφερθεί σε άλλο, μεγαλύτερο και πολυτελέστερο - που ενδεχομένως να του είχε δώσει παράταση ζωής - απάντησε ότι γεννήθηκε φτωχός και θα πεθάνει φτωχός και δεν επιθυμεί ιδιαίτερη μεταχείριση.
Casa Mila
Μεταξύ των έργων του καταλανού αρχιτέκτονα που συγκεντρώνουν πλήθος τουριστών είναι η Casa Mila, γνωστή και ως la pedrera (καταλανικά για το «λατομείο»). Ο λόγος για την πολυκατοικία που σχεδίασε ο Gaudi μεταξύ του 1906 και 1910, ενώ επίσημα ολοκληρώθηκε το 1912. Ονομάστηκε «Κάζα Μιλά» γιατί το κτίριο κατασκευάστηκε ως σπίτι για την εύπορη οικογένεια Μιλά.
Αμέτρητοι ασιάτες και πολλοί ευρωπαίοι κι αμερικάνοι τουρίστες συνωστίζονται για μια φωτογραφία με φόντο την εμβληματική πρόσοψη της κυματοειδούς πολυκατοικίας του Gaudi με τα αστέρια ως σήμα - κατατεθέν. Το εσωτερικό είναι επισκέψιμο με εισιτήριο. Αξίζει η επίσκεψη στο καφέ της πολυκατοικίας (με ένα, εξίσου υπέροχα σχεδιασμένο ταβάνι) αλλά και στο, ιδιαίτερα ενδιαφέρον, πωλητήριο.
Casa Batlló
Το Κάζα Μπατγιό (Casa Batlló) για πολλούς είναι το ωραιότερο αστικό αρχιτεκτόνημα του Gaudi. Το κτίριο αποτελεί αναδιαμόρφωση ενός παλαιότερου σπιτιού, το οποίο επανασχεδίασε ο ίδιος το 1904 και ανακαινίστηκε αρκετές φορές από τότε. Οι βοηθοί του Γκαουντί Domènec Sugrañes i Gras, Josep Canaleta και Joan Rubió συνέβαλαν στο έργο της ανακαίνισης. Το τοπικό όνομα του κτιρίου είναι Casa dels ossos (Το σπίτι των οστών), λόγω της οργανικής σκελετώδους εμφάνισής του. Αρχικά σχεδιάστηκε για μια μεσαίας τάξης οικογένεια.
Το σπίτι αγοράστηκε από τον Josep Batlló το 1900. Ο σχεδιασμός του σπιτιού δεν άρεσε στους αγοραστές, αλλά η οικογένεια Μπατγιό αποφάσισε να αγοράσει το σπίτι λόγω της κεντρικής του θέσης. Βρίσκεται στη μέση της κεντρικής λεωφόρου Passeig de Gràcia, που στις αρχές του 20ου αιώνα ήταν μια διάσημη και με κύρος περιοχή. Μια περιοχή που οι μεγάλες οικογένειες μπορούσαν να τραβήξουν την προσοχή.
Πάρκο Γκουέλ
Που αλλού παρά μόνο στο περίφημο πάρκο Γκουέλ, ο Antonio Gaudi θα μπορούσε να ξεδιπλώσει όλη του την αρχιτεκτονική ιδιοφυΐα και να εφαρμόσει πολλές από τις καινοτόμες του δομικές λύσεις που θα γινόντουσαν εμβληματικές της οργανικής τεχνοτροπίας του και θα έβρισκαν την κορύφωση τους στην Σαγράδα Φαμίλια;
Ευρισκόμενο στο άνω μέρος της Βαρκελώνης, στη νότια πλαγιά του όρους Καρμέλο, το Parque Guel έχει ανακηρυχθεί παγκόσμιο μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
Το πάρκο Γκουέλ ανήκει στη νατουραλιστική περίοδο του Gaudi (πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα) κατά τη διάρκεια της οποίας ο αρχιτέκτονας τελειοποίησε το προσωπικό του ύφος, εμπνεόμενος από τις οργανικές φόρμες που βρίσκονται στη φύση και βάζοντας σε εφαρμογή μια σειρά από νέες δομικές λύσεις. Η ιδέα της δημιουργίας πολυτελών κατοικιών εντός του πάρκου δεν υλοποιήθηκε στο μέτρο της αρχικής της σύλληψης και το μέρος περιέπεσε στην αφάνεια. Οι Ολυμπιακοί αγώνες του 1992 στάθηκαν αφορμή να δοθεί μια δεύτερη ζωή στο πάρκο που σήμερα παρουσιάζει υψηλή τουριστική επισκεψιμότητα.
Ολυμπιακοί Αγώνες 1992 και Παγκόσμια Έκθεση 1929: Οι μεγάλες ευκαιρίες που δεν χάθηκαν
Το Ολυμπιακό χωριό, το Ολυμπιακό λιμάνι, το Ολυμπιακό Στάδιο με σχεδόν όλες τις εγκαταστάσεις των Ολυμπιακών Αγώνων του 1992 που αποτελούν ισχυρότατο πόλο έλξης τουριστών αλλά και το Ισπανικό χωριό (Poble Espanyol), μια μικρογραφία της Ισπανίας, που κατασκευάστηκε για την παγκόσμια έκθεση του 1929 είναι τα ζωντανά παραδείγματα διεθνών διοργανώσεων, που, τόσες δεκαετίες αργότερα, η πόλη εξακολουθεί να εκμεταλλεύεται προς όφελός της.
Διασχίζοντας τα ακριβότερα προάστια της πόλης, ο επισκέπτης προσεγγίζει το γήπεδο της Barcelona, το Camp Nou.
Το Μουσείο της Μπαρτσελόνα αποτελεί το δημοφιλέστερο Μουσείο της, με πάνω από 1.000.000 επισκέπτες ανά έτος.
Επόμενη στάση το ιστορικό κέντρο της πόλης και τα στενάκια της συνοικίας El Born, όπου μπορεί να δει την εκκλησία Santa Maria del Mar, μοναδικό δείγμα γοτθικής αρχιτεκτονικής και στη συνέχεια το Hospital Sant Pau, το μεγαλύτερο μοντερνιστικό συγκρότημα του κόσμου - ένα νοσοκομείο βγαλμένο από παραμύθι, έργο του μεγάλου αρχιτέκτονα Lluis Domenech I Montaner κι επίσης μνημείο της UNESCO.
Αμείωτη η κίνηση στα εμπορικά καταστήματα στο κέντρο της πόλης, αμέτρητα ποδήλατα και οικογένειες με σκυλιά - στα οποία ασμένως επιτρέπεται η πρόσβαση παντού - καλλιτεχνικές ομάδες σε αυτοσχέδιες παραστάσεις και ... μιλιούνια τουρίστες παντού.
Η Βαρκελώνη είναι μια πόλη που πάλλεται από ζωή. Από νωρίς το πρωί έως αργά το βράδυ εύκολα μπορεί να το διαπιστώσει κανείς.
Μια πόλη που «λειτουργεί» σχεδόν επί 24ώρου βάσης...
Μουσείο Πικάσο: Ημέρες γιορτών ίσον sold out
Λογικό να νιώσει κανείς απογοήτευση όταν φτάσει έξω από το Μουσείο Πικάσο της Βαρκελώνης για να πληροφορηθεί ότι τα εισιτήρια έχουν εξαντληθεί. Καλό είναι, λοιπόν, κανείς πριν βρεθεί σε κάποιο Μουσείο της πόλης να φροντίσει να ενημερωθεί για τις διαθεσιμότητες επίσκεψης του.
Το μεγαλύτερο μουσείο της πόλης είναι το Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Καταλονίας, που βρίσκεται στο λόφο Montjuic. Σημαντικά μουσεία τέχνης είναι επίσης, το Μουσείο Άντονι Ταπιές, το Μουσείο της Πόλης της Βαρκελώνης, το Ίδρυμα Χοάν Μιρό και το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Βαρκελώνης.
Αξιοσημείωτο είναι και το Ενυδρείο της Βαρκελώνης, γνωστό και ως L’ Aquarium de Barcelona, καθώς αποτελεί το μεγαλύτερο Ενυδρείο της Μεσογείου και το δεύτερο μεγαλύτερο παγκοσμίως.
Tapas, paella, sangria και ... ξερό ψωμί
Tapas, πιάτο με μεζέ επί το ελληνικότερον, και paella, στην ουσία πιλάφι από ρύζι με σαφράν, μέσα στο οποίο συνδυάζεται κρέας ή, συνηθέστερα, θαλασσινά και λαχανικά είναι από τις εθνικές γεύσεις που μπορεί να απολαύσει κανείς στην Βαρκελώνη συνδυάζοντάς τα με την sangria.
Ο λόγος για το αλκοολούχο ποτό καταγωγής Ισπανίας και Πορτογαλίας. Αποτελείται παραδοσιακά από κόκκινο κρασί και ψιλοκομμένα φρούτα, συχνά με άλλα συστατικά ή αποστάγματα.
Αποχαιρετισμός με μια στάση στην πόλη του Σαλβαδόρ Νταλί
Αν βρεθεί κανείς στην Βαρκελώνη, αξίζει μια στάση στο γειτονικό Φιγκέρες, την πόλη του Σαλβαδόρ Νταλί. Στο Μουσείο του ο επισκέπτης μπορεί να δει την μεγαλύτερη συλλογή έργων του παγκοσμίως, από τα νεανικά του χρόνια έως τον θάνατό του. Σε πολλά από τα έργα του εμφανίζεται η Γκαλά, η γυναίκα και ο έρωτας της ζωής του, ενώ στο κέντρο του Μουσείου βρίσκεται ο τάφος του, στον χώρο και στην πόλη που τον τίμησε όσο κανείς άλλος.
Βγαίνοντας από το Μουσείο, κανείς μπορεί επίσης να απολαύσει επίσης την έκθεση κοσμημάτων, που αποτελείται από 37 μοναδικά κοσμήματα τα οποία σχεδίασε ο πολυτάλαντος ζωγράφος.
Κι αν ... το λέει η καρδιά του, αξίζει μια ακόμα τελευταία βόλτα στην κοντινή Τζιρόνα, μια πανέμορφη πόλη στις όχθες του ποταμού Onar με τα υπέροχα ζωγραφιστά σπίτια. Εκεί ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει τον Καθεδρικό ναό της πόλης και θα περπατήσει στην πρώην εβραϊκή συνοικία, όπου ζούσαν οι Σεφαρδίτες - οι Εβραίοι της Ισπανίας- ολοκληρώνοντας ένα ταξίδι - εμπειρία καταβύθισης στους θησαυρούς της καταλονικής γης.
Φωτογραφίες άρθρου: Κατερίνα Λυμπεροπούλου, Περικλής Λοκ, Μαρία Γιαννούλη.