Μίλησε για επιμονή, φιλοδοξία, αγάπη για εξερεύνηση- για το άγνωστο, προσδιορίζοντας έτσι, τα βασικά χαρακτηριστικά ενός σύγχρονου ερευνητή, όπως, σε άλλες εποχές, που η επιστήμη δεν ήταν τόσο ανεπτυγμένη, να ήταν πιθανώς οι ταξιδευτές, εξερευνητές νέων τόπων. Για τον ίδιο, η καινοτομία είναι στάση ζωής, μέρος του τρόπου που σκέφτεται διότι καινοτομία θα πει, σημαίνει να κάνεις τα πράγματα καλύτερα και δεν διαχωρίζεται σε επαγγελματική και προσωπική ζωή. Ο καθηγητής Βασίλης Nτζιαχρήστος, διευθυντής για τη βιολογική απεικόνιση (CBI) στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου (Technische Universität München), ένα από τα μεγαλύτερα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Ευρώπης, και του Ερευνητικού Κέντρου Helmholtz Zentrum München, στη Γερμανία, ανήκει στην αφρόκρεμα της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας.
Μόλις 44 χρονών το 2013, βραβεύτηκε με το Leibniz Prize, το «γερμανικό Νομπέλ» για την πρωτοποριακή μέθοδο απεικόνισης των καρκινικών κυττάρων που αναπτύχθηκε στο εργαστήριο του στο Ινστιτούτο Βιολογικής και Ιατρικής Απεικόνισης (IBMI) - ένα παγκόσμιο επίτευγμα. Η νέα τεχνική Οπτική Απεικόνιση (Optical Imaging) που αναπτύχθηκε στο εργαστήριο του Βασίλη Ντζιανχρήστου και που «αναγνωρίζει» τα καρκινικά κύτταρα, αποτελεί αποτέλεσμα δεκαετούς έρευνας κι εφαρμόστηκε πριν από λίγα χρόνια, για πρώτη φορά στον άνθρωπο.
Απόφοιτος του ΑΠΘ της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών, συνέχισε την ειδικότητα του στην τεχνολογία ιατρικής απεικόνισης στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και από το 2002-2007 Επίκουρος Καθηγητής, Διευθυντής Εργαστηρίου Βιο-οπτικής και Μοριακής Απεικόνισης (LBMI) στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και την Ιατρική Σχολή & Γενικό Νοσοκομείο Μασαχουσέτης, στη Βοστώνη.
Από τις ΗΠΑ ωστόσο, επέλεξε το μοντέλο του γερμανικού πανεπιστημίου διότι «η Γερμανία, το αιτιολογεί, επενδύει περισσότερο σε έναν καθηγητή απ’ ότι το αμερικανικό πανεπιστήμιο και θεώρησα ότι αυτό, ανταποκρινόταν καλύτερα στο πώς ήθελα να αναπτύξω το εργαστήριό μου». Στη γερμανική ακαδημαϊκή ζωή ο Έλληνας επιστήμονας εισήγαγε επίσης και μια άλλη πρωτοβουλία του, για τη διασύνδεση της πανεπιστημιακής έρευνας με την αγορά με σκοπό την οικονομική ανάπτυξη - ένα γεγονός, που καθιστά το λόγο του πάντοτε επίκαιρο. Το νέο «κλειδί» είναι ο όρος Uni-preneur, από τις αγγλικές λέξεις «University» και «Εntrepreneur», που καθιερώθηκε με πρότασή του από τον οργανισμό DAAD, τον μεγαλύτερο γερμανικό φορέα προαγωγής της διεθνούς ακαδημαϊκής συνεργασίας, και αναπτύσσεται με τη συνεργασία του Technische Universität München και εξωστρεφών ελληνικών πανεπιστημίων.
Ο ίδιος, ορίζει το πανεπιστήμιο ως τον σημαντικότερο άξονα ανάπτυξης σε μια χώρα, όταν αυτό, προτρέπει στην παραγωγή νέας γνώσης. Και πιστεύει ότι, η ανάπτυξη των μηχανισμών που προωθούν την καινοτομία και την εκμετάλλευσή της είναι η λύση σε πολλές ελληνικές παθογένειες.
“Το θέμα δεν είναι ποιες δικαιολογίες έχουμε αλλά που θέλουμε να είμαστε”
«Έχουν γραφεί πολλά σε σχέση με το πως μπορούμε να έχουμε μια καλύτερη Ελλάδα. Πρότυπα αγροτικά προϊόντα, υψηλής ποιότητας υπηρεσίες, επένδυση στην καινοτόμο τεχνολογία, εξωστρέφεια, κράτος δικαίου. Όλα απολύτως σωστά. Επιτυχείς συνταγές υλοποίησης κι αυτές ως έναν βαθμό γνωστές. Για παράδειγμα, μπορεί κανείς να κοιτάξει άλλες χώρες με τακτικές που επιτρέπουν πιο εύρωστη οικονομία και ποιότητα ζωής. Η Δανία, Αυστρία, Ολλανδία, Ελβετία, Σουηδία, είναι σχετικά μικρά κράτη, χωρίς τεράστιους φυσικούς πόρους αλλά με συνταγές που επιτρέπουν πολύ υψηλά επίπεδα ζωής. ″Μα δεν έχουν τους γείτονες που έχουμε εμείς” σπεύδει να πει ο Ελληνας που θέλει δικαιολογίες αντί για λύσεις. Εντάξει...τότε ας μιλήσουμε για το Ισραήλ, ή το οικονομικό θαύμα της Κορέας - μετατράπηκαν μέσα σε δύο δεκαετίες από αγροτικές χώρες σε εύρωστες τεχνολογικές δυνάμεις. Επένδυσαν στα πανεπιστήμιά τους και στη μεταφορά της γνώσης και της τεχνολογίας σε επιχειρηματικότητα. Τα πράγματα δουλεύουν, όταν όλοι μπορούν να παραγάγουν και να μοιραστούν τα κέρδη μιας επιτυχίας. Και αν και αυτά τα κράτη δεν μας καλύπτουν, ας κάνουμε τότε εμείς την εξαίρεση. Γιατί το θέμα δεν είναι ποιες δικαιολογίες έχουμε αλλά που θέλουμε να είμαστε».
“Μήπως όμως αυτό που λείπει είναι μια ικανή συνείδηση; Αλλαγές στην οικονομία και το επίπεδο ποιότητας ζωής απαιτούν αλλαγές στον τρόπο σκέψης απ’ όλους...”
Για την Ελλάδα έχει όραμα.
«Το όραμά μου είναι η Ελλάδα να είναι η Καλιφόρνια της Ευρώπης. Ένα μέρος που συνδυάζει ένα από τα καλύτερα κλίματα στον κόσμο και τα όμορφα κομμάτια του Ελληνικού τρόπου ζωής με την ελευθερία και τον ενθουσιασμό του να μπορεί ο καθένας να δημιουργήσει χωρίς τις περιττές τρικλοποδιές και αγκυλώσεις που διώχνουν τα παραγωγικά μυαλά από την χώρα. Πολλοί λένε ότι λείπει μια ικανή κυβέρνηση. Μήπως όμως αυτό που λείπει είναι μια ικανή συνείδηση; Αλλαγές στην οικονομία και το επίπεδο ποιότητας ζωής απαιτούν αλλαγές στον τρόπο σκέψης απ’ όλους. Πρέπει να μπορέσουμε να αρθρώσουμε ποιες είναι τελικά οι αξίες μας και να δημιουργήσουμε μια ποιοτική εκπαίδευση που διδάσκει όχι μόνο γνώση αλλά και αξίες που επιτρέπουν δημιουργία και πρόοδο χωρίς κόμπλεξ. Και αυτή η δημιουργία να χρησιμεύσει ως παράδειγμα, ως μαγιά, που θα απελευθερώσει τη χώρα από τις βαθιές αγκυλώσεις συνείδησης που την κρατούν σκλαβωμένη εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Άρα, ας ξαναπώ καλύτερα το όραμά μου: μια Ελλάδα πραγματικά ελεύθερη».