Η Βαλερί Ντίαζ κάλυψε τα μάτια της και κράτησε για μερικά δευτερόλεπτα την αναπνοή της πριν αντικρίσει στον καθρέφτη του κομμωτηρίου τον εαυτό της χωρίς τα πλούσια μαλλιά που κάποτε κάλυπταν το πρόσωπό της.
Η νεαρή μαθήτρια, πούλησε τα λαμπερά μαλλιά της, για το ποσό των 100 δολαρίων, προκειμένου να αγοράσει στην οικογένειά της ένα κινητό τηλέφωνο την εποχή που η ύφεση στην Βενεζουέλα δεν έχει προηγούμενο. Η έλλειψη τροφίμων και φαρμάκων άλλωστε στη χώρα σε συνδυασμό με την «καθίζηση» των μισθών εξαιτίας των πολιτικών εξελίξεων είναι μια πραγματικότητα που κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει.
Το τελευταίο διάστημα, δεκάδες γυναίκες ακολουθούν τον ίδιο δρόμο. Δηλαδή αναγκάζονται να πουλήσουν τα μαλλιά τους ώστε να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα για την καθημερινή τους επιβίωση.
Η τάση αυτή είναι μια ακόμη ένδειξη της βαθιάς κρίσης που ταλανίζει την πλούσια σε κοιτάσματα πετρελαίου χώρα της Λατινικής Αμερικής, μιας κρίσης με ελλείψεις ειδών πρώτης ανάγκης κι έναν καλπάζοντα πληθωρισμό να αναγκάζουν εκατομμύρια κατοίκων να τρώνε μόλις μια φορά τη μέρα ή να αποφεύγουν τις επισκέψεις στα ιατρεία ελλείψει χρημάτων.
Οι περισσότερες από τις γυναίκες αυτές αναγκάζονται επίσης να λουστούν με υγρό πιάτων αφού δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν σαμπουάν που αυτή τη στιγμή κοστίζει περισσότερο από τον ελάχιστο μηνιαίο μσιθό που ισοδυναμεί με λίγα δολάρια. Οι κάτοικοι της Βενεζουέλας γενικότερα προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν τα προϊόντα προσωπικής φροντίδας όσο μπορούν περισσότερο. Όσοι τουλάχιστον από αυτούς έχουν επιλέξει να μείνουν στη χώρα.
Η Ντίαζ κοιτά δειλά τον καθρέφτη και προσπαθεί να συνηθίσει την εικόνα του προσώπου της χωρίς τα μακριά μαλλιά που τη συντρόφευαν από μικρό παιδί. «Υπάρχουν φορές που περνούν δύο και τρεις εβδομάδες χωρίς να έχεις πλύνει τα μαλλιά σου, αλλά κάποια στιγμή το συνηθίζεις», είπε μιλώντας για την έλλειψη νερού που συγκλόνισε τη χώρα της τους τελευταίους μήνες.
Η μητέρα της, Γένι Γκόμεζ, γελά νευρικά και προσπαθεί να ενθαρρύνει την κόρη της. «Δεν φαίνεται καν ότι έκοψες τα μαλλιά σου», της λέει για να την κάνει να το ξεχάσει. Η Ντίαζ όμως είναι μια νεαρή κοπέλα και όπως δηλώνει ακόμα και τώρα, προσπαθεί να αγοράζει τα προϊόντα για την υγιεινή της μέσα από χρήματα που κερδίζει πουλώντας βραχιολάκια.
Η Γκόμεζ από την άλλη αναφέρει πως έχει να αγοράσει για τον εαυτό της κάποιο κραγιόν ή άλλα καλλυντικά περισσότερο από έναν χρόνο αφού μαζεύει χρήματα για να έχει η οικογένειά της φαγητό. Η ομορφιά άλλωστε, συμπληρώνει η Γκόμεζ, στη Βενεζουέλα είναι πια πολυτέλεια.
Η Κάρμεν Μερτσάνι, που είναι 49 ετών και εργάζεται ως κομμώτρια, το γνωρίζει άλλωστε αυτό πολύ καλά. Μετά από δεκαετίες στο χώρο, δηλώνει πως τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι χειρότερα από τώρα. Εκείνη προσπαθεί να κρατήσει το μαγαζί ανοιχτό, όλα όμως είναι εναντίον της. Πριν από έναν περίπου χρόνο, η Μερτσάνι λέει πως αναγκάστηκε να κάνει συμφωνία ανταλλαγής με τους πελάτες της για δωρεάν κουρέματα, μανικιούρ και πεντικιούρ αν της παραχωρούσαν φαγητό.
Τα τοπικά καταστήματα που πωλούν προϊόντα ομορφιάς παλεύουν με κάθε μέσο για να κρατηθούν στη ζωή. Τα διεθνή εμπορικά σήματα καλλυντικών έχουν εξαφανιστεί από τις αποθήκες, αντικαθίστανται από φθηνότερα προϊόντα από την Κίνα, καθώς και τοπικά προϊόντα που χρησιμοποιούν μέλι και άλλα συστατικά.
Η 16χρονη Ντίαζ στο μεταξύ ονειρεύεται ακόμα πως όταν μεγαλώσει και τα μαλλιά της θα μακρύνουν και πάλι θα αναδειχθεί «Μις Βενεζουέλα» στα τοπικά καλλιστεία. Τα όνειρα εξάλλου ήταν πάντα δωρεάν.
(Με πληροφορίες από Associated Press)