Το 1879, ο βοτανολόγος William Beal του Michigan State University (MSU) έθαψε 20 μπουκάλια για να ξεκινήσει ένα πείραμα σχετικά με τη μακροζωία των σπόρων. Περισσότερα από 140 χρόνια αργότερα, μερικοί από τους σπόρους από το τελευταίο μπουκάλι που σκάφτηκε έχουν βλαστήσει.
Σε μια νέα μελέτη, ερευνητές από το MSU αξιολόγησαν τα γονιδιώματα των φυτών που καλλιεργήθηκαν για να καθορίσουν αν ταιριάζουν πραγματικά με αυτά που περιγράφονται από τον Beal.
Ο γενετικός έλεγχος αποκάλυψε μια έκπληξη και τα ευρήματα προσθέτουν στις γνώσεις μας για τα μακροχρόνια είδη σπόρων και τη βιωσιμότητα των σπόρων σε φυσικές συνθήκες εδάφους.
«Η μεγαλύτερη έκπληξη για μένα είναι ότι οι σπόροι βλάστησαν ξανά», λέει ο βιολόγος φυτών Frank Telewski, από το MSU. «Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι κάτι τόσο παλιό μπορεί ακόμα να μεγαλώσει».
Στην αρχή του πειράματος, κάθε ένα από τα 20 μπουκάλια ήταν γεμάτο με περισσότερους από χίλιους σπόρους, καλύπτοντας 21 είδη. Τα μπουκάλια θάβονταν με το στόμα τους προς τα κάτω, έτσι ώστε να μην μπει νερό μέσα τους.
Ο κύριος στόχος ήταν να βοηθήσει τους αγρότες να καταλάβουν πώς να αντιμετωπίσουν τα ζιζάνια που παρέμειναν στο έδαφος - πολύ πριν εφευρεθούν τα φυτοφάρμακα - και η ιδέα ήταν να σκάβουν ένα μπουκάλι κάθε πέντε χρόνια.
Ενώ πολλοί από τους σπόρους είναι νεκροί, μερικοί δεν είναι - και για πρώτη φορά σε αυτό το πείραμα (τώρα το μακροβιότερο του είδους του), η ομάδα χρησιμοποίησε την τελευταία τεχνολογία ανάλυσης DNA για να προσδιορίσει σωστά ποια είδη σπόρων εξακολουθούν να είναι ισχυρά.
«Η εργασία μοριακής γενετικής επιβεβαίωσε τους φαινότυπους που είδαμε, δηλαδή ότι τα φυτά ήταν Verbascum blattaria, ή mullein, και ένα υβρίδιο Verbascum blattaria και Verbascum thapsus, ή κοινό mullein», λέει η βιολόγος φυτών Grace Fleming, από το MSU.
Με τέσσερα μπουκάλια να απομένουν, το πείραμα έχει προγραμματιστεί να διαρκέσει μέχρι το 2100. Τα μπουκάλια παραμένουν σε μυστική τοποθεσία, ώστε να μην μπορούν να ανοιχτούν ή να παραβιαστούν από κανέναν εκτός της ερευνητικής ομάδας.
«Στα 140 και πλέον χρόνια από την έναρξη του πειράματος, το ζήτημα της μακροζωίας της τράπεζας σπόρων έχει αποκτήσει νέα σημασία, συμπεριλαμβανομένης της διατήρησης σπάνιων ειδών και της αποκατάστασης του οικοσυστήματος. για παράδειγμα, φυτεύσεις λιβαδιών σε πρώην γεωργικές εκτάσεις», λέει ο οικολόγος Lars Brudvig, από το MSU.
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο American Journal of Botany.