Ο Τζέον ξύπνησε την Κιμ τα μεσάνυχτα για να ξεκινήσουν την διαδρομή που είχαν προγραμματίσει. Από νωρίς το βράδυ είχε ετοιμάσει δύο σακίδια, που περιείχαν τρόφιμα και ρούχα, καθώς και ένα μαχαίρι όπως και ένα μπουκαλάκι με δηλητήριο. Η Κιμ του ζήτησε να τα αφήσει πίσω, για εκείνον όμως δεν υπήρχε άλλη λύση. Η σύλληψη δεν ήταν επιλογή. Αν δεν κατόρθωναν να ξεφύγουν, ο θάνατος θα ήταν μονόδρομος.
«Ηξερα πως είχα μονάχα εκείνη την νύχτα. Αν δεν δραπετεύαμε τότε, δεν θα τα καταφέρναμε ποτέ», λέει στο BBC ο 26 ετών Τζέον Γκουάνγκ Τζιν που εργάζεται ως φύλακας στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Changori στην Βόρεια Κορέα.
Η Κιμ κρατείται εκεί από τον Μάιο του 2019 που οι δυο τους συναντήθηκαν για πρώτη φορά. Ο άνδρας μαζί με τους συναδέλφους του επιτηρούσαν μια ομάδα κρατουμένων 24 ώρες το 24ωρο μέχρι την προγραμματισμένη δίκη τους.
“Για την Κιμ η εμπειρία της φυλακής δεν ήταν κάτι καινούριο”
Η φιλία που είχε αναπτυχθεί ανάμεσα στα δύο άτομα ήταν μοναδική. Ένας φύλακας και μία κρατούμενη είχαν φιλικούς δεσμούς και μάλιστα σε μια χώρα που το καθεστώς δεν άφηνε κανένα περιθώριο για κάτι τέτοιο.
Η Κιμ βρέθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης γιατί βοηθούσε στην διατήρηση της επικοινωνίας μεταξύ των οικογενειών που είχαν χωριστεί εξαιτίας του καθεστώτος της Βόρειας Κορέας. Η ίδια αναλάμβανε την μεταφορά χρημάτων ή άλλων προσωπικών αντικειμένων από την μία πλευρά στην άλλη.
Για τις υπηρεσίες της κέρδιζε αρκετά χρήματα. Ήξερε πως ο τρόπος που συνέβαινε αυτό ήταν παράνομος, ωστόσο γνώριζε καλά πως το έκανε για ανθρώπους που είχαν εκδιωχθεί από ένα φασιστικό καθεστώς.
Ο Τζέον τα δέκα τελευταία χρόνια ήταν μέλος του στρατού της χώρας, ωστόσο η καταπίεση που βίωνε ήταν μεγάλη.
Ήταν τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους, είχαν όμως ένα κοινό. Και οι δύο ήταν βαθύτατα απογοητευμένοι από την ζωή τους και αισθάνονταν πως είχαν εξαντληθεί.
Για την Κιμ η εμπειρία της φυλακής δεν ήταν κάτι καινούριο. Ωστόσο η δεύτερη φορά ήταν ακόμα πιο σκληρή. Την πρώτη φορά συνελήφθη επειδή βοηθούσε τους Βορειοκορεάτες να ξεφύγουν από τα σύνορα με την Κίνα.
Καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκισης. Όταν αποφυλακίστηκε αποφάσισε πως δεν θα εμπλακεί πάλι σε ανάλογες δουλειές. Όμως το έκανε, γιατί είχε ανάγκη τα χρήματα.
Στις φυλακές της Βόρειας Κορέας οι φυλακισμένοι δεν μπορούν καν να κοιτάζουν απευθείας τους φρουρούς. «Είναι σαν να είμαστε δύο άλλοι κόσμοι. Δεν επιτρέπονται καν επαφές», αναφέρει ο Τζέον.
Οι δικές τους ωστόσο συχνές συζητήσεις πίσω από τις σιδερένιες ράβδους μιας κλειστής πόρτας που απομόνωνε το κελί της Κιμ ήταν μια πραγματικότητα που κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί.
Έπειτα από εκτενείς διαπραγματεύσεις και λεπτομερή σχεδιασμό, αποφάσισαν να δραπετεύσουν. Το εγχείρημα όμως δεν θα ήταν καθόλου εύκολο. Χρειάστηκαν μέρες για να στήσουν το σχέδιο τους και να σιγουρευτούν πως αυτό θα πετύχει. Η Κιμ ήταν πολύ φοβισμένη και ο φίλος της την καθησύχαζε. Ήταν βέβαιος πως αν υπήρχε οργάνωση, θα πήγαιναν όλα καλά.
Στις 12 Ιουλίου ήξεραν ότι ήρθε η στιγμή. Η κίνηση στο κέντρο κράτησης είχε χαλαρώσει ενώ ο προϊστάμενος του Τζέον είχε γυρίσει σπίτι. Κάτω από το φως του φεγγαριού, βγήκαν από το παράθυρο, προχώρησαν αργά στον περιμετρικό φράχτη και βούτηξαν στο ποτάμι.
“Αν δεν δραπετεύαμε τότε, δεν θα τα καταφέρναμε ποτέ”
Δεν ήταν καθόλου εύκολο να φτάσουν στην αντίπερα όχθη. Το νερό ήταν πολύ πιο βαθύ απ′ ότι περίμεναν. Ο Τζέον ήξερε πως μπορούσε να τα καταφέρει, η Κιμ όμως δεν μπορούσε να κολυμπήσει. Το βάρος που είχαν πάνω τους εμπόδιζε σημαντικά την κίνησή τους. Χωρίς αυτό θα τα κατάφερναν καλύτερα.
Εκείνος είχε μαζί του ένα όπλο. Ενώ βρίσκονταν στο ποτάμι, το έβγαλε και το σήκωσε ψηλά για να τους κρατήσει. «Πνίγομαι, φοβάμαι, θέλω να γυρίσω πίσω», φώναζε τρομαγμένη η Κιμ, ενώ ο Τζέον της έλεγε πως αν γυρίσει πίσω θα πεθάνει μαζί του.
Δεν ήταν πουθενά ασφαλείς, έπρεπε να φτάσουν στην άλλη πλευρά με κάθε θυσία. Τελικά τα κατάφεραν. Κρύφτηκαν στα βουνά για περίπου τρεις ημέρες μέχρι που συνάντησαν έναν ντόπιο που τους έδωσε ένα τηλέφωνο για να επικοινωνήσουν με κάποιον δικό τους.
Με την συνδρομή των επαφών της Κιμ, κατάφεραν να φτάσουν στην Κίνα και από εκεί σε άλλη χώρα. Πριν καταλήξουν στον τελικό τους προορισμό, συναντήθηκαν με τους δημοσιογράφους του BBC μιλώντας για την περιπέτεια της απόδρασης τους, για την συγκλονιστική τους ιστορία.