Το «Missing Millions» είναι μια βουβή ταινία του 1922. Κυκλοφόρησε από την Paramount Pictures και βασίζεται στην εικόνα της ηθοποιού Άλις Μπρέιντι και του συμπρωταγωνιστή της, που σχεδιάζουν να κλέψουν τον χρυσό του ανθρώπου που έστειλε τον πατέρα της ηρωίδας στη φυλακή.
Η Άλις Μπρέιντι στη συνέχεια πέρασε στον ομιλούντα κινηματογράφο, αλλά αυτή η ταινία όπως και μια σειρά από άλλες που έκανε την εποχή του βωβού, έχουν χαθεί. Όπως άλλωστε η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των φιλμ, τα οποία μπορεί να έσβησαν στη λήθη του χρόνου, αλλά κατάφεραν να επιβιώσουν μέσα από τις σαν κάρτες αφίσες τους στα φουαγιέ των σινεμά.
Οι lobby cards ήταν το προωθητικό υλικό των πρώτων Χολιγουντιανών παραγωγών -από ρομάντζα και κωμωδίες μέχρι περιπέτειες.
Πλέον περισσότερες από 10.000 από αυτές, που κάποτε κοσμούσαν τα φουαγιέ των κινηματογράφων αποκτούν ψηφιακή μορφή, με στόχο τη διάσωση αλλά και δημοσίευση τους, χάρη σε μια συμφωνία μεταξύ του συλλέκτη Ντουάιτ Κλίβελαντ από το Σικάγο και του Πανεπιστημίου του Ντάρτμουθ (Dartmouth College) στην Πολιτεία του Νιού Χάμσαϊρ.
«Το ενενήντα τοις εκατό όλων των βωβών ταινιών έχουν χαθεί επειδή γυρίστηκαν σε φιλμ από νιτρική κυτταρίνη, η οποία αποσύρθηκε περίπου το 1950 γιατί ήταν χημικά ασταθής, εύφλεκτη και ενείχε τον κίνδυνο αυτό-ανάφλεξης και αποσύνθεσης», εξηγεί ο Ντουάιτ Κλίβελαντ.
«Αυτό σημαίνει ότι οι εν λόγω αφίσες είναι το μοναδικό απτό στοιχείο πως αυτές οι ταινίες υπήρξαν ποτέ».
Το μέγεθος τους ήταν συνήθως 28 επί 35 εκατοστά και κυκλοφορούσαν σε σετ των οκτώ ή περισσότερων. Έφεραν το τίτλο της ταινίας, την εταιρεία παραγωγής, το καστ και απεικόνιζαν μία χαρακτηριστική σκηνή, που μπορούσε να δώσει μία αίσθηση της πλοκής.
Τα τρέιλερ δεν ήταν ακόμα κοινή πρακτική μέχρι την δεκαετία του 1930 και την κυριαρχία των μεγάλων Studio, πιο γνωστή ως «studio system», είπε ο υπεύθυνος του εγχειρήματος, αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα Film and Media Studies του Πανεπιστημίου του Ντάρτμουθ, Μαρκ Γουίλιαμς.
Συνήθως τις βρίσκαμε σε καβαλέτα ή κορνίζες και σκοπός τους ήταν η προώθηση της ταινίας που πρόβαλε κάθε κινηματογράφος καθώς και εκείνες που θα κυκλοφορούσαν προσεχώς.
Σήμερα, αυτές οι αφίσες, πολλές από τις οποίες είναι άνω των 100 ετών, παίζουν ακόμη μεγαλύτερο ρόλο, καθώς αποτελούν μία μαρτυρία για τους σταρ, τα στυλ και την αφήγηση μιας άλλης, περασμένης εποχής.
Επικυρώνουν την ύπαρξη μιας σειράς ταινιών από μεγάλα στούντιο που υπάρχουν ακόμα αλλά και μικρότερα που άντεξαν μόνο για λίγα χρόνια και μνημονεύουν αυτό που ο Μαρκ Γουίλιαμς περιγράφει ως «ένα μεγάλο αριθμό αστέρων, πολλοί από τους οποίους έχουν ξεχαστεί».
