Ύψος αντίστοιχο ενός σημερινού ανθρώπου είχε ο προϊστορικός πιγκουΐνος απομεινάρια του οποίου βρέθηκαν σε βράχο σε παραλία της Νέας Ζηλανδίας.
Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του Guardian, κυνηγοί απολιθωμάτων έκαναν τη συγκεκριμένη ανακάλυψη σε ιζηματογενή βράχο που σχηματίστηκε 55 με 65 εκατ. χρόνια πριν, και βρισκόταν στη σημερινή παραλία Χάμπντεν στο Οτάγκο. Οι μετρήσεις δείχνουν πως το προϊστορικό πουλί είχε βάρος περίπου 100 κιλών και ύψος 1,77 μέτρων- σημειώνεται πως ο μεγαλύτερος πιγκουΐνος που υπάρχει σήμερα, ο αυτοκρατορικός, φτάνει μόλις τα 1,2 μέτρα σε πλήρη ανάπτυξη.
Οι πιγκουΐνοι εξελίχθηκαν από πουλιά που μπορούσαν να πετάξουν πριν από δεκάδες εκατομμύρια χρόνια, αλλά έχασαν αυτή τη δυνατότητα, «ανταλλάσσοντάς» την με αξιοσημείωτες ικανότητες στο κολύμπι. Από τη στιγμή που «εγκαταστάθηκαν» στη γη, κάποια είδη μεγάλωσαν, διπλασιάζοντας το μέγεθός τους σε κάποιες περιπτώσεις.
Τα απομεινάρια του σκελετού αυτού περιλαμβάνουν κομμάτια από το φτερό, τη σπονδυλική στήλη, το στήθος και τα οστά των ποδιών και είχαν πρωτοανακαλυφθεί πριν από πάνω από μια δεκαετία, ωστόσο ο βράχος στον οποίο βρίσκονταν ήταν πάρα πολύ σκληρός, με αποτέλεσμα να χρειαστεί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα για την προετοιμασία και τη μελέτη τους.
Αντί για το συνηθισμένο σημερινό ασπρόμαυρο, ο αρχαίος πιγκουΐνος ήταν μάλλον καφέ και είχε μεγαλύτερο ράμφος από τους σημερινούς. «Θα πιθανότατα επίσης πιο αδύνατος και όχι και τόσο χαριτωμένος» λέει ο Τζέραλντ Μάιρ, του Ινστιτούτου Ερευνών Σέκενμπεργκ και του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας της Φρανκφούρτης. «Είναι ένας από τους ψηλότερους πιγκουΐνους που έχουν βρεθεί ποτέ».
Το όνομα που του δόθηκε είναι Kumimanu biceae, από τη γλώσσα των Μαορί: «kumi» ήταν το όνομα ενός μεγάλου, μυθικού τέρατος, και «manu» σημαίνει πουλί. Όσον αφορά στο δεύτερο μέρος, είναι προς τιμήν της Μπεατρίς Τένισον, γνωστής ως «Bice», μητέρας του Άλαν Τένισον, ενός εκ των ερευνητών.
Όσο ζούσε το συγκεκριμένο είδος, εκτιμάται πως μοιραζόταν το θερμό, υποτροπικό του περιβάλλον με άλλα θαλάσσια πτηνά, χελώνες και καρχαρίες. Οι πιγκουΐνοι- γίγαντες εξαφανίστηκαν πριν από περίπου 20 εκατομμύρια χρόνια, με την άφιξη θαλάσσιων θηλαστικών όπως φάλαινες με δόντια, φώκιες και άλλα πλάσματα. Δεν είναι γνωστό τι έφερε το τέλος του, αλλά εκτιμάται πως ενδεχομένως να μην τα κατάφερε στον ανταγωνισμό με τα θαλάσσια θηλαστικά για την εύρεση τροφής, ή να έγινε ένα από τα αγαπημένα θηράματα των νέων αρπακτικών.