Όλοι μας αντιστεκόμαστε: σε εργασίες, έργα ή δουλειές που δεν θέλουμε να κάνουμε. Η αντίσταση μπορεί να εμφανιστεί με πολλές μορφές - άγχος, φόβος, ανασφάλεια, αμφιβολία, αδυναμία, ένταση, ασθένεια, πονοκέφαλοι, πόνοι στο στομάχι, κράτημα της αναπνοής, απώλεια ελέγχου και άγχος. Μπορεί να έχουμε βιώσει μερικά ή όλα αυτά και άλλα συμπτώματα σε κάποιο στάδιο της ζωής μας, ως αποτέλεσμα της αντίστασης.
Η αντίσταση είναι φόβος. Φόβος για το μέλλον. Φόβος για αλλαγή. Φόβος για το άγνωστο. Η αντίστασή μας σε κάτι ή σε μια κατάσταση μπορεί, επίσης, να δημιουργηθεί από πρότερη κακή εμπειρία. Άλλωστε καθοδήγηση στο παρόν παίρνουμε από τη γνώση που αποκτήσαμε στο παρελθόν.
Η αντίστασή μας στο «πως είναι τα πράγματα» είναι αυτό που μας κρατά παγιδευμένους σε έναν ατελείωτο κύκλο και μας δημιουργεί πόνο. Αντιστεκόμαστε σε «αυτό που είναι» και θέλουμε τα πράγματα να είναι διαφορετικά. Έτσι δημιουργούμε σωματική ή διανοητική αντίσταση μέσα στο σώμα και το μυαλό μας.
Υπάρχουν ορισμένα βήματα που μπορούμε να κάνουμε, προκειμένου να αλλάξουμε τη σχέση μας με την αντίσταση:
Το πρώτο βήμα είναι να παρατηρήσουμε τις αντιδράσεις μας σε καταστάσεις ή σχόλια καθ′ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Όταν ξεκινά κάτι το οποίο δεν μας αρέσει, θα νιώσουμε την αντίδραση στο σώμα και στο μυαλό μας. Είναι η προσπάθεια του νου και του σώματός μας να αρνηθεί την κατάσταση όπως είναι. Αυτή η παρατήρηση μας οδηγεί στο επόμενο βήμα.
Το δεύτερο βήμα είναι να αναγνωρίσουμε αυτό που νιώθουμε και να του επιτρέψουμε να εκφραστεί. Όταν καταλάβουμε ότι θέλουμε να αντισταθούμε, μπορούμε να στρέψουμε την προσοχή μας στην αναπνοή για να σταθεροποιήσουμε οποιοδήποτε συναίσθημα προκύπτει. Μόνο μέσω της αναγνώρισης και της αποδοχής των συναισθημάτων μας μπορούμε να αναπτυχθούμε.
Το τρίτο βήμα είναι η αποδοχή. Ξέρετε το ρητό που λέει: «δέχομαι αυτά που δεν μπορώ να αλλάξω»; Δεν έχουμε κανέναν έλεγχο στο παρελθόν, μόνο την αντίδρασή μας σε αυτό. Φέρνουμε τους φόβους μας από το παρελθόν στο παρόν και στη συνέχεια τους προβάλλουμε στις μελλοντικές μας εμπειρίες. Όταν, όμως, αποδεχόμαστε την κατάσταση ακριβώς όπως είναι, τότε μπορούμε να απελευθερωθούμε από την αντίσταση, και να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα, αυτό της παράδοσης. Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτό που μας συνέβη στο παρελθόν ήταν εντάξει. Όμως, δεν είμαστε εδώ για να κρίνουμε, μόνο για να απελευθερωθούμε από τα εμπόδια που δεν μας επιτρέπουν να προχωρήσουμε προς ένα πιο ευτυχισμένο και ειρηνικό παρόν.
Το τέταρτο βήμα, λοιπόν, είναι η παράδοση. Μόλις παρατηρήσουμε, αναγνωρίσουμε και αποδεχτούμε το «τι είναι», τότε μπορούμε να απελευθερώσουμε τον έλεγχο. Η ίδια η πράξη της παράδοσης θα ελευθερώσει το σώμα και το μυαλό μας, και θα φέρει νέες ιδέες, λύσεις και έναν νέο τρόπο ύπαρξης.
Φυσικά η αντίσταση «βγαίνει» σε όλα τα σχήματα και μεγέθη. Κάποιες φορές πρόκειται για κάτι μικρό, όπως το να περιμένουμε στο φανάρι. Εκείνη τη στιγμή μπορούμε να εστιάσουμε στο ρυθμό της αναπνοής μας, να αφήσουμε το αίσθημα έντασης και να παραδοθούμε στη στιγμή. Αλλά και μόνο η αναγνώριση της κατάστασης μπορεί να φέρει τη λύση την επόμενη φορά.
Για πιο περίπλοκα ζητήματα και τραύματα, μπορούμε να μοιραστούμε τους φόβους μας με έναν αξιόπιστο φίλο, συγγενή ή επαγγελματία. Το διάβασμα, η γιόγκα και ο διαλογισμός είναι εργαλεία που μπορούμε να χρησιμοποιούμε καθημερινά. Μέσα από την εξάσκησή, με την πάροδο του χρόνου, μαθαίνουμε να ακολουθούμε τη ροή, αναγνωρίζοντας την αντίσταση τη στιγμή που προκύπτει, παρακολουθώντας και μόνο την αναπνοή μας.
Αξίζει να πούμε ότι δεν θα ήμασταν άνθρωποι αν δεν αντιστεκόμασταν σε ορισμένες πτυχές της ζωής μας. Μάλιστα θα λέγαμε ότι κάποια πράγματα αξίζει ν’ αλλάξουν, ενώ άλλα είναι καλύτερα να μείνουν ως έχουν. Η αντίσταση αποτελεί μέρος της ανθρώπινης φύσης. Μάλλον δεν θα αφαιρέσουμε εντελώς αυτά τα συναισθήματα, οπότε είναι βασικό να προσδιορίσουμε ποιες περιοχές πρέπει να επιλύσουμε έναντι των τομέων που μπορούμε να αποδεχτούμε.
Αλλά αν επιδιώκουμε περισσότερη ειρήνη, ικανοποίηση και ευτυχία, τότε το να μάθουμε να αναγνωρίζουμε και να απελευθερώνουμε την αντίστασή μας είναι το κλειδί.
Έτσι, είτε στην καθημερινή μας ζωή είτε στη γιόγκα, ας μάθουμε να είμαστε μάρτυρες, παρών. Παρατήρηση, αναγνώριση, αποδοχή και παράδοση της αντίστασης σε «αυτό που είναι», προκειμένου να εξερευνήσουμε έναν κόσμο δυνατοτήτων.
Μαρία Χρυσοχεράκη
(Για κάθε πληροφορία, ερώτηση ή διευκρίνιση μπορείτε να επικοινωνείτε με τη Μαρία Χρυσοχεράκη fb Maria Hrisoheraki, insta pureyoga_mariahrisoheraki ή στο maria@pureyoga.gr)