Ανοίγοντας μια χονοκαψούλα ποτέ δε ξέρεις τι θα βρεις μέσα. Πρόσφατα, στο Κάνσας Σίτι άνοιξαν μία χρονοκάψουλα που βρισκόταν θαμμένη κάτω από ένα πύργο 66 μέτρων.
Οι υπεύθυνοι έπρεπε να σκάψουν κάτω από μπετό 45 εκατοστών, είπε ο Κρίστοφερ Γουόρεν, ο επικεφαλής επιμελητής του Εθνικού Μουσείου και Μνημείου του Α′ Παγκοσμίου Πολέμου, κατά τη διάρκεια των αποκαλυπτηρίων την Τετάρτη.
«Δεν ήταν εύκολο. Δεν υπήρχε πόρτα για να ανοίξει και να βγάλει τη χρονοκάψουλα», είπε.
Στη συνέχεια, υπήρχε ένα άλλο ζήτημα: η χρονοκάψουλα περιελάμβανε φιλμ της εποχής του 1920 που περιείχε νιτρικά άλατα. Καθώς φθείρεται με την πάροδο του χρόνου, μπορεί να είναι πολύ εύφλεκτο, έτσι η ομάδα βομβών του αστυνομικού τμήματος ήταν σε ετοιμότητα όταν άνοιξε για πρώτη φορά η χρονοκάψουλα.
Μπροστά σε ένα κοινό γεμάτο με παιδιά σχολικής ηλικίας, έδειξε το περιεχόμενο της χρονοκάψουλας. Ένα από τα κυριότερα σημεία ήταν μια επιστολή του Προέδρου Κάλβιν Κούλιτζ, ο οποίος επαίνεσε το πνεύμα της κοινότητας.
Το μνημείο σε στυλ Αιγυπτιακής Αναγέννησης ανεγέρθηκε σε μια έκρηξη μεταπολεμικού πατριωτισμού, αφού συγκεντρώθηκαν 2,5 εκατομμύρια δολάρια σε λιγότερο από δύο εβδομάδες το 1919, ποσό που θα ήταν ίσο με περίπου 45 εκατομμύρια δολάρια σήμερα.
Τόσο αξιοσημείωτο ήταν το επίτευγμα που οι διοικητές των Συμμάχων από το Βέλγιο, τη Μεγάλη Βρετανία, την Ιταλία, τη Γαλλία και τις ΗΠΑ συγκεντρώθηκαν το 1921 για να αφιερώσουν την τοποθεσία όπου ενταφιάστηκε η χρονοκάψουλα τρία χρόνια αργότερα.
Το μνημείο βρίσκεται απέναντι από τον σιδηροδρομικό σταθμό του Κάνσας Σίτι από τον οποίο πέρασαν περισσότεροι από τους μισούς στρατιώτες των ΗΠΑ πριν αποσταλούν στο εξωτερικό. Σήμερα από κάτω βρίσκεται ένα μουσείο.
Οι αξιωματούχοι φύλαξαν μερικές εκπλήξεις για τα δημόσια αποκαλυπτήρια, συμπεριλαμβανομένης μιας πρώτης ανάγνωσης ενός σπασμωδικού μηνύματος που υποτίθεται ότι προέρχεται από τον στρατηγό Ζαν Τζ. Πέρσιγκ, διοικητή των αμερικανικών δυνάμεων στον Α′ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αλλά δεν πήγε ακριβώς όπως είχε προγραμματιστεί. Το σημείωμα εξηγούσε ότι τα μέλη της επιτροπής χρονοκάψουλας επικοινώνησαν με τον Pershing αλλά δεν έλαβαν καμία απάντηση. Τα κατάφεραν συμπεριλαμβάνοντας κάποιες παρατηρήσεις που έκανε ο Πέρσιγκ κατά τη διάρκεια των εορτασμών αφιέρωσης του 1921.
Οι ιθύνοντες του μουσείου άρχισαν αμέσως να κάνουν σχέδια για τη δημιουργία μιας άλλης χρονοκάψουλας.