Πρόσφατα έγραψα ένα βιβλίο σχετικά με τους γεωκινδύνους και τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της εξόρυξης υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο, σε μια προσπάθεια να ενημερώσω την Ελληνική κοινή γνώμη για τους κινδύνους που εγκυμονούν τέτοιες δραστηριότητες. Δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να γίνουν, αλλά ούτε και το αντίστροφο. Όπως τα περισσότερα πράγματα σε αυτή τη ζωή, έτσι και το ζήτημα των εξορύξεων υποθαλάσσιων κοιτασμάτων είναι πολύ πιο περίπλοκο απ’ ότι ακούγεται και σίγουρα η λύση δεν είναι άσπρο ή μαύρο, αλλά μάλλον γκρι.
Η Νορβηγία εκμεταλλεύεται τα κοιτάσματα της Βόρειας Θάλασσας χωρίς ιδιαίτερα περιβαλλοντικά ζητήματα, όμως υπάρχουν δεκάδες άλλα παραδείγματα πετρελαιοπαραγωγών χωρών που αντιμετωπίζουν σοβαρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Πρέπει να υιοθετηθεί και να τηρηθεί στο ακέραιο το αυστηρότερο νομοθετικό περιβαλλοντικό πλαίσιο, προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανότητες υποβάθμισης της βιοποικιλότητας των θαλασσών μας.
Τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αναλύσεις επί αναλύσεων σχετικά με τις ραγδαίες εξελίξεις στην έρευνα υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο. Η αλήθεια είναι πως στη συγκεκριμένη θαλάσσια περιοχή έγιναν σεισμικές έρευνες στα τέλη του 2012. Το γεωφυσικό ερευνητικό σκάφος της νορβηγικής εταιρείας PGS, Nordic Explorer, μετά από σχεδόν τέσσερις μήνες συνεχούς πλεύσης (ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2012) και 12.431 km γεωφυσικών δεδομένων ολοκλήρωσε τις έρευνές του και επέστρεψε στο λιμάνι της Πάτρας στα τέλη Φεβρουαρίου του 2013.
Μάλιστα, στα τέλη Οκτωβρίου του 2019 η ενδελεχής μελέτη των σεισμικών ερευνών της PGS νότια και νοτιοδυτικά της Κρήτης, στα οικόπεδα της κοινοπραξίας των εταιρειών Total (η Total έχει αποχωρήσει), ExxonMobil και ΕΛΠΕ, έδειξε γεωλογική δομή όμοια με εκείνη του αιγυπτιακού κοιτάσματος Ζορ. Η δομή αυτή ονομάστηκε Τάλως και η ανάλυση της οδήγησε τους ειδικούς σε αρχικές εκτιμήσεις πιθανών αποθεμάτων φυσικού αερίου της τάξης των 300 δις m3, ποσότητα ανάλογη του ισραηλινού κοιτάσματος Ταμάρ.
Είναι σημαντικό να τονιστεί πως μόνο οι γεωτρήσεις μπορούν να πιστοποιήσουν ένα κοίτασμα. Πολύ συχνά, τα πιθανά κοιτάσματα, δηλαδή οι πόροι που έχουν εντοπιστεί μέσω σεισμικών μεθόδων χωρίς να έχουν επιβεβαιωθεί από καμία γεώτρηση, αναφέρονται εσφαλμένα ως κοιτάσματα.
Επομένως, οι νέες σεισμικές έρευνες (τρισδιάστατες αυτή τη φορά) θα βοηθήσουν τους γεωφυσικούς, αλλά το πιο σημαντικό επιστημονικό εργαλείο είναι οι ερευνητικές γεωτρήσεις, που θα μπορούσαν να διεξαχθούν σε στόχους που έχουν εντοπιστεί ήδη στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή.