Γιάννης Μπουρούσης. Ένας ”γίγαντας” που ξεκίνησε το μακρύ ταξίδι του από τον ΓΣ. Καρδίτσας και έφτασε να αγωνίζεται στο κορυφαίο επίπεδο της Ευρώπης.
Παίκτης με προσωπικότητα, με αντιφάσεις και κυρίως με το θάρρος της γνώμης του. Θυμάμαι σαν τώρα την δημοσιοποίηση των διαλόγων του με τον Μάκη Ψωμιάδη, στο πλαίσιο της υπόθεσης των στημένων αγώνων ποδοσφαίρου, που έφερε το τέλος της καριέρας του στον Ολυμπιακό.
Ο Μπουρούσης κατάφερε να αγωνιστεί και στους τρεις «μεγάλους» του λεκανοπεδίου. Ξεκινώντας από την ΑΕΚ, μετά στον Ολυμπιακό και αργότερα στον Παναθηναϊκό. Όμως οι σταθμοί της καριέρας του δεν ήταν μόνο αυτοί. Το Μιλάνο, η Ρεάλ Μαδρίτης, η Λαμποράλ Κούτσα, η Κίνα και η Σενιάνγκ Λάιονς, η Γκραν Κανάρια της Ισπανίας και τέλος το Περιστέρι, ήταν οι ομάδες που άφησε το αποτύπωμά του ο διεθνής παίκτης.
Καλαθοσφαιριστής που τίμησε όσοι λίγοι το εθνόσημο και αγωνίστηκε στις πιο δύσκολες στιγμές της εθνικής ομάδας, είναι ο Γιάννης Μπουρούσης. Κατέκτησε πολλούς τίτλους, τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο και σε ομαδικό.
Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει το επεισόδιο κατά τη διάρκεια του φιλικού αγώνα των εθνικών ομάδων Σερβίας και Ελλάδας, στο τουρνουά Ακρόπολις το 2010, όταν ο Σέρβος Νέναντ Κρστιτς τον χτύπησε με μία καρέκλα στο κεφάλι στη διάρκεια ενός καβγά που είχαν οι δύο ομάδες. Την επόμενη ημέρα ο Σέρβος παίκτης δήλωσε ότι νόμιζε που του επιτέθηκε κάποιος οπαδός. Ο Μπουρούσης του έκανε μήνυση, αλλά στο τέλος αυτή αποσύρθηκε για διπλωματικούς λόγους.
Ο Γιάννης Μπουρούσης έχει παντρευτεί την κόρη του αείμνηστου πλέον Μάκη Ψωμιάδη, Χριστίνα με την οποία έχουν αποκτήσει τρεις κόρες.
Σε συνέντευξή του κάποια στιγμή είπε: «Ζω σε ένα σπίτι με επτά γυναίκες. Γυναίκα, τρεις κόρες, μάνα, πεθερά και μία κοπέλα. Η σχέση μου με τον πεθερό μου ήταν άριστη. Όσο τον έζησα ήταν άριστη. Δεν τον έζησα πάρα πολύ, αλλά όσο τον πρόλαβα τον έζησα καλά και τον έχω στο μυαλό μου έτσι όπως θέλω. Είμαι ΑΕΚ, αλλά ποτέ δεν ήμουν φανατικός οπαδός».
Στην ίδια συνέντευξή του, μιλώντας για την αρχή της καριέρας του, αποκάλυψε ότι έφαγε πολύ ξύλο από τον πατέρα του για να παίξει…μπάσκετ.
«Εμένα μου άρεσε το ποδόσφαιρο. Δεν πήγαινα στο μπάσκετ και ο πατέρας μου νόμιζε ότι είχα μπλέξει. Έφαγα πολύ ξύλο και έτσι ξεκίνησα το μπάσκετ. Έπαιξα δέκα χρόνια μπάσκετ στο εξωτερικό. Στην Κίνα πέρασα δύσκολα, με το φαγητό και τους ανθρώπους. Έβλεπα συμπαίκτες μου να τρώνε κροκοδειλους και σκύλους και έφευγα και πήγαινα να πάρω…πίτσα».
Συμπληρώνοντας μάλιστα ότι ο ίδιος είναι δύσκολος χαρακτήρας και δεν ξέρει αν θα μπορούσε να γίνει προπονητής και ότι προτιμά, όταν τελειώσει το μπάσκετ, να ασχοληθεί με τον τουρισμό και την εστίαση.