Δυο χρόνια πίσω ξεκινούσε η καταδίκη των ανθρώπων του πρώτου ιδιωτικού καναλιού της χώρας. Ήταν Μάρτης του ’16, εμείς οι εργάτες του δρόμου καλύπταμε το μεγάλο θέμα των δύστυχων προσφύγων στο λιμάνι του Πειραιά, όταν έσκασε το κλείδωμα των λογαριασμών από τις τέσσερις τράπεζες, με αιτία και αφορμή τη μη πραγματοποίηση αύξησης μετοχικού κεφαλαίου.
Ψυχάρης, Μπόμπολας και Βαρδινογιάννης! Αυτοί ήταν οι μεγαλομέτοχοι της πρώτης εποχής και φαινόταν πως δεν έβρισκαν κοινό τόπο. Το μαγαζί αν και χρυσορυχείο ήταν σε αδιέξοδο.
Το κλείσιμο του Mega δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι χάφταμε τις φήμες για ελπίδες και περιμέναμε κάτι – κάποιον, να βρεθεί μπροστά, να ανατρέψει τα δεδομένα. Ωστόσο το κανάλι έπαιζε έτοιμο πρόγραμμα από την ταινιοθήκη του, γέμιζε διαφημίσεις και στο ταμείο έμπαιναν χρήματα, έτσι το δάνειο 98 εκατομμυρίων (από 28.12.2012) αποπληρωνόταν κανονικά και έφτασε στα 80,9 εκ ευρώ με τις δεσμευμένες απαιτήσεις από διαφημιστικά έσοδα να φθάνουν τα 57,8 εκατ. ευρώ.
Οι άνθρωποι του σταθμού (εργαζόμενοι και συνεργαζόμενοι) έβλεπαν τα χαμένα μηνιάτικα κι όταν μιλούσαν και ζητούσαν χρήματα, έπεφταν λόγια και αόριστες υποσχέσεις που έλεγαν να κάνουμε υπομονή, πως έρχεται, ζυγώνει η λύση.
Το κάδρο συμπλήρωνε η αριστερή κυβέρνηση που από την πρώτη στιγμή, μέχρι και σήμερα, όπως παραδέχεται και από το στόμα του υπουργού κ. Τζανακόπουλου: υπάρχει «κενό» στον νόμο!
Απολύτως καμιά μέριμνα για τους ανθρώπους μιας επιχείρησης που λειτουργούσε νόμιμα για περίπου 2 χρόνια και σήμερα έφτασε να χρωστάει μισθοδοσία 15 μηνών (χώρια τους υπόλοιπους οφειλέτες), δίχως να δίνει κανέναν λογαριασμό.
Από το στόμα του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης 2016 και με θέμα τον πρώτο ανεπιτυχή διαγωνισμό Παπά, ακούσαμε ότι «σε περίπτωση που υπάρξει κλείσιμο σταθμών και απολύσεις η κυβέρνηση έχει λάβει μέτρα προστασίας ώστε οι απολυμένοι να ξαναβρούν εργασία επιδοτούμενοι γι αυτό. Μάλιστα ο κ. Τσίπρας τόνισε ότι «αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει πρόβλημα αλλά το Τζάμπα πέθανε, νταβατζηλίκι τέλος». Μάλιστα χαρακτήρισε αστεία τα περί αριστερής διαπλοκής και τόνισε ότι «δεν θέλουμε ΜΜΕ που να μας λιβανίζουν αλλά να είναι αντικειμενικά. Όμως υπάρχει πρόβλημα αντικειμενικής ενημέρωσης στη χώρα».
Όχι, δεν θα μπλέξω την κουβέντα με το θέμα της αντικειμενικότητας και του πλουραλισμού στα ΜΜΕ, άλλωστε εκεί το συμφέρον οδηγεί τη σκέψη, αλλά θα ήθελα να μάθω σε ποια χώρα του πλανήτη μια εταιρία δουλεύει αποπληρώνει δάνεια, ενώ παράλληλα μαζεύει 58 εκατομμύρια στο κλειδωμένο ταμείο (από αυτά περίπου 8 εκ. είναι ρευστό και τα υπόλοιπα επιταγές) και οι επίσημοι θεσμοί του κράτους παρακολουθούν λες και πρόκειται για...καιρικό φαινόμενο. Κάποτε αυτό το κανάλι θα έπρεπε να πάρει και το βραβείο Γκίνες!
Στην υπόθεση του Mega υπάρχει ένα τρίο που χορεύει σφιχταγκαλιασμένο:
Μέτοχοι (παλαιοί και νέοι) τη μια θέλουν και την επόμενη δεν θέλουν το μαγαζί! Προφάσεις, θεωρίες και δεκάδες ανώνυμοι καλοθελητές που έχουν καφτές «πληροφορίες» για το μέλλον του σταθμού. Κάθε φορά όλα ήταν άκυρες υποθέσεις και έπαιζαν με τις καθυστερήσεις και την τύχη των εργατών.
Έταιρος καβαλιέρος η κυβέρνηση, που απέφυγε να ασχοληθεί με το θέμα, ακόμη κι αν οι διαδικασίες που εφάρμοσαν και εξακολουθούν να εφαρμόζουν οι τράπεζες είναι νόμιμες, στα σίγουρα δεν έχουν το παραμικρό ίχνος ηθικής.
Θα έφτανε λοιπόν μια παρέμβαση, μια νομοθετική ρύθμιση, για να τακτοποιήσει το θέμα, όμως φαίνεται ότι προτεραιότητα δεν είναι οι εργαζόμενοι αλλά το πανηγύρι της πτώσης και του μαύρου.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το κυνήγι της δανειακής σύμβασης που σύναψε το Mega. Μια ιστορία που ούτε ο Σέρλοκ Χόλμς δεν θα μπορούσε να λύσει! Μέχρι και σήμερα τα χαρτιά με τις υπογραφές δεν έχουν δοθεί στους εργαζόμενους. Μήπως υπάρχουν σκοτεινά σημεία σε αυτή τη σύμβαση; Γιατί ο λογαριασμός μισθοδοσίας δεν ήταν ξεχωριστός; Οι ερασιτεχνισμοί του υπ. εργασίας δε φέρνουν λύσεις.
Μια ανάσα από το κλείσιμο του Mega και επιτέλους είδαμε με ανακούφιση την εισαγγελία πρωτοδικών να μπαίνει μπροστά. Ήδη έχει μιλήσει με αρκετούς εργαζομένους και ακολουθούν προγραμματισμένες συναντήσεις με ανώτερα και ανώτατα στελέχη.
Περιμένουμε με αγωνία το πόρισμα, άραγε θα υπάρξουν ποινικές ευθύνες για την απληρωσιά των εργαζομένων;
Η πολύμηνη καθημερινή αγωνία των ανθρώπων του Mega δεν αφήνει περιθώρια για συναισθηματισμούς και αισιόδοξες σκέψεις. Επίσημα, για τον ΟΑΕΔ, δεν είμαστε άνεργοι. Οι περισσότεροι βρισκόμαστε με τα χέρια σταυρωμένα στην ομηρεία της επίσχεσης εργασίας, με ένα επίδομα 400 ευρώ ψάχνουμε (όσοι το δικαιούνται ακόμη), χτυπάμε πόρτες για ένα μεροκάματο, όπως καθημερινά κάνουν χιλιάδες συνάνθρωποι μας.
Καμιά απαίτηση για ειδική μεταχείριση, αντίθετα διεκδικούμε με αξιοπρέπεια το δίκαιο, σε έναν τόπο που τα αυτονόητα κάθε φορά είναι τα πρώτα που πνίγονται από επιτήδιους ευκαιριακούς μπλε, πράσινους και κόκκινους «αγωνιστές» της συμφοράς.
Ποιος από τους κυβερνητικούς θεσμούς ενδιαφέρεται για την ουσία;
Τι ειρωνία! Η τύχη του Mega παίζεται σε γρουσούζικη μέρα, την Τρίτη 13 του Μάρτη, το ΕΣΡ, ευτυχώς ανεξάρτητη αρχή, αποφασίζει για τη συνέχεια του σταθμού, με τελευταία κίνηση των μετόχων η διάθεση τους να το μετατρέψουν από ενημερωτικό σε θεματικό κανάλι.
Αλήθεια ή μια ακόμη ευκαιρία για να κερδίσουν χρόνο; Αυτή τη φορά οι διαφημίσεις είναι κομμένες, χρήματα δεν μπαίνουν στο ταμείο, άρα θεωρίες για έσοδα δεν υπάρχουν. Οι κακοπροαίρετοι κι εκείνοι που έχουν συμφέροντα έχουν χίλιους δυο λόγους για να χαρούν με το «μαύρο» Mega, όμως για τους εργαζόμενους είναι η πιο βιαστική ταφόπλακα, αφού θα χάσουν ακόμη και τα λίγα ένσημα του Μαρτίου, που χρειάζονται για να έχουν ασφαλιστική ικανότητα το 2019!
Το «μαύρο» σημαίνει τέλος για τους εργαζόμενους και τις διεκδικήσεις τους, αντίθετα θα ανοίξει ο δρόμος στον πλειστηριασμό των τραπεζών και οι ίδιοι μέτοχοι ίσως αποφασίσουν να ξανα-επενδύσουν στην ταινιοθήκη και το σήμα του σταθμού!
Το Mega πρέπει να παραμείνει ανοιχτό κι αν υπάρξουν ποινικές ευθύνες να αποδοθούν. Οι εργαζόμενοι δεν ζητούν χρήματα από τον κρατικό προυπολογισμό, τα δεδουλευμένα μας βρίσκονται στο κλειδωμένο ταμείο του σταθμού.
Αν για κάποιους το Mega κρύβει μάγισσες και σκοτεινές δυνάμεις να ξεκαθαρίσω ότι μέσα στα σπλάχνα του σταθμού ξέμειναν οι τελευταίοι εργάτες του σταθμού και εμείς δεν είμαστε παράπλευρες απώλειες, ούτε θα γίνουμε τα θύματα ενός ψευτοπολέμου.