Η Τουρκία και η διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Λιβύης έχουν υπογράψει συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα στη Μεσόγειο Θάλασσα καθώς και συμφωνία για ενισχυμένη ασφάλεια και στρατιωτική συνεργασία, ανακοίνωσε την Πέμπτη (28 Νοεμβρίου 2019) η τουρκική κυβέρνηση. Έντεκα λόγοι για τους οποίους η Τουρκία προχώρησε σε αυτή την κίνηση και τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα.
Η συγκεκριμένη κυβέρνηση της Λιβύης ζητά περαιτέρω de factο νομιμοποίηση και στρατιωτική στήριξη.
Η Τουρκία έχει φέρει έναν ανατολικό της σύμμαχο στην ανατολική Μεσόγειο, το Πακιστάν.
Στη Λιβύη έχει κάνει διείσδυση και η Ρωσία. Επομένως η Τουρκία νομιμοποιεί πολιτικά τις ενέργειές της δρώντας στα πλαίσια των ρωσικών συμφερόντων που ικανοποιούνται με την εγκατάσταση της Μόσχας στα θερμά ύδατα.
Το προσφυγικό ζήτημα είναι ξανά το μείζον ζήτημα στην Ε.Ε και η Τουρκία έχει ένα ισχυρό χαρτί στα χέρια της.
ΗΠΑ και Ισραήλ βυθίζονται σε πολιτική κρίση και αυτή η περίσταση βολεύει την Τουρκία. Για άλλη μια φορά η Τουρκία πλαισιώνει με ″πρώτο χτύπημα″ τον ανταγωνισμό, θέτοντας μια απειλή την οποία επιθυμεί να χρησιμοποιήσει σαν αντάλλαγμα στο άμεσο μέλλον. Σκοπός της είναι η δημιουργία μιας σειράς προβλημάτων που δεν επιλύονται το κάθε ένα ξεχωριστά, επιδιώκοντας συνολική λύση-πακέτο για Κυπριακό, Αιγαίο, Κρητικό.
Η συμφωνία αυτή -έχει τον χαρακτήρα Μνημονίου και άρα δεν είναι δεσμευτικό αυτή τη στιγμή- δίδεται με σκοπό να μεγιστοποιήσει η Άγκυρα τη διαπραγματευτική της θέση στο Κυπριακό και στο ζήτημα της συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου.
Η Σύνοδος του ΝΑΤΟ και ο προκαταβολικός κατευνασμός της Γερμανίας η οποία ζήτησε να γίνουν τα πάντα για να μείνει η Τουρκία στο ΝΑΤΟ, ευνοεί την Τουρκία.
Το ζήτημα αυτό θα το χρησιμοποιήσει η Άγκυρα και για την αναζωπύρωση του ζητήματος των S-400 που μετά τη δοκιμή τους σε τουρκικό έδαφος, κάνει τις ΗΠΑ να αντιδρούν.
Ακολουθώντας την πάγια τακτική της, η Τουρκία δοκιμάζει αντανακλαστικά συμμαχιών της ανατολικής Μεσογείου σαν αυτής μεταξύ Ελλάδος, Κύπρου, Ισραήλ και Αιγύπτου.
Μεγάλα εμπόδια αυτής της κίνησης είναι: Η έλλειψη νομιμοποιητικών ερεισμάτων και η ταχύτατη αντίδραση της Αιγύπτου, πιθανή κατάρρευση της οποίας (λόγω Μουσουλμανικής Αδελφότητας) θα προκαλέσει χάος σε μια αχανή περιοχή.
Η συζήτηση για κοιτάσματα νοτίως της Κρήτης αλλά και η παράνομη επέμβαση της Τουρκίας στη Συρία που έγινε χωρίς δυτικές αντιδράσεις, αποθρασύνουν περισσότερο την Τουρκία καθιστώντας την έναν διεθνή ταραξία τον οποίον πρέπει να αντιμετωπίσουμε ως Ελληνισμός με κάθε τρόπο που συνάδει με το δικαίωμα που παρέχει το Διεθνές Δίκαιο αναφορικά με την προάσπιση των συμφερόντων μας και της εδαφικής μας ακεραιότητας. Η αρχή της αναλογικότητας επιτρέπει επίσης να υιοθετήσουμε αντίμετρα εναντίον κάθε τουρκικής κίνησης που επιβουλεύεται την εθνική μας κυριαρχία.