Γιατί με βαράτε; Πονάω! φωνάζε ο νεαρός στην πλατεία της Νέας Σμύρνης και ο αστυνομικός χτυπούσε ακόμη πιο δυνατά μπροστά στα έκπληκτα μάτια εκατοντάδων πολιτών όλων των ηλικιών.
Χτυπήματα χωρίς αντίκρυσμα, χωρίς ουσία δημιουργώντας σκληρές εικόνες μιας άλλης εποχής. Μια κοινωνία αποσβολωμένη, διχασμένη και ένα πολιτικό σύστημα στα χαρακώματα για το ποιά χτυπήματα είναι πιο σοβαρά; Του ΣΥ.ΡΙΖ.Α ή της Νέας Δημοκρατίας;
Προκαλεί θλίψη που βρισκόμαστε σε έναν αέναο κύκλο της μαρμότας.
Σίγουρα όλο το αστυνομικό σώμα δεν είναι όπως ο αστυνομικός της Νέας Σμύρνης, όμως αρκεί μια πράξη από αυτούς που η συντεταγμένη πολιτεία έχει ορίσει για να την προστατεύει να αφήσει σκιές για όλους.
Εν μέσω επιδημίας ξέρετε είναι εύκολο να βρουν αυτοί που θέλουν το κάλυμμα για τις πράξεις τους.
Το ζητούμενο είναι η δημοκρατία και οι πολίτες της που αποτελούν το ζωντανό κύτταρο της να αντιδρούν και να καταδικάζουν πράξεις βίας και κατάχρησης εξουσίας, διότι η συγκεκριμένη πράξη του αστυνομικού αποτελεί κατάφορη κατάχρηση της εξουσίας που του έχει δοθεί από το κράτος.
Χρειάζεται επίσης να υπάρχει πολιτικό σθένος για να παραδεχτούμε πως υπάρχουν όρια που ξεπερνιούνται, να υπάρχει πολιτικό σθένος για να ζητείται συγγνώμη προς τους πολίτες όταν γίνονται λάθη. Ξέρουμε δεν ζούμε σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο, όμως μπορούμε κομμάτια του να τα κάνουμε δίκαια ή δικαιότερα χωρίς ναι μεν αλλά.
Φανταστείτε να έβγαινε ο Πρωθυπουργός ή ο ίδιος ο υπουργός και να ζητούσε συγγνώμη και ένορκη διοικητική εξέταση για το συμβάν, να πρότειναν ακόμη και κάμερες στις στολές των αστυνομικών για να υπάρχει πάντα η καταγραφή κάθε κίνησης των σωμάτων ασφαλείας, θα γινόταν καλύτερα η δουλειά τους και δεν θα άφηνε κανέναν να δημιουργεί εντυπώσεις.
Στην Νέα Σμύρνη υπήρχαν δεκάδες κινητά με κάμερες αν σε κάποιο στενό δεν υπήρχαν κάμερες; Αν είχε γίνει κάτι πιο σοβαρό θα το μαθαίναμε;
Η εμπιστοσύνη πολιτείας και πολιτών για να είναι στέρεη χρειάζεται να είναι αμφίδρομη.
Η έπαρση της εξουσίας δεν οδηγεί πουθενά εκτός από το να βλέπεις το είδωλο σου και να φαντάζεσαι πως έχεις το αλάθητο.
Το κράτος δικαίου έχει συγκεκριμένες δομές, το κράτος δικαίου είναι το καταφύγιο του αδύναμου απέναντι σε κάθε δυνατή αδικία ή έτσι θα έπρεπε να είναι.
Γιατί με Βαράτε; Πονάω! είναι το αντίστοιχο “I can’t breath”” ευτυχώς δεν είχαμε πιο άσχημη εξέλιξη.
Γιατί με Βαράτε;; Πονάω! ”Φωνάζε” η ίδια η Δημοκρατία μας.
Γιατί με Βαράτε; Πονάω! ”φώναζε” η κοινή λογική μας.
Γιατί με Βαράτε; Πονάω! Φώναζαν τα βλέμματα των ανθρώπων που έβλεπαν τους αστυνομικούς να χτυπάνε αβίαστα με μίσος έναν νεαρό σε μια πλατεία.
Δεν μας αξίζει τέτοια κοινωνική κατρακύλα, μπορούμε καλύτερα, είμαστε καλύτεροι και αν δεν είμαστε, μπορούμε γίνουμε.
Είναι δύσκολο να είσαι η φωνή σε έναν βουβό κόσμο
Είναι δύσκολο να είσαι το φως μέσα στο σκοτάδι.
Όμως ο αγώνας αυτός δεν έχει τέλος η αρχή είναι συνεχής για να πετύχουμε τις ισορροπίες που χρειάζονται και να μπαίνουν τα όρια εκεί που ξεπερνιούνται από αυτούς που η πολιτεία έχει ως ενταταλμένους θεματοφύλακες του.
Η ζωή όλων των πολιτών μετράει, είναι ζήτημα ανθρώπινο, είναι Συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα σε κοινωνίες ανεπτυγμένες που έχουν αποτάξει καθεστωτικές πρακτικές.
Όσοι δεν καταλαβαίνουν το ρόλο τους, πάνε σπίτι τους. Τόσο απλά.