Του Κωνσταντίνου Βαγιάτη, Κοινωνικού Λειτουργού, Οργανωτικού Γραμματέα Συνδέσμου Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδος
Από το 2007 και κάθε Μάρτιο γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Κοινωνικής Εργασίας, μια ημέρα αφιερωμένη στους Κοινωνικούς Λειτουργούς, στους αφανείς ήρωες της κοινωνίας, που αγωνίζονται καθημερινά και στέκονται στο πλευρό όσων έχουν ανάγκη.
Ιδίως, στη σημερινή ελληνική κοινωνία των κρίσεων, των έντονων κοινωνικοοικονομικών ανισοτήτων και των διακρίσεων, οι Κοινωνικοί Λειτουργοί διαδραματίζουν έναν πολύ σημαντικό ρόλο. Αξιοποιώντας τις γνώσεις, τις δεξιότητες και τις ικανότητες που αποκτούν από τετραετείς πανεπιστημιακές σπουδές, στοχεύουν στην πρόληψη και στην αντιμετώπιση προβλημάτων, στην κάλυψη βασικών και σύνθετων αναγκών καθώς και στην προαγωγή της ευημερίας και της κοινωνικής συνοχής.
Βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, υποστηρίζοντας και ενδυναμώνοντας άτομα, οικογένειες και κοινότητες, εστιάζοντας στους περισσότερο ευάλωτους. Είναι οι επαγγελματίες που θα βρεθούν δίπλα στους ανθρώπους που ζουν στα όρια της φτώχειας, στους ανέργους, στους άστεγους, καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια να καλύψουν τις ανάγκες τους.
Θα υποστηρίξουν τους ηλικιωμένους, τα άτομα με προβλήματα υγείας και αναπηρία, κινητοποιώντας τους πόρους της τοπικής κοινωνίας με σκοπό τη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους. Είναι αυτοί που θα υπερασπιστούν τα δικαιώματα των παιδιών και θα τα προστατέψουν από περιπτώσεις παραμέλησης και κακοποίησης, αναζητώντας ένα καλύτερο περιβάλλον για να μεγαλώσουν. Θα παρέχουν στήριξη σε πρόσφυγες και μετανάστες, στοχεύοντας στην ένταξη τους στην κοινωνία.
Είναι αυτοί που θα συνηγορήσουν για μια πιο δίκαια κοινωνία, για την κοινωνική αλλαγή και για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων, απαιτώντας από την πολιτεία να λάβει μέτρα. Αυτά είναι μερικά μόνο παραδείγματα από τους αμέτρητους τρόπους με τους οποίους οι κοινωνικοί λειτουργοί ξεπερνούν τα εμπόδια, κάνουν την διαφορά και φέρνουν την αλλαγή.
Εργάζονται σε πολλά και διαφορετικά πλαίσια της δημόσιας και ιδιωτικής σφαίρας, όπως σε σχολικές μονάδες, σε δήμους και περιφέρειες, σε νοσοκομεία και δομές ψυχικής υγείας, σε σωφρονιστικά καταστήματα, σε δικαστήρια, σε μονάδες παιδικής προστασίας, σε μη κυβερνητικές οργανώσεις αλλά και ως ελεύθεροι επαγγελματίες παρέχοντας υπηρεσίες συμβουλευτικής και ψυχοθεραπείας.
Ωστόσο, πρόκειται για ένα επάγγελμα που είτε αγνοείται είτε προβάλλεται με αρνητικό τρόπο από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, λειτουργώντας ως αποδιοπομπαίος τράγος των ελλείψεων του ελληνικού κράτους πρόνοιας. Οι κοινωνικοί λειτουργοί έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με ολοένα και περισσότερα προβλήματα, όπως είναι η δραματική υποστελέχωση των κοινωνικών υπηρεσιών σε όλους τους τομείς, η παράλληλη ανάθεση πολλαπλών αρμοδιοτήτων, η έλλειψη πόρων και μέσων, η απουσία προστασίας κατά την άσκηση του επαγγέλματος, η ανυπαρξία εποπτείας για τη διαχείριση του συναισθηματικού φορτίου. Πιστεύοντας, όμως, στην ανθρώπινη δύναμη αλλά και με αλληλεγγύη, αφοσίωση και συνέπεια, οι κοινωνικοί λειτουργοί βρίσκονται δίπλα σε όσους έχουν ανάγκη, παρέχοντας ένα δίχτυ ασφαλείας και ενισχύοντας τον κοινωνικό ιστό.
Η φετινή παγκόσμια ημέρα Κοινωνικής Εργασίας που θα εορταστεί στις 19 Μαρτίου 2024 ας αποτελέσει το έναυσμα για να αναγνωριστεί η σπουδαιότητα του έργου που επιτελούν αλλά και να ακουστεί η φωνή και τα αιτήματα των Κοινωνικών Λειτουργών. Μια φωνή που μάχεται για μια συμπεριληπτική, δίκαιη και χωρίς αποκλεισμούς ελληνική κοινωνία. Ενδυναμώνοντας τους κοινωνικούς λειτουργούς, ενδυναμώνεται η κοινωνία.