Είναι λογικό τα δέντρα να ευδοκιμούν σε συγκεκριμένα εδάφη και σε άλλα όχι ιδιαίτερα. Η επιβίωσή τους εξαρτάται από διάφορους παράγοντες όπως η μορφή του εδάφους της κάθε περιοχής όπως και οι καιρικές συνθήκες γενικότερα. Τι άλλο μπορεί να παίξει όμως καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη των δασών στον κόσμο;
Είναι επίσης γεγονός πως περιοχές όπως η νότια Αμερική και η υποσαχάρια Αφρική αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της αποψίλωσης σε μεγάλο βαθμό, αφού υπολογίζεται πως κάθε χρόνο χάνουν σχεδόν 5 εκτάρια δέντρων. Από την άλλη, στις χώρες του δυτικού κόσμου τα δάση αυξάνονται σημαντικά με την έννοια πως καταλαμβάνουν περισσότερο χώρο και τα δέντρα που τα απαρτίζουν είναι μεγαλύτερα και πιο υγιή. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Σύμφωνα με δημοσίευμα του Economist, τα δάση που εξαπλώνονται στις δυτικές χώρες όντως βρίσκονται σε καλύτερη μοίρα. Το 1990 το 28% του εδάφους της Ισπανίας καλυπτόταν από δάσος. Σήμερα το ίδιο ποσοστό είναι 37%. Την ίδια περίοδο στην Ελλάδα και την Ιταλία η αύξηση υπολογίζεται στο 6%.
Αξιοσημείωτη είναι και η άνοδος στην Αμερική και την Αυστραλία, ενώ μάλλον τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία καταγράφονται στην Ιρλανδία. Το 1922 όταν η χώρα έγινε ανεξάρτητο κράτος μονάχα το 1% του εδάφους της καλυπτόταν από δέντρα, ενώ πλέον το 11% της γης της ομορφαίνουν τα δάση. Στόχος μάλιστα των κυβερνώντων είναι μέχρι το 2040 το ποσοστό να φτάσει το 18%.
Δύο είναι οι παράγοντες που ευνοούν την ανάπτυξη αυτή σύμφωνα με το δημοσίευμα. Ο πρώτος αφορά στην εγκατάλειψη των γεωργικών εκτάσεων, ειδικά σε περιοχές με μεγάλο υψόμετρο. Πρόκειται για μέρη που οι αγρότες άφησαν αναξιοποίητα αναζητώντας άλλους τρόπους για να ζήσουν. Είναι λογικό στα σημεία αυτά να αναπτυχθούν δέντρα.
Η δεύτερη αιτία του φαινομένου έχει να κάνει με την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική και τις επιδοτήσεις. Οι κυβερνήσεις στο δυτικό κόσμο έχουν θεσπίσει κανόνες για την προστασία των δασών όχι μόνο γιατί αυτά συντελούν στην παραγωγή οξυγόνου και την προάσπιση της υγείας αλλά και γιατί μέσω της ξυλείας γίνεται πράξη η οικοδόμηση ξύλινων κατοικιών κυρίως στα προάστια των μεγαλουπόλεων.
Το πράσινο της Δύσης ωστόσο δεν ευνοεί τους πάντες. Συχνά οι αγρότες εκφράζουν τα παράπονά τους εξαιτίας του ότι δίνονται επιχορηγήσεις για δασικές φυτείες, ενώ πολλά μέρη -όπως η Πορτογαλία και η Ισπανία- πλήττονται συχνά από καταστροφικές πυρκαγιές. Υπάρχουν βέβαια κι εκείνοι που απλά εκφράζουν την αντίθεσή τους με την εμφάνιση κωνοφόρων δέντρων σε γεωμετρική σειρά. Όπως και να ’χει, η ανάπτυξη των δυτικών δασών φαίνεται «αμείλικτη» αν συγκριθεί με την αποψίλωση που λαμβάνει χώρα σε άλλες περιοχές.