Το δυσάρεστο εκλογικό αποτέλεσμα για τον ΣΥΡΙΖΑ προετοιμαζόταν εδώ και καιρό, δεν επρόκειτο για κεραυνό εν αιθρία. Επί τέσσερα χρόνια ο επικεφαλής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης επιχείρησε να στήσει νέο ανένδοτο αγώνα από την πρώτη στιγμή της εκλογικής του ήττας το 2019, χωρίς υποψία αυτοκριτικής για εκείνη την ήττα που οφείλονταν στα πεπραγμένα του επί 4,5 χρόνια.
- Μίλησε για Α.Ε. εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη όταν επιχειρήθηκε η υβριδική εισβολή των παράνομων “μεταναστών” στον Έβρο, αγνοώντας όχι μόνο το γεγονός πως καθοδηγούνταν από τον Ερντογάν αλλά και το δημόσιο αίσθημα του ελληνικού λαού που ζητούσε ασφάλεια των συνόρων της πατρίδας του.
- Ακόμη χειρότερα λίγους μήνες αργότερα, τον Αύγουστο του 2020, όταν επιχειρήθηκε η κατάλυση των ναυτικών συνόρων της χώρας μας από τα τουρκικά πολεμικά πλοία (και την επακούμβηση του Kemal Reis) μιλούσε (μαζί με πολλούς άλλους ομοϊδεάτες του στην Κουμουνδούρου) για κατευνασμό της ιμπεριαλιστικής Τουρκίας με… “Πρέσπες του Αιγαίου”.
- Εξακολούθησε να λέει “όχι” σε όλα ακόμη και στην διαχείριση της πανδημίας του Covid19, όχι με την λογική να στηρίξει τον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό να την ξεπεράσει με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες, αλλά για να στηρίξει το αφήγημά του πως για όλα φταίει ο Μητσοτάκης. Άσε που πολλά από τα κορυφαία στελέχη του έκλειναν το μάτι στους αντιεμβολιαστές…
- Αυτή η αμετροέπεια εκ μέρους του έγινε προφανέστατη στην επόμενη μεγάλη κρίση που πέρασε η χώρα μας: Όταν λόγω της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και τον οικονομικό πόλεμο που ξεκίνησε ο Πούτιν κατά της Δύσης, γνωρίζοντας πως όλες οι δυτικές οικονομίες θα δοκιμάζονταν και θα υπέφεραν, ο ίδιος και πάλι χρέωσε τα πάντα στον Κυριάκο Μητσοτάκη λες και αυτός ευθύνονταν για τον πόλεμο στην Ουκρανία.
- Πήγε κάπως να αναθαρρήσει με την υπόθεση των παρακολουθήσεων (την οποία όντως η κυβέρνηση Μητσοτάκη χειρίστηκε άθλια) αποκρύπτοντας επιμελημένα πάντως το γεγονός πως σε μερικές περιπτώσεις (βλέπε υπόθεση Καϊλή) ακόμη και πολιτικά πρόσωπα παρακολουθούνται όταν πρόκειται για διαφθορά ή συγχρωτισμό με αναθεωρητικές δυνάμεις της περιοχής.
- Ακόμη και στην εθνική τραγωδία του δυστυχήματος των Τεμπών, αντί να σταθεί στις διαχρονικές αγκυλώσεις του ελληνικού κράτους που έχουν οδηγήσει στην πλήρη απαξίωση τις σιδηροδρομικές μεταφορές, βρήκε ευκαιρία να εξιλεώσει τον Πολάκη καθώς και τον καταδικασμένο από την Ελληνική Δικαιοσύνη Παππά και να τους συμπεριλάβει και πάλι στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ
Για δύο κυρίως όμως λόγους την πάτησε:
Πρώτον, στο γεγονός πως κυβέρνησε την χώρα για 4,5 χρόνια. Όσο και να δικαιολογούσε τα πεπραγμένα του (λόγω Μνημονίων) ήλθε ο Κατρούγκαλος να μας υπενθυμίσει πως ό,τι υποσχόταν τώρα θα είχε την ίδια τύχη με την περίοδο 2015-19.
Δεύτερον, γιατί έπεσε στην παγίδα της απλής αναλογικής που την είχε στήσει για να αποτρέψει την επανεκλογή Μητσοτάκη. Σωστά ο βάρδος μας Διονύσης Σαββόπουλος αναφερόμενος στο debate έκανε την υπόθεση πως στο πάνελ δεν βρίσκονταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης: Όλοι οι υπόλοιποι ήταν της “φοιτητικής… ξεγνοιασιάς και υπερβολικής αυτοπεποίθησης που μπορεί να αποβεί παρά πολύ επικίνδυνη”!
Εκτιμώ ότι το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας όπως φαίνεται και από τα αποτελέσματα, φοβόταν το ενδεχόμενο πως θα συγκυβερνούσε με τον Βαρουφάκη ή με όποιον άλλο του… καθόταν.
Ιδού λοιπόν πως έχουν τα πράγματα:
Με λίγα λόγια η Ν.Δ. όχι μόνο διατήρησε αλλά ΑΥΞΗΣΕ τα εκλογικά της ποσοστά σε μια επώδυνη όντως τετραετία και αντί το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να καρπωθεί την όποια δυσαρέσκεια ΜΕΙΩΣΕ και μάλιστα δραματικά τα εκλογικά του ποσοστά!
Υ.Γ.: Καθόλου ρόδινα δεν θα είναι τα πράγματα και για τον Κυριάκο Μητσοτάκη τόσο στο άμεσο όσο και στο βαθύτερο μέλλον, αλλά θα έχουμε καιρό να ασχοληθούμε.