Το σκάνδαλο μεγατόνων που προκαλεί εγκέλαδο στην Ε.Ε. είναι μόνο η αρχή. Πέραν των δικών μας καταθλιπτικών συμμετοχών σε αυτό, μην ξεχνάμε ότι είναι πανευρωπαϊκό και θα έχουμε πολλές εξελίξεις.
Ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας ανέδειξε την τρωτότητα της Ε.Ε. σε πολλά επίπεδα.
Πρώτον, δεν υπήρξε (δεν υπάρχει) κάποια στρατηγική στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής.
Δεύτερον, δεν υπάρχει μια αξιόπιστη άμυνα μιας περιοχής που δεν είναι γεωγραφικά προικισμένη όπως είναι οι ΗΠΑ. Με άλλα λόγια, η Ε.Ε. έχει σύνορα με τη Ρωσία, με τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική με τη Μέση Ανατολή να συνιστά ταυτόχρονα δρόμο της Ασίας για δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες που επιθυμούν να ζήσουν στην Ευρώπη. Η Ε.Ε είναι ευάλωτη αμυντικά.
Τρίτον, δεν υπήρχε ενεργειακή διαφοροποίηση στους προμηθευτές. Αυτό ανάγκαζε την Ε.Ε να κρατά ειδικές σχέσεις με κράτη που δεν ανήκουν στον πολιτισμένο κόσμο, όμως έχουν τεράστια αποθέματα ενέργειας. Το ίδιο έκανε και η Αμερική, με τη διαφορά ότι η Αμερική είχε και έχει βάσεις σε αυτήν την περιοχή και κρατά σε μεγάλο βαθμό την άμυνα αυτών των χωρών, πλην βέβαια της Ρωσίας.
Το Qatar-Gate φέρνει την πολιτική των Πρασίνων της Γερμανίας και την ανανεωμένη πρόταση Μακρόν ως αναγκαιότητες για την Ε.Ε. Είναι αυτή τη στιγμή οι πιο ισορροπημένες απόψεις για το μέλλον της Ε.Ε. στην εξωτερική πολιτική. Ούτε ″γκωλικές″ ονειρώξεις για ″στρατηγική αυτονομία″, αλλά ούτε και αδράνεια (εποχή λαίλαπας Μέρκελ) και παράδοση της άμυνας στις ΗΠΑ που πλέον δεν μπορούν να πληρώνουν.
Στα εμπορικά θέματα, οι περιορισμένες σχέσεις με αυταρχικά καθεστώτα, αντικατοπτρίζουν πλήρως τους καιρούς που ζούμε. Το σκάνδαλο ξεκινά από το Κατάρ, όμως θα αγγίξει και άλλες χώρες (να έχουμε ανοικτά τα αυτιά μας και για Τουρκία) και θα καταλήξει στην Κίνα. Η επιβίωση του δυτικού κόσμου ξεκινά από έναν επώδυνο προστατευτισμό ο οποίος θα περιφερειοποιήσει την πάλαι ποτέ άκρατη παγκοσμιοποίηση η οποία οδήγησε σε ελλείμματα την Ε.Ε. κάτι που φέρνει ανεργία και τελικά, λίγες ψήφους σε mainstream κόμματα και άνοδο των άκρων και άρα σε πολιτική αστάθεια.
Οι περιορισμοί στο εμπόριο θα είναι ποιοτικοί. Θα πρέπει κάποιος να σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα π.χ. για να έχει πρόσβαση στην ευρωπαϊκή αγορά. Με άλλα λόγια, αυτές οι πολιτικές θα αναγκάσουν χώρες να απαγορεύσουν την παιδική εργασία και επομένως, να αυξήσουν το κόστος παραγωγής και έτσι να μειωθούν οι εξαγωγές τους.
Το Qatar-Gate ξεσπά λίγες μέρες πριν απελευθερωθεί η visa για τους Καταριανούς. Πάνω σε αυτό το δεδικασμένο, σκεφτείτε ότι ήθέλαν και οι Τούρκοι αλλά και πολλοί άλλοι να πατήσουν.
Με άλλα λόγια, οι τέσσερις ελευθερίες του Κοινοτικού Δικαίου (προσώπων, κεφαλαίων, αγαθών, υπηρεσιών) θα αποκτήσουν όρους και προϋποθέσεις. Είναι λογικό να ενδιαφέρει ιδιαίτερα τους Αμερικανούς αυτή η γενιά πολιτικών και γραφειοκρατών της Ε.Ε. και του ″Ευρωπαϊκού Τρόπου Ζωής″ , καθώς με αυτόν τον τρόπο ζωής που βλέπουμε μέσα από τις καταριανές βαλίτσες, η Ε.Ε. αυτοκτόνησε εμπορικά, πολιτικά και ενεργειακά τα τελευταία 30 έτη.
Τέλος, μια ζώνη ελεύθερου εμπορίου με τις ΗΠΑ γίνεται πιο αναγκαία μετά το τέλος των χρυσών εποχών και όσο για τα δικά μας, οι ενεργειακοί μας πόροι γίνονται ακόμη πιο σημαντικοί σε Ελλάδα και Κύπρο.
***
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο FB του Αλέξανδρου Δρίβα και αναδημοσιεύθηκε από το Hellas Journal