Βγήκαν, πάλι, σεργιάνι, τούτη τη φορά για το θεσμοθετημένο Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας-Κύπρου, που ανακοινώθηκε μετά τη συνάντηση Χριστοδουλίδη-Μητσοτάκη στην Αθήνα. Γράφουν και ξαναγράφουν πως στέλνει λάθος μηνύματα και κάνουν εξυπνοβλακίστικους παραλληλισμούς με μια υποτιθέμενη παρόμοια πράξη ψευδοκράτους και Τουρκίας.
Δεν κάνουν ένα βήμα πίσω, δεν ξανασκέφτονται τις κοτσάνες που αμολούν και αισθάνονται σίγουροι πως θα κάνουν εντύπωση με αυτές τις συγκρίσεις. Ούτε πως το ψευδοκράτος είναι ήδη προτεκτοράτο της Άγκυρας, μα ανησυχούν δήθεν για την ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αναλύουν τον… πόνο τους και συμπεραίνουν πως θα γίνουμε «επαρχία», ενώ το πρόβλημά τους είναι συγκεκριμένο, με την Ελλάδα.
Κι αν δεν μπορούν να καταλάβουν πως αυτά τα Συμβούλια Συνεργασίας, που ο καιρός θα δείξει αν έχουν νόημα, έπρεπε να είναι θεσμοθετημένα προ πολλού και πως χωρίς την Ελλάδα η Κύπρος θα είναι μια άφαντη καρφίτσα στο χάος της ανατολικής Μεσογείου, ας εξηγήσουν σε αυτούς που τους διαβάζουν γιατί τους ενοχλεί μια διακρατική συνεργασία ευρωπαϊκών κρατών και πώς αυτό μετατρέπει την Κύπρο σε… επαρχία. Τι τους ενοχλεί; Θα θυμώσει ο Κιλιντσάρογλου και δεν θα ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις;
Υ.Γ.1: Πιο καθαρά και πιο νηφάλια, όπως πάντα, τα γράφει ο Αχιλλέας Αιμιλιανίδης: Το 2010 η Ελλάδα συνήψε Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας με την Τουρκία, το ίδιο έτος με τη Βουλγαρία, το 2017 με τη Σερβία, το 2021 με τη Σαουδική Αραβία κοκ. Αυτά και άλλα συνήλθαν έκτοτε πολλές φορές σε ανώτατο επίπεδο. Η υπογραφή του με την Κυπριακή Δημοκρατία είναι θετική, αλλά δεν συνιστά «δείγμα πανεθνικής πολιτικής» περισσότερο από όσο υπήρξε π.χ. ελληνοτουρκική πανεθνική πολιτική λόγω της υπογραφής του μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας. Πολύ περισσότερο δεν «θέτει υπό αμφισβήτηση την ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας» που θα έπρεπε να είναι προφανές πως ως ανεξάρτητο κράτος δικαιούται να συνάπτει συμφωνίες με όποιον επιθυμεί.
Υ.Γ.2: Κατά τα άλλα, η σύναψη Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας είναι κάτι που έπρεπε να υπάρχει μεταξύ Ελλάδας-Κύπρου πολύ πριν το 2010. Μα δεν αποτελεί ούτε ανασύσταση του ενιαίου αμυντικού δόγματος, όπως δεσμεύτηκε προεκλογικά να πράξει ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης ούτε θεσμοθέτηση Πανεθνικής Διάσκεψης που έχει ανάγκη ο Ελληνισμός, από τη Λευκωσία μέχρι την Θράκη και από την Πάφο μέχρι το Καστελόριζο. Δυστυχώς, προτεραιότητα του νέου Προέδρου, όπως ενημέρωσε την Αναπληρώτρια ΓΓ του ΟΗΕ, Ρόζμαρι ΝτιΚάρλο, είναι «η άρση του αδιεξόδου και η άμεση επανέναρξη των διαπραγματεύσεων για την επίτευξη μιας λύσης διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας», που ακυρώνει οποιαδήποτε προσπάθεια για αποτροπή της τουρκοποίησης.
Έτσι, για να μην τρομάζουν κι οι αντιδρούντες ότι έγνοια του Χριστοδουλίδη είναι η πανεθνική συμπόρευση ως αντίδραση στον νεοθωμανισμό ή κάποιου είδους πανελλήνιος αγώνας.