Γιατί τρώμε ποπ κορν όταν πάμε στο σινεμά - Πώς το αγαπημένο σνακ έγινε εθισμός

Η μεγαλύτερη κινηματογραφική αλυσίδα των ΗΠΑ, η AMC Theaters, παράγει ποπ κορν που φτάνουν να γεμίσουν 222 πισίνες ολυμπιακών διαστάσεων κάθε χρόνο.
Lorado via Getty Images

Πριν ακόμα σβήσουν τα φώτα της αίθουσας, η κινηματογραφική εμπειρία έχει ξεκινήσει με ένα σνακ να βρίσκεται στα χέρια σχεδόν κάθε θεατή. Ο λόγος για το ποπ κορν του οποίου το ψημένο, βουτυρένιο άρωμά του γεμίζει την αίθουσα και ξυπνά όλες τις αισθήσεις.

«Το ποπ κορν και ο κινηματογράφος είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένα όσο ο Fred Astaire και η Ginger Rogers και, ως εκ τούτου, αντιπροσωπεύουν ίσως ένα από τα μεγαλύτερα δίδυμα στη σύγχρονη ιστορία» δήλωσε στο CNN ο επικοινωνιολόγος Paul Dergarabedian.

«Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς έναν πιο τέλειο συνδυασμό και έναν συνδυασμό που έχει γίνει μέρος της κουλτούρας με τόσο βαθύ και πανταχού παρόντα τρόπο».

Η μεγαλύτερη κινηματογραφική αλυσίδα των ΗΠΑ, η AMC Theaters, παράγει ποπ κορν που φτάνουν να γεμίσουν 222 πισίνες ολυμπιακών διαστάσεων κάθε χρόνο, σύμφωνα με την εταιρεία.

Αλλά το τέλειο και εξαιρετικά κερδοφόρο δίδυμο δεν ήταν πάντα έτσι: Για πολλά χρόνια, οι κινηματογραφικές αίθουσες δεν ήθελαν να έχουν καμία σχέση με το δημοφιλές σνακ.

Ένα σνακ φτιαγμένο με λάδι και βούτυρο

Η ιστορία της προέλευσης του ποπ κορν είναι πολύ ενδιαφέρουσα σύμφωνα με το βιβλίο του Andrew F. Smith «Popped Culture: A Social History of Popcorn in America».

Ο Smith, καταγράφοντας την άνοδο του ποπ κορν, καταρρίπτει τους περισσότερους από τους μακροχρόνιους μύθους πίσω από το σνακ. Δεν ήταν ένα συνοδευτικό πιάτο της «πρώτης Ημέρας των Ευχαριστιών» αλλά μάλλον έφτασε στη Νέα Αγγλία στις αρχές του 19ου αιώνα, πιθανότατα από Αμερικανούς ναυτικούς που επέστρεφαν από τη Νότια Αμερική.

Το ποπ κορν άρχισε να γίνεται δημοφιλές από τη δεκαετία του 1840, μετά την εφεύρεση των συσκευών που μπορούσαν να το επεξεργαστούν.

Τις επόμενες δεκαετίες, οι πωλητές ποπ κορν πολλαπλασιάστηκαν σε πανηγύρια, τσίρκα και στους δρόμους των πόλεων. Εμφανίστηκαν περισσότερες εμπορικές επιχειρήσεις και το Cracker Jack έγινε βασικό προϊόν στα γήπεδα.

Έτσι σιγά σιγά να μπαίνει και στις κινηματογραφικές αίθουσες. Αυτή η επιχείρηση άνθισε στις αρχές του 20ού αιώνα. Μέχρι το 1930, 90 εκατομμύρια άνθρωποι πήγαιναν στον κινηματογράφο σε εβδομαδιαία βάση, έγραψε ο Smith.

Το πλήθος αγόραζε ποπ κορν από τους πωλητές, αλλά οι ιδιοκτήτες των κινηματογράφων δίσταζαν να το πωλούν.

«Για ορισμένους ιδιοκτήτες, η πώληση έθιγε την αξιοπρέπειά τους», έγραψε ο Smith. «Οι πλανόδιοι πωλητές περνούσαν από τους διαδρόμους με καλάθια που πουλούσαν Cracker Jack και ποπ κορν. Μεγάλο μέρος του ποπ κορν πετιόταν στον αέρα ή σκορπιζόταν στο πάτωμα».

Στους κινηματογράφους, τα πεταμένα ποπ κορν λέρωναν το πανάκριβο χαλί των κινηματογράφων.

Όμως με το πέρασμα των χρόνων οι ιδιοκτήτες κινηματογράφων άλλαξαν στάση, και η άνθιση του ποπ κορν ήρθε σε μια από τις πιο απίθανες οικονομικές περιόδους: Τη Μεγάλη Ύφεση.

«Με πέντε ή 10 σεντς το σακουλάκι, το ποπ κορν ήταν μια προσιτή πολυτέλεια για τους περισσότερους Αμερικανούς», έγραψε ο Smith.

Η παρασκευή ποπ κορν γινόταν αρχικά έξω από τα θέατρα, όπου νοίκιαζαν χώρους σε πωλητές, καθώς θεωρούνταν πολύ δαπανηρό να εξοπλίσουν τα κτίρια με αεραγωγούς. Αλλά μόλις άρχισαν να εμφανίζονται ανταγωνιστές και οι ιστορίες για τον «πλούτο του ποπκόρν» εξαπλώθηκαν, άρχισε η παρασκευή στο εσωτερικό του καταστήματος.

«Το ποπ κορν πουλούσε τόσο πολύ λόγω του αρώματός του. Μόλις οι μηχανές τοποθετήθηκαν στα σινεμά, οι δουλειές ανέβηκαν», έγραψε ο Smith.

Η εικόνα μετά την πανδημία

Όταν άνοιξαν οι κινηματογράφοι μετά την πανδημία, άνθρωποι όχι μόνο αγόραζαν εισιτήρια premium, αλλά ξόδευαν και περισσότερα σε σνακ, είπε η Alicia Reese, αναλύτρια που καλύπτει τη βιομηχανία μέσων και ψυχαγωγίας για το Wedbush.

Αυτά είναι καλά νέα για βιομηχανία του κινηματογράφου σε μια εποχή που η προσέλευση δεν έχει ακόμη επιστρέψει στα προ πανδημίας επίπεδα . Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, στην καρδιά τους, οι κινηματογράφοι είναι ως επί το πλείστον υπηρεσίες εστίασης, είπε ο Ricard Gil, αναπληρωτής καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Queen’s στον Καναδά.

Το 2023, η επιχείρηση τροφίμων και ποτών της AMC Theatres είχε συνολικά έσοδα 1,67 δισεκατομμύρια δολάρια. Συγκριτικά, αυτά είναι περισσότερα από τα ετήσια έσοδα αλυσίδων εστιατορίων όπως τα BJ’s, Waffle House και Red Robin.

Πηγή: CNN

Δημοφιλή