Στην ερώτηση αν πριν από τη ζωγραφική υπήρχε κάποιο «μεράκι», κάποια ενασχόληση που του έδινε χαρά και της έδινε τον χρόνο του, απαντά «ξέρετε πολλούς μάχιμους δημοσιογράφους, αφοσιωμένους στο λειτούργημά τους, που να έχουν αυτή την πολυτέλεια; Αυτή είναι και η απάντηση στους φίλους και συναδέλφους που μένουν έκπληκτοι από τη νέα μου δραστηριότητα. Το έκρυβες, με ρωτούν; Όχι, αλλά μεταξύ Μαξίμου, Βουλής, δελτίων και εκπομπών, άντε να βρεις χρόνο για δημιουργία...».
Στην αρχή ήταν κάποιες αναρτήσεις στο facebook και μετά η παραδοχή ότι, ναι, ζωγραφίζει. Πολιτικός συντάκτης, αρχισυντάκτης δελτίων ειδήσεων και διευθυντής ειδήσεων στην ΕΡΤ, στο The TOC.gr και το TVXS.gr. -σήμερα συντονιστής εκπομπών στην ΕΡΤ- με σαράντα χρόνια στη δημοσιογραφία (Ριζοσπάστης, Τα Νέα, Πρώτη, 24Ώρες, Flash 9,61), ο Γιώργος Κογιάννης επιχειρεί ένα «Πέρασμα» -διόλου τυχαίο, σύμφωνα με όσα λέει στη HuffPost Greece- από τη δημοσιογραφία στον καμβά, παρουσιάζοντας την πρώτη ατομική έκθεση του στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Παρά ταύτα, δεν θεωρεί τον εαυτό του ζωγράφο. «Εραστή των χρωμάτων, ναι...».
-Πώς και πότε έγινε το Πέρασμα; Υπήρξε κάποια αφορμή που πυροδότησε την απόπειρα;
Η φλόγα υπήρχε από παιδί. Το δίλημμά μου στις τελευταίες τάξεις του σχολείου ήταν ανάμεσα στην δημοσιογραφία και την αρχιτεκτονική. Με κέρδισε η δημοσιογραφία. Και δεν το μετάνοιωσα. Ακόμα την αγαπώ. Ομως, όπως συμβαίνει και στη ζωή, ξαφνικά σου προκύπτει έρωτας. Κι αυτός ήταν τελικά η ζωγραφική.
Μετά από 40 χρόνια στο ρεπορτάζ, αλλά και σε θέσεις ευθύνης, σε μια περίοδο που οι ιθύνοντες της ΕΡΤ δεν είχαν τόσο πολύ ανάγκη τις υπηρεσίες μου, άναψε η σπίθα που με έβαλε στο χώρο της τέχνης. Ηρθε ως ανάγκη έκφρασης. Και με κυρίευσε. Ζωγραφίζω παθιασμένα.
-Πώς πήρατε την απόφαση να παρουσιάσετε τη δουλειά σας σε έκθεση;
Η αλήθεια είναι πως όταν άρχισα να ζωγραφίζω, εντατικά πια - γιατί κατά καιρούς σκιτσάριζα για το κέφι μου - δεν υπήρχε αυτή η προοπτική στο μυαλό μου. Κάποιους από τους πίνακές μου, λοιπόν, τους κρέμασα στο γραφείο μου στην ΕΡΤ και τα σχόλια από όσους τους έβλεπαν ήταν πολύ θετικά. Και ήταν τελικά κάποιοι φίλοι και συνάδελφοι που επέμεναν και με προέτρεπαν να επιχειρήσω την έκθεση. Τους έδειξα, λοιπόν, στους υπεύθυνους του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, εκείνοι βρήκαν την δουλειά μου ενδιαφέρουσα κι έτσι ξεκίνησε αυτό το ωραίο ταξίδι.
-Πόσα έργα περιλαμβάνει η έκθεση; Έχετε συμπεριλάβει τον πρώτο πρώτο πίνακα (ή στα μάτια σας φαίνεται τώρα άτεχνος); Το αγαπημένο σας έργο;
Θα εκτεθούν 57 έργα σε χαρτί, καμβά και ξύλο. Κάποια αναπαραστατικής ζωγραφικής και τα περισσότερα σε πιο μοντέρνες- ελεύθερες γραμμές.
Έχω συμπεριλάβει όχι τον πρώτο πίνακα, αλλά αρκετούς από την αρχική περίοδο. Όχι γιατί δεν με εκφράζει, αλλά αναγκαστικά έπρεπε να γίνει επιλογή από περισσότερα των 150 έργων.
Ο αγαπημένος μου; Ο τελευταίος. Ένα τρίπτυχο σε καμβά, τρία μέτρα πλάτος επί ενάμισι ύψος, στον οποίο έχω αποτυπώσει τα συναισθήματά μου απ τη μέρα που συμφωνήθηκε η έκθεση μέχρι σήμερα, λίγες μέρες πριν εγκαινιασθεί. Και θεωρώ ιδιαίτερα τιμητικό το γεγονός ότι στην πρώτη αυτή έκθεσή μου θα παραβρεθεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος.
-Η σχέση σας με τη ζωγραφική; Παρακολουθούσατε εκθέσεις, είχατε και έχετε φίλους εικαστικούς –οι οποίοι ενδεχομένως, σας επηρέασαν ή ακόμη και σας προέτρεψαν;
Παρακολουθώ την πορεία της τέχνης γενικότερα. Ως θεατής όμως και όχι ως μέλος της. Άλλωστε δεν θεωρώ τον εαυτό μου ζωγράφο. Εραστή των χρωμάτων, ναι...
Οι επιρροές μου; Δεν μπορώ να μιλήσω συγκεκριμένα, αλλά, ξέρετε, ως δημοσιογράφος αναζητούσα πάντοτε τη βαθύτερη έννοια των πραγμάτων. Των γεγονότων. Τις αιτίες και όχι απλώς τις αφορμές. Τη βαθύτερη αλήθεια.
Έτσι κι όταν βλέπω έργα τέχνης δεν μένω στην επιφανειακή εικόνα. Πολλές φορές μου έχει τύχει να προχωράω στον επόμενο πίνακα και ξάφνου να γυρίζω πίσω, στον προηγούμενο, γιατί έχω ακόμη απορίες. Ή γιατί κάτι με μάγεψε και δεν τον χόρτασα. Αυτή είναι η γοητεία της τέχνης...
Θέλω να κάνω όμως αναφορά στην καθηγήτρια ιστορίας της τέχνης του Πανεπιστημίου Αθηνών, την κυρία Αθηνά Σχινά, η οποία έγραψε και μια ιδιαίτερα ενθαρρυντική κριτική στον κατάλογο της έκθεσης. Ε, αυτό μετρίασε κάπως τις ανησυχίες μου για το πέρασμά μου σ’ αυτόν το χώρο...
-Οι αγαπημένοι σας ζωγράφοι; Αν σας ζητούσαμε να μας πείτε τους τρεις αγαπημένους σας πίνακες στην Ιστορία της Τέχνης (ανεξαρτήτως περιόδου, σχολής κλπ), ποιοι θα ήταν αυτοί;
Είμαι φίλος της σύγχρονης ζωγραφικής, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μ′ αρέσουν τα μεγάλα κλασσικά έργα.
Δεν μπορώ εύκολα να ξεχωρίσω τρεις πίνακες ως αγαπημένους. Μπορώ όμως να ξεχωρίσω τρεις ζωγράφους που με γοητεύουν αφάνταστα. Ο Ρόθκο, ο Πόλλοκ και ο συμπατριώτης μας Γαΐτης. Μπορώ με τις ώρες να παρακολουθώ και να μελετώ το παιχνίδι των χρωμάτων του Ρόθκο και του Πόλλοκ και να συνομιλώ με τα ανθρωπάκια του Γαΐτη.
-Λέτε ότι η γραφή και η ζωγραφική έχουν πολλά κοινά γνωρίσματα. Η πρώτη σκέψη είναι η εικόνα της λευκής σελίδας /του λευκού καμβά που «περιμένει». Τα άλλα κοινά;
Εκτός από την λευκή σελίδα και τον λευκό καμβά πάντοτε, κάπου, περιμένει και η αλήθεια – η αλήθεια του καθενός και όλων μας. Αλήθεια ατομική, αλήθεια συλλογική. Η πραγματική δημοσιογραφία οφείλει να ανακαλύπτει και να αποκαλύπτει αυτή αλήθεια, η ζωγραφική την απελευθερώνει και, ενίοτε, την λυτρώνει κιόλας.
-Ποιος ήταν ο σύμβουλος σας, ο «δάσκαλος» σας σε αυτή τη νέα περιπέτεια; Η πιο ενδιαφέρουσα κατεύθυνση που έδωσε στον αυτοδίδακτο ζωγράφο;
Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν είχα κάποιον να συμβουλευτώ. Έτσι χρειάστηκε να ψάξω περισσότερο. Να πειραματιστώ. Να μην ακολουθήσω συγκεκριμένες φόρμες. Στη λογική τη δική μου και μια σελίδα χαρτί βαμμένη με χρώμα, είναι τέχνη. Μια μουτζούρα, για κάποιους είναι απλώς μια μουτζούρα. Γι αυτόν που την έκανε, εκφράζει κάτι όμως. Τη διάθεση της στιγμής...
-Η δημοσιογραφία τέλος; Τη νίκησε η ζωγραφική;
Η δημοσιογραφία είναι η μεγάλη μου αγάπη. Αν και τα τελευταία αρκετά χρόνια, ο ευτελισμός της από πολλά μέσα με πληγώνει. Παρ′ όλα αυτά συνεχίζω. Η ζωγραφική είναι έρωτας. Κι ελπίζω να μείνει έτσι... Θα κάνω ότι είναι δυνατόν γι αυτό.
-Η ζωγραφική απαιτεί (πολύ) χώρο και ηρεμία. Η οικογένεια πώς αντιμετώπισε το Πέρασμα σας;
Η οικογένειά μου λόγω δημοσιογραφίας έμαθε να συμβιώνει μέσα στην ένταση και το στρες που προκαλεί αυτή η δουλειά. Ε, τώρα που βλέπει ότι βρήκα έναν χώρο δημιουργίας να εκτονώνω την έντασή μου, νιώθει κάπως καλύτερα. Με στηρίζει ολόψυχα.
-Πριν από τη ζωγραφική υπήρχε κάποιο «μεράκι», κάποια ενασχόληση που σας έδινε χαρά και της δίνατε τον χρόνο σας;
Ξέρετε πολλούς μάχιμους δημοσιογράφους, αφοσιωμένους στο λειτούργημά τους, που να έχουν αυτή την πολυτέλεια;
Αυτή είναι και η απάντηση στους φίλους και συναδέλφους που μένουν έκπληκτοι από τη νέα μου δραστηριότητα. Το έκρυβες, με ρωτούν; Όχι, αλλά μεταξύ Μαξίμου, Βουλής, δελτίων και εκπομπών, άντε να βρεις χρόνο για δημιουργία...
Info
Γιώργος Κογιάννης «Το Πέρασμα»
Έκθεση ζωγραφικής
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, Ταύρος Αττικής 177 78, επικοινωνία 21 0341 8550.
Φουαγιέ 1ου & 2ου ορόφου
Γενική επιμέλεια έκθεσης Πόπη Αναστούλη
Εγκαίνια: Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2020, ώρα 19:30
Είσοδος Ελεύθερη
Διάρκεια Πέμπτη 09/01/2020 – Κυριακή 26/01/2020