Η συγγραφέας, Άλις Σίμπολντ ζήτησε δημόσια συγγνώμη από τον άνδρα που αθωώθηκε την περασμένη εβδομάδα από την κατηγορία πως ήταν ο δράστης του βιασμού της 1981, γεγονός που αποτέλεσε και την βάση για το αυτοβιογραφικό βιβλίο της «Lucky» που εκδόθηκε το 1999. Όπως είπε, παλεύει να αποδεχθεί τον ρόλο που έπαιξε η ίδια ”μέσα σε ένα σύστημα που έστειλε έναν αθώο άνδρα στη φυλακή”.
Η Άντονι Μπρόντγουοτερ, 61 ετών, καταδικάστηκε το 1982 για τον βιασμό της Σίμπολντ. Εκείνη τότε ήταν ακόμη φοιτήτρια. Εκείνος, πέρασε 16 χρόνια στη φυλακή. Η καταδικαστική απόφαση όμως σε βάρος του ανατράπηκε στις 22 Νοεμβρίου, αφού οι εισαγγελείς επανεξέτασαν την υπόθεση και διαπίστωσαν ότι υπήρχαν σοβαρά ζητήματα τόσο στις διαδικασίες σύλληψής όσο και κατά την διεξαγωγή της ακροαματικής διαδικασίας.
Σε δήλωση της προς το Associated Press - αργότερα δημοσιεύτηκε στο Medium- η 58χρονη σήμερα συγγραφέας των μυθιστορημάτων “The Lovely Bones” και “The Almost Moon”, απευθύνεται στον Μπρόντγουοτερ και δηλώνει πόσο λυπάται για όσα πέρασε.
″Λυπάμαι κυρίως για το γεγονός ότι σου έκλεψαν άδικα τη ζωή που μπορούσες να ζήσεις και ξέρω ότι καμία συγγνώμη δεν μπορεί να αλλάξει αυτό που σου συνέβη και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ”.
Όπως αναφέρει ”ως τραυματισμένη 18χρονη, θύμα βιασμού, επέλεξα να εμπιστευτώ το αμερικανικό νομικό σύστημα. Στόχος μου το 1982 ήταν η δικαιοσύνη, όχι να διαιωνίσω την αδικία. Και σίγουρα όχι να αλλάξει η ζωή ενός νεαρού άνδρα- για πάντα, και ανεπανόρθωτα-από το ίδιο το έγκλημα που άλλαξε τη δική μου”.
Σε δήλωση που εξέδωσαν οι δικηγόροι του, ο Μπρόντγουοτερ αναφέρει ότι ”είναι ανακουφισμένος που ζήτησε συγγνώμη» η συγγραφέας και τονίζει ”Πρέπει να χρειάστηκε πολύ θάρρος για να το κάνει αυτό. Εξακολουθεί να είναι οδυνηρό για μένα όλο αυτό, επειδή καταδικάστηκα άδικα, αλλά αυτό θα με βοηθήσει στην προσπάθεια μου να βρω γαλήνη”.
Όπως έγραψε η Σίμπολντ στο βιβλίο της “Lucky” του 1999, βιάστηκε και στη συνέχεια εντόπισε έναν μαύρο άνδρα στο δρόμο αρκετούς μήνες αργότερα, ο οποίος πίστευε ότι ήταν ο δράστης.
Η Σίμπολντ, η οποία είναι λευκή, πήγε στην αστυνομία. Ένας αξιωματικός είπε ότι ο άνδρας που είδε στον δρόμο πρέπει να ήταν ο Μπρόντγουοτερ. Μετά τη σύλληψη του, η Σέμπολντ απέτυχε να τον αναγνωρίσει κατά την υπόδειξη πιθανών υπόπτων από την αστυνομία αφού επέλεξε έναν άνδρα άνδρα ως δράστη επειδή, όπως λέει, φοβόταν ”την έκφραση στα μάτια του”.
Ωστόσο, οι εισαγγελείς άσκησαν διώξεις στον Μπρόντγουοτερ, λέγοντας στην Σίμπολντ πως αυτός ήταν ο δράστης. Τελικά καταδικάστηκε, με βασικό επιβαρυντικό στοιχείο το ότι η Σίμιπολντ τον αναγνώρισε ως βιαστή της στο βήμα του μάρτυρα αλλά και βάσει μιας ανάλυσης μαλλιών που φαινόταν να τον συνδέει με το έγκλημα.
Αυτός ο τύπος ανάλυσης όμως που έγινε τότε, έκτοτε έχει απορριφθεί από το Υπ.Δικαιοσύονης ως μη ασφαλής.
Ο Μπρόντγουοτερ, ο οποίος αποφυλακίστηκε το 1998, είπε στο AP την περασμένη εβδομάδα ότι στο πρόσωπο του έτρεχαν ″δάκρυα χαράς και ανακούφισης” μετά την ανατροπή της καταδικαστικής απόφασης.
H διανομή του βιβλίου “Lucky” σταμάτησε όπως και η διάθεση σε όλες τις πιθανές μορφές και ο εκδοτικός οίκος συνεργάζεται με την συγγραφέα για να εξετάσουν πώς θα μπορούσε να επανεκδοθεί.
Η Σίμπολντ, η οποία δεν είχε σχολιάσει το προηγούμενο διάστημα την αθώωση του Μπρόντγουοτερ, στη δήλωση της αναφέρει: ”Είμαι ευγνώμων που ο κ.Μπρόντγουοτερ δικαιώθηκε επιτέλους, αλλά το γεγονός παραμένει ότι πριν από 40 χρόνια, έγινε ένας ακόμη μαύρος άνδρας που βίωσε την βαναυσότητα του ελαττωματικού νομικού μας συστήματος. Θα λυπάμαι για πάντα για αυτό που του έκαναν”.
Ο Μπρόντγουοτερ παρέμεινε στο μητρώο σεξουαλικών παραβατών της Νέας Υόρκης μετά την αποφυλάκισή του και εργάστηκε ως τεχνίτης και στην αποκομιδή σκουπιδιών.
″Θα συνεχίσω να θλίβομαι για τον ρόλο που έπαιξα άθελά μου σε ένα σύστημα που έστειλε έναν αθώο άνδρα στη φυλακή. Θα αντιμετωπίσω επίσης το γεγονός ότι δεν θα μάθω ποτέ ποιος ήταν ο βιαστής και πως μπορεί να έχει βιάσει και άλλες γυναίκες και πως σίγουρα δεν θα εκτίσει ποτέ ποινή που εξέτισε ο κ. Μπρόντγουοτερ”.