Πέρασαν τριάντα χρόνια από την ημέρα που η Ισλανδία έβαλε οριστικό τέλος στην απαγόρευση της χρήσης της μπύρας..
Όλο το πρώτο τριήμερα του Μαρτίου, ωστόσο, η χώρα γιορτάζει, καθώς αποφάσισε ότι η 1η Μαρτίου έχει πλέον το δικό της όνομα. Είναι η Μέρα της Μπύρας.
Η μπύρα ήταν παράνομη για 74 ολόκληρα χρόνια, παρά το γεγονός πως τα υπόλοιπα αλκοολούχα ποτά ήταν τελείως νόμιμα. Το παράδοξο αυτό θέμα έκλεισε για το νησί της Ισλανδίας την 1η Μαρτίου του 1989.
Η ιστορία πίσω από την απαγόρευση της μπύρας ξεκινάει το μακρινό 1915, τότε που οι κάτοικοι της αποφάσισαν μέσα από ένα δημοψήφισμα να θέσουν εκτός νόμου όλα τα αλκοολούχα ποτά. Η απαγόρευση της μπύρας ήταν το κατάλοιπο μιάς μακρινής ποτοαπαγόρευσης.
Οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπισε στις αρχές του 20ου αιώνα η Ισλανδία την ανάγκασαν να άρει το σχετικό νόμο 7 μόλις χρόνια μετά. Βλέπετε η Ισπανία αρνήθηκε να αγοράσει το βασικό προϊόν που παράγει - εξάγει η χώρα, το ψάρι, αν με τη σειρά της οι Ισλανδοί δεν αγοράσουν το κρασί τους.
Η ποτοαπαγόρευση φεύγει από τη ζωή των Ισλανδών με νέο δημοψήφισμα το 1933 μόνο που η ισχνή διαφορά στην ψηφοφορία αναγκάζει τις αρχές, για λόγους αποφυγής κοινωνικών αναταραχών, να αφήσει την μπύρα εκτός νόμου.
Ο ιστορικός Στέφαν Πάλσον, που διδάσκει στην Σχολή της Μπύρας, εξηγεί πως την περίοδο που η μπύρα ήταν εκτός νόμου δεν δημιούργησε κάποιο πρόβλημα στους κατοίκους και αυτό διότι σκοπός του καταναλωτή ήταν να μεθύσει, κάτι που η μπύρα δεν του έδινε τη δυνατότητα να κάνει.
Η χρήση του αλκοόλ παραμένει ένα πολύ σοβαρό κοινωνικό θέμα. Ενας στους 10 άντρες ηλικίας άνω των 15 ετών έχουν κάνει αποτοξίνωση σε κάποια φάση της ζωής τους σύμφωνα με το SAA, το κορυφαίο κέντρο αποτοξίνωσης της Ισλανδίας. Πολλοί κάτοικοι πιστεύουν πως τα κυβερνητικά μέτρα πρέπει να γίνουν ακόμα πιό αυστηρά σχετικά με την πώληση του αλκοόλ.
Αλλωστε το αλκοόλ συμπεριλαμβανομένης και της μπύρας, πωλείται πέρα απο τα μπάρ, μόνο σε μαγαζιά που ελέγχονται - ανήκουν εξ’ολοκλήρου στο κράτος. Ενα είδος μονοπωλίου, με περιορισμένες ώρες συναλλαγής και υπερβολικά υψηλούς φόρους. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι πως μία μπύρα των 500ml, κοστίζει γύρω στα 8 ευρώ, ενώ ένα μπουκάλι βότκα κοστίζει περίπου 60 ευρώ. Α
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει κάτι για πολλούς από τους κατοίκους του νησιού που πιστεύουν πως η μπύρα θα έπρεπε να μείνει εκτός νόμου παρά το δημοψήφισμα που διενεργήθηκε το 1988.
Η αλλαγή στην προσέγγιση του θέματος, ξεκίνησε δειλά - δειλά στις αρχές του 1970, όταν οι Ισλανδοί άρχισαν να επισκέπτονται ηλιόλουστα Ευρωπαϊκά θέρετρα, που οι υψηλές θερμοκρασίες, τους προέτρεπαν να δοκιμάσουν μία παγωμένη μπύρα.
Την ίδια ώρα, οι ιδιοκτήτες των μπαρ στην Ισλανδία άρχισαν να δημιουργούν το δικό τους ποτό που προσέγγιζε την γεύση της μπύρας, με το όνομα «Μπγιορλίκι». Συστατικά του οποίου ήταν μπύρα πίλσνερ χωρίς ακοόλ και το απεριτίφ άκουαβιτ.
Το οριστικό τέλος αυτής της ιδιαίτερης ιστορίας συνέβη μία πολύ ξεχωριστή Τετάρτη και το ημερολόγιο έδειχνε 1η Μαρτίου. Τα τέσσερα μπαρ της πρωτεύουσας Ρέϊκιαβιικ πλημμύρισαν από τους 260.000 κατοίκους και 340.000 κουτάκια μπύρας καταναλώθηκαν για να εορταστεί με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο η απελευθέρωση της μπύρας
.
Πηγή: Associated Press