Η γνωριμία
Η γνωριμία μου με τις ρωμαϊκές γαλαρίες της Roșia Montană έγινε το καλοκαίρι του 2013, όταν το μεταλλείο της είχε πια ξεπεράσει τα 1900 χρόνια ύπαρξης του. Με οδηγό τον φίλο Θανάση Δράκο (Tanase Dragos), γνωρίσαμε την ιστορία του, αλλά και τις πέτρινες ζωγραφιές των στοών του που αριθμούν πάνω από εφτά χιλιόμετρα. Ο λόγος που «τρυπήθηκε τόσο βάναυσα», όπως θα έλεγε μια αστυνομική ανακοίνωση, ήταν το ψηλής ποιότητας μετάλλευμα χρυσού που έκρυβε μέσα του.
Οι Ρωμαίοι άρχισαν να το εκμεταλλεύονται το 106 μ.Χ., κάτι που κράτησε 166 χρόνια. Λέγοντας οι Ρωμαίοι εννοείται πως επρόκειτο για δούλους που σαν σκουλήκια τρύπωναν μέσα στην πέτρα της γης για να εξορύξουν συνολικά 500 τόνους χρυσάφι. Για να στολιστούν τα στέμματα των αυτοκρατόρων της Ρώμης και τα δακτυλίδια των ερωμένων τους. Αναμφίβολα πάντως ανάπτυξαν εξαιρετικά τεχνικά έργα, διαφορετικούς τύπους στοών και υδροτροχούς. Κάθε «νερόμυλος» ήταν μια ένδειξη παρουσίας ψηλής ποιότητας και ποσότητας χρυσαφιού. Εδώ είναι που έσμιξε η ρωμαϊκή τεχνολογία εξόρυξης με τοπικές τεχνικές, άγνωστες σε άλλες περιοχές σε μια τόσο πρώιμη εποχή.
Η εξόρυξη συνεχίστηκε, αν και σε μικρότερο βαθμό - και κατά διαστήματα - ανάμεσα στον μεσαίωνα και τη σύγχρονη εποχή. Τα μεταγενέστερα αυτά έργα έγιναν γύρω και μέσα στις παλιές ρωμαϊκές στοές. Και όλα αυτά σε ένα αγροτο-κτηνοτροφικό τοπίο (Εικ. 1).
![Εικ. 1: Το φυσικό περιβάλλον της Roșia Montana. Πηγή[1]](https://img.huffingtonpost.com/asset/67921384150000190056b028.jpg?ops=scalefit_720_noupscale&format=webp)
Εικ. 1: Το φυσικό περιβάλλον της Roșia Montana. Πηγή[1]
Ζωγραφιές της Φύσης
Η ανθρωπότητα, μέσα από τους διάσημους ζωγράφους της, μας έχει προσφέρει εκπληκτικά έργα. Ωστόσο, πόσοι από αυτούς δεν εμπνεύστηκαν από τη μάνα Φύση; Αυτή δεν χρειάζεται πινέλα και μπογιές. Όπου και να καθίσεις θα δεις τους καμβάδες της στολισμένους με τα δικά της χρώματα, τις δικές της εμπνεύσεις.
Κοιτάξτε τα βουνά, τα δάση, τα ποτάμια, τις λίμνες, τις θάλασσες, τα ηλιοβασιλέματα, την ανατολή του ήλιου. Κοιτάξτε τα ηφαίστεια, τις αστραπές και καταιγίδες, τα πέτρινα λουλούδια και θα καταλάβετε. Αναρίθμητα καλλιτεχνήματα της φύσης.
Αυτές τις ζωγραφιές τις γνωρίσαμε σαν παιδιά στις γειτονιές μας. Κάποιοι από εμάς όμως συνάντησαν και τις υπόγειες δημιουργίες της. Χαμένες μέσα στο χώμα και την πέτρα. Εκεί που λαξεύει ο άνθρωπος τις πέτρες για να βγάλει από τα σπλάχνα της το κίτρινο χρυσάφι, τον κόκκινο χαλκό, τον λευκό χαλαζία, τον γαλάζιο αζουρίτη, …..
Στο Μεταλλείο των Ρωμαίων
Προτού φθάσεις στον προορισμό σου, βλέπεις παντού τα σημάδια της εξόρυξης (Εικ. 2-4)
Οι ίδιες μαρτυρίες στο Μεταλλευτικό Μουσείο της πόλης (Εικ. 5-6).
Κάποια στιγμή οι φίλοι από τη Ρουμανία θα σε οδηγήσουν στις υπόγειες στοές. Αφού πρώτα ντυθείς και εξοπλιστείς κατάλληλα· η ασφάλεια πάνω από όλα, μας λέει ο Θανάσης.
Και τότε έρχονται οι εκπλήξεις. Όσο είσαι κάτω από τη γη, ίσως να μη τις προσέξεις τόσο καλά. Κάπου θα πετάξει μια νυχτερίδα πάνω απ’ το κεφάλι σου· το κράνος σου θα κτυπήσει σε ένα σάπιο ξύλο που θα σε τρομάξει. Το βράδυ, ωστόσο, μετά από δυο ποτήρια ντόπιου κρασιού, αρχίσεις να βλέπεις τις φωτογραφίες με τις φυσικές ζωγραφιές. Θα δοξάσεις τη φύση και, ύστερα από σχεδόν δώδεκα χρόνια, θα θελήσεις να τις μοιραστείς με φίλους.
Επιλέγεις τις φωτογραφίες, βάζεις δικούς σου τίτλους - με τη βοήθεια της φαντασίας σου - και να το αποτέλεσμα. Απολαύστε τις μαζί μου. Η δική σας ονειροπόληση θα ήταν ωφέλιμη.
Επίλογος
Για ενίσχυση της άποψης μου για τα καλλιτεχνήματα της φύσης επισυνάπτω και μια δορυφορική φωτογραφία του Γεωλογικού Ινστιτούτου των ΗΠΑ που απεικονίζει τη λιμνοθάλασσα του Khor Kalmat (Πακιστάν) που σχηματίζεται πλήρως μόνο κατά την παλίρροια, όταν τα νερά από την Αραβική Θάλασσα περνούν μέσα από ένα στενό κανάλι και διαχέονται στο Νότιο Πακιστάν. Κατά τη διάρκεια της άμπωτης, αδειάζει σχεδόν εντελώς, αφήνοντας πίσω της λασπώδεις εκτάσεις.
Το τι θυμίζει, θα το αφήσω στη φαντασία του καθενός από εσάς. Εγώ πάντως, αν δεν γνώριζα τα πιο πάνω, θάλεγα ότι βλέπω ένα γαλάζιο δένδρο μέσα σε καταιγίδα και αστραπές!
