Το αποτέλεσμα των εκλογών της 20ής Σεπτεμβρίου ήταν σαφές. Ο ελληνικός λαός για τρίτη φορά μέσα σε 8 μήνες έδωσε στο ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα ό,τι ακριβώς ζήτησε, αποδεικνύοντας ότι του έχει μεγάλη εμπιστοσύνη και καθιστώντας τον αδιαφιλονίκητο κυρίαρχο του πολιτικού παιχνιδιού.
Παρά τα γεγονότα του καλοκαιριού, με το κλείσιμο των τραπεζών, των κεφαλαιακών ελέγχων, τη στάση πληρωμών, την ύφεση και τις απολύσεις που ακολούθησαν τα capital controls, η Νέα Δημοκρατία απέτυχε να περάσει στο μέσο πολίτη το μήνυμά της. Η Νέα Δημοκρατία την προεκλογική περίοδο δεν μας έπεισε ούτε για την επικινδυνότητα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά ούτε και για τη δική της ικανότητα να αντιμετωπίσει καλύτερα την κατάσταση και να δώσει στον κόσμο και στις νέες γενιές ελπίδα για το αύριο.
Ούτε εγώ, και φαντάζομαι κανείς άλλος, δεν περίμενε από τη Νέα Δημοκρατία να ακούσει πόσο κακός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το διαπιστώσαμε και το βιώσαμε όλοι το καλοκαίρι. Περιμέναμε να ακούσουμε προτάσεις. Μια εναλλακτική πρόταση, απτή, συγκεκριμένη και ποσοτικοποιημένη, παράλληλη με το μνημόνιο, που θα φέρει ανάπτυξη, επενδύσεις, θέσεις εργασίας για τους νέους, ελπίδα και προοπτική για ένα καλύτερο αύριο μέσα στο στενό πυρήνα της Ευρώπης.
Αντί αυτής της πρότασης παρακολουθήσαμε σε όλη την προεκλογική περίοδο μια επιμονή για μια κυβέρνηση συνεργασίας, που θα εφάρμοζε απλώς το μνημόνιο, χωρίς όμως να γίνεται λόγος για την ουσία, το πρόγραμμα αυτής της κυβέρνησης, που μάλλον, δεν ενδιέφερε κιόλας. Ο λαός, όμως, δεν ήθελε απλώς ένα διαχειριστή της συμφωνίας. Ήθελε αυτόν που θα απάλυνε, όσο το δυνατόν, αυτή τη συμφωνία και κυρίως αυτόν που θα του έδινε ελπίδα για το αύριο, που θα οδηγούσε την Ελλάδα με απτά και σταθερά βήματα στην έξοδο από την κρίση και θα έκανε τον καθένα να ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία, πράγμα που βεβαίως ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε, γι' αυτό δεν κέρδισε και την αυτοδυναμία.
Η Νέα Δημοκρατία χρειάζεται να επιστρέψει στις καταστατικές της αρχές, στις αρχές του Κωνσταντίνου Καραμανλή, όπως αυτές εκφράζονται στην ιδρυτική της διακήρυξη.
Η επόμενη ημέρα των εκλογών βρήκε τη Νέα Δημοκρατία σε πορεία προς την εκλογή νέου Αρχηγού. Ωστόσο, όπως άλλωστε απέδειξε και το εκλογικό αποτέλεσμα, ο Πρόεδρος δεν είναι αυτή τη στιγμή το μείζον. Βεβαίως, μετά την παραίτηση του Αντώνη Σαμαρά πρέπει να εκλεγεί ένας Πρόεδρος, ωστόσο, κατά την άποψή μου η εκλογή Προέδρου πρέπει να είναι μέρος μιας γενικότερης πολιτικής αναθεώρησης των θέσεων και των αρχών του κόμματος. Θεωρώ ότι πρέπει να είναι μέρος μιας γενικότερης συζήτησης που πρέπει να ανοίξει, προκειμένου να επαναπροσδιοριστούν οι θέσεις της παράταξης, ώστε αυτή, διατηρώντας την Κεντροδεξιά της ταυτότητα, να εμπνεύσει στους πολίτες εμπιστοσύνη για μια πορεία ανόρθωσης της χώρας, με ανάπτυξη, με απασχόληση, με αισιοδοξία για το μέλλον.
Η Νέα Δημοκρατία χρειάζεται να επιστρέψει στις καταστατικές της αρχές, στις αρχές του Κωνσταντίνου Καραμανλή, όπως αυτές εκφράζονται στην ιδρυτική της διακήρυξη. Πρέπει να επιστρέψει από τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό στον κοινωνικό φιλελευθερισμό, δείχνοντας μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την αποκατάσταση των αδικιών από την εφαρμογή του μνημονίου.
Πέρα, όμως, από την αναγκαία και απαραίτητη αλλαγή πολιτικής χρειάζονται και αλλαγές στα πρόσωπα. Ο νέος Πρόεδρος του κόμματος, οφείλει, κατά τη γνώμη μου, να προέρχεται από τη νέα γενιά, γιατί μόνο ένας νέος άνθρωπος μπορεί να μιλήσει απευθείας στην καρδιά του νέου πολίτη, στον οποίο πέφτουν τα βάρη του μνημονίου, ο οποίος ανησυχεί για το μέλλον και ο οποίος γύρισε την πλάτη του στη Νέα Δημοκρατία. Επίσης, πρέπει να είναι πρόσωπο αρκούντος άφθαρτο, ικανό να επιφέρει τομές στην πολιτική του κόμματος και να καταστήσει σαφή τη διαφοροποίησή του από τα λάθη του παρελθόντος. Τέλος, ο νέος Πρόεδρος πρέπει να ακολουθήσει περισσότερο φιλολαϊκή πολιτική, χωρίς να φτάσει στα όρια του λαϊκισμού, προκειμένου να φέρει το κόμμα πιο κοντά στην κοινωνία, από την οποία απομακρύνθηκε αρκετά κατά το διάστημα της διακυβέρνησής του. Με λίγα λόγια η ΝΔ χρειάζεται τον Έλληνα «Ρέντσι».
Εκτός από τον Πρόεδρο οι αλλαγές στα πρόσωπα θα πρέπει να επεκταθούν και στα χαμηλότερα κλιμάκια. Ο νέος Πρόεδρος, που θα εκλεγεί από τη βάση, πρέπει να προσέξει αρκετά τους ανθρώπους με τους οποίους θα συνεργαστεί και αυτούς που πρέπει να αφήσει, γιατί αυτοί σηκώνουν το βάρος της επικοινωνίας των θέσεων του κόμματος και της επαφής με την κοινωνία. Όταν το πρόσωπο που εκφράζει τις θέσεις του κόμματος δεν εμπνέει ή πολύ περισσότερο δημιουργεί απέχθεια, τότε είναι σαφές ότι μάλλον δεν θα έρθουν περισσότεροι ψηφοφόροι.
Το επόμενο διάστημα είναι πολύ κρίσιμο για το μέλλον της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης. Οι επιλογές και ο δρόμος που θα χαράξει θα καθορίσουν την πορεία της για το επόμενο -μεγάλο- χρονικό διάστημα. Είναι προς το συμφέρον του κόμματος να τραβήξει μια διαχωριστική γραμμή με το παρελθόν και να τραβήξει μπροστά και προς το συμφέρον της πατρίδας να έχει έναν ισχυρό κεντροδεξιό πόλο, ικανό να την οδηγήσει στην ανάπτυξη, την ευημερία, την προοπτική.