Παραδοσιακά λέμε ότι ο Τουρισμός είναι η ατμομηχανή της οικονομίας της χώρας μας. Σε αυτό το ζοφερό οικονομικό περιβάλλον χρειάζονται νέες ευκαιρίες. Μια από αυτές που παρουσιάζονται είναι ο τουρισμός των ΑμεΑ.
Σύμφωνα με τις στατιστικές των αρμοδίων Ευρωπαϊκών Επιτροπών υπάρχει ένας οικονομικός τζίρος των 7,2 δισ. $ από τα περίπου τριακόσια είκοσι εκατομμύρια ΑμεΑ και των οικογενειών τους. Σε αυτά τα νούμερα παρακαλώ προσθέστε και ακόμα δυο δεδομένα. Λαμβάνοντας υπόψη τη γήρανση του πληθυσμού, αναμένεται ότι το 2020 περίπου εκατόν εκατομμύρια άτομα στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα υποφέρουν από πολλαπλές και/ή ήπιας μορφής αναπηρίες. Η βελτίωση της λειτουργίας της εσωτερικής αγοράς για συγκεκριμένα προσβάσιμα προϊόντα και υπηρεσίες θα πρέπει να έχει ως στόχο να εξυπηρετεί τόσο τις ανάγκες αυτών των καταναλωτών όσο και της βιομηχανίας. Το τονίζω αυτό διότι η χώρα μας με την πολιτική αποκλεισμού και σοβαρής έλλειψης προσβασιμότητας ακολουθεί ένα πολύ δύσκολο μονοπάτι.
Βέβαια σε αυτό θα μπορούσαν να βοηθήσουν οι Ξενοδόχοι μέσω των Ξενοδοχειακών Επιμελητηρίων με δημόσιες παρεμβάσεις. Το 2017 θα μπορούσε να είναι ένα έτος ορόσημο αφού για να «πάρει» μια ξενοδοχειακή μονάδα τα λεγόμενα αστέρια που θα την κατατάξουν σε κάποια κατηγορία θα πρέπει το 10% των δωματίων που διαθέτει να είναι προσπελάσιμα σε υπηρεσίες ΑμεΑ. Αντί αυτού το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδος επέλεξε να «δώσει» μάχη ζητώντας το 10% να γίνει 5%, και ακούγεται πως το πέτυχε.
Άραγε για αυτή την αμετροέπεια των Ξενοδόχων και την αβελτηρία της Κυβέρνησης φταίει ο Σόιμπλε, το μνημόνιο ή ο κακός εαυτός μας, που δε θέλουμε να κάνουμε βήματα προόδου αλλά να παραμείνουμε η Ψωροκώσταινα;
Τις επόμενες ημέρες το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρόκειται να επικυρώσει την πρόταση της αρμόδιας Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατόπιν διαβούλευσης με τα Κράτη μέλη για την προσέγγιση των νομοθετικών κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών, όσον αφορά τις απαιτήσεις προσβασιμότητας για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες. Αυτό σε συνδυασμό με την τρέχουσα 5η προγραμματική περίοδο (ΣΕΣ-ΕΣΠΑ), και την ήδη ενσωματωμένη στην Ελληνική Νομοθεσία της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία (ΣΗΕΔΑΑ) με τον Νόμο 4074/2012 (ΦΕΚ 88 Α'/11.4.2012), αποτελούν τα καλύτερα και καταλληλότερα πολιτικά, χρηματοδοτικά και νομοθετικά εργαλεία ώστε η χώρα μας να ανταπεξέλθει στην κρίση. Αρκεί κάποιος να καταλάβει ότι για να γίνει αυτό πρώτον, δεν επιτρέπονται τα λάθη του παρελθόντος, δεύτερον, να δώσει την δυνατότητα στα Άτομα με Αναπηρία να συμμετέχουν ισότιμα σε όλες τις διαδικασίες και τρίτον, για να έχουν επιτυχία τα παραπάνω, να υπάρχει Εθνικό σχέδιο δράσης, με αρχή, μέση και τέλος, που θα καθορίζει με σαφήνεια ποιος θα κάνει τι και πότε.
Ας κάνουμε μια προσπάθεια που θα έχει τα χαρακτηριστικά της Εθνικής προσπάθειας και δεν πειράζει για μια φορά, ας γίνουμε και Σουηδία...
Photo Credits: American Disability Association