Η ανακοίνωση της δημιουργίας της Δημοκρατικής Ευθύνης, μιας συλλογικής προσπάθειας που φιλοδοξεί να γίνει ο καταλύτης των αλλαγών στον χώρο της προοδευτικής παράταξης, αλλά και ευρύτερα στον χώρο του κέντρου, αντιμετωπίστηκε από πολλούς με ενθουσιασμό, ενδιαφέρον, συμπάθεια, περιέργεια.
Ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλά αυτές τις λίγες μέρες που μεσολάβησαν από την εναρκτήρια εκδήλωσή μας μέχρι σήμερα. Όσο και αν ενθαρρύνουν τα καλά λόγια, ίσως είναι σημαντικότερο να μπορούμε να απαντούμε στην καλοπροαίρετη - θέλω να πιστεύω - κριτική που ασκούν κάποιοι συμπολίτες μας
Η πρώτη ερώτηση που δεχόμαστε είναι: «Μα καλά, γιατί η χώρα χρειάζεται ένα νέο κόμμα; Ποια είναι η χρησιμότητα ενός τέτοιου εγχειρήματος σε αυτή τη χρονική συγκυρία;».
Η αλήθεια είναι πως σε περιόδους κρίσης, το πολιτικό σύστημα κατακερματίζεται ενώ όταν αρχίσει η οικονομικοκοινωνική επούλωση των τραυμάτων, τότε και το πολιτικό σκηνικό σταθεροποιείται σε συγκεκριμένους παλιούς (επιβιώσαντες) και νέους σχηματισμούς.
Καλώς ή κακώς τα υπάρχοντα κόμματα δε μας έχουν βγάλει- επτά συναπτά έτη μετά την έναρξή της- από την κρίση. Σίγουρα αυτό δεν είναι τυχαίο. Οι σημερινές προτάσεις δεν εστιάζουν στα πραγματικά προβλήματα και συνεπώς δεν προτείνουν ρεαλιστικές λύσεις.
Οι προτάσεις στην παρούσα φάση είναι δύο ειδών.
Πρώτον, οι ακραίες φωνές. Ισοπεδώνουν όλους και όλα και προτείνουν την απομόνωση (από τους μετανάστες, από το ευρώ, από την παγκόσμια οικονομία), την εσωτερική κάθαρση (φυλακές, βία κτλ.) σε μια προσπάθεια να πείσουν πως όλοι είναι κλέφτες, διεφθαρμένοι ή υπηρέτες του κεφαλαίου και ξένων κέντρων.
Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι η ακρότητα μόνο σε εθνικές καταστροφές οδηγεί. Εκεί θα οδηγηθούμε και τώρα, σε περίπτωση που επικρατήσουν οι ακραίες φωνές. Η ακρότητα, για εμάς είναι αντίπαλος.
Δεύτερον, οι φωνές που προτάσσουν ιδεολογικές διαφορές, υπαρκτές, σημαντικές, αλλά με τρόπο που να κρύβουν τη βασική τους συμφωνία: Το κράτος είναι λάφυρο που θα μοιραστεί στους στρατευμένους, οι οποίοι βοηθούν στην κατάκτηση της εξουσίας ακριβώς πάνω σε αυτή τη συμφωνία.
Η πρώτη ερώτηση που δεχόμαστε είναι: «Μα καλά, γιατί η χώρα χρειάζεται ένα νέο κόμμα; Ποια είναι η χρησιμότητα ενός τέτοιου εγχειρήματος σε αυτή τη χρονική συγκυρία;
Αυτό συμβαίνει από τα παραδοσιακά κόμματα που δε μπορούν να συμβιβαστούν με την ιδέα πως αυτή η πρακτική είναι που έχει καταρρακώσει το κύρος των ιδεολογιών στη χώρα μας, και έχει δώσει ώθηση στις ιδεολογίες του μίσους και του μηδενισμού. Για μας, αυτό το μοντέλο κομματικής οργάνωσης είναι απέναντι στις ιδέες μας, και μας οδηγεί στο σχηματισμό νέας κίνησης, ώστε να θέσουμε εξ' αρχής μια νέα συμφωνία για τη δημιουργία ενός νέου σύγχρονου κόμματος.
Τρίτον, η new age αντίληψη πως η ιδεολογία πέθανε, και πως μόνο οι άνθρωποι έχουν σημασία. Πως αν κάποιος είναι τεχνοκράτης, αν είναι trendy ή απλώς νεαρός, αν έχει σπουδές ή κάποιο άλλο χαρακτηριστικό, αν έχει επικοινωνιακά χαρίσματα μπορεί και να κυβερνήσει σωστά.
Για τη Δημοκρατική Ευθύνη, η λογική αυτή είναι λανθασμένη και κυρίως επικίνδυνη. Στις σύγχρονες δημοκρατίες, τα κόμματα σχηματίζονται με συγκεκριμένους πολιτικούς σκοπούς και σε συγκεκριμένο ιδεολογικό χώρο. Αυτό συμβαίνει ώστε να προσελκύουν ανθρώπους με κοινές ιδέες και συστρατεύονται μαζί στον κοινό πολιτικό στόχο.
Για αυτό από την πρώτη μέρα της ανακοίνωσης της κίνησής μας, δημοσιοποιήσαμε ένα λεπτομερές σχέδιο για 6 καίριους κυβερνητικούς τομείς (Θεσμικά-Συνταγματικά, Δημόσια Διοίκηση, Δημόσιες Συμβάσεις, Δημόσια Περιουσία, Οικονομία, Υγεία). Το κρίναμε αναγκαίο γιατί πιστεύουμε πως το πρόγραμμα πρωτεύει γιατί είναι αυτό που θα φέρει ή δε θα φέρει λύσεις στα προβλήματα του κόσμου. Τα πρόσωπα έχουν σημασία, στο βαθμό που πείθουν για την ικανότητά τους να υλοποιήσουν και να φέρουν σε πέρας το πολιτικό πρόταγμα που περιγράφεται από τα προγραμματικά κείμενα.
Η χώρα σήμερα έχει δύο βασικά ελλείμματα: Διακυβέρνησης και Διοίκησης. Αυτά είναι ο άμεσος στόχος μας. Για εμάς:
Η διακυβέρνηση πρέπει να γίνεται στο όνομα του λαού και αυτό θα επιτευχθεί αν η δικαστική εξουσία, ανεξάρτητη και ως άγρυπνος φρουρός, δημιουργεί πεδίο εμπιστοσύνης πως η εκτελεστική εξουσία εργάζεται για το συμφέρον του λαού και όχι με ιδιοτέλεια.
Η διοίκηση πρέπει να γίνεται με επαγγελματισμό και ανεξάρτητα από τη θεσμοθέτηση της πολιτικής κατεύθυνσης και του νομοθετικού πλαισίου ώστε να είναι χειραφετημένη από τις κοντόφθαλμες απαιτήσεις του πολιτικού συστήματος.
Συνεπώς, η διάκριση των εξουσιών και η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, σε συνδυασμό με το επιτελικό κράτος των 5000 υπαλλήλων που θα περιορίσει τις δυνατότητες του κάθε κόμματος - και του δικού μας πρωτίστως - να προσλαμβάνουν, να ορίζουν διοικήσεις και να κάνουν ρουσφέτια αποτελούν τις βασικές μας προτάσεις για τα δύο καίρια αυτά ελλείμματα της χώρας. Τα σημερινά κόμματα, δομημένα για να υπηρετούν το υπάρχον σύστημα ή για να μηδενίζουν τα πάντα, δε μπορούν να δώσουν πειστική απάντηση στο βασικό ερώτημα για την έξοδό της χώρας από την κρίση.
Η Δημοκρατική Ευθύνη αναλαμβάνει την υποχρέωση να δώσει αυτή την απάντηση με εχέγγυα τη δημοκρατική της λειτουργία και την θέλησή της να κινητοποιήσει τις έντιμες, υγιείς, ειλικρινείς και ικανές δυνάμεις της κοινωνίας σε ένα προοδευτικό προγραμματικό πλαίσιο υπέρβασης των αδιεξόδων. Χωρίς φόβο ανάληψης της ευθύνης.